تبیان، دستیار زندگی
طلوع خورشید
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

طلوع خورشید

آیت الله گلپایگانی

آیت الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی در روز دوشنبه هشتم ذی القعده 1316 قمری در روستای گوکد، در خانواده ای متدین و دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام دیده به جهان گشود.

تاریخ تولد این مرجع بزرگ در پشت جلد صحیفه سجادیه توسط مرحوم پدرشان قید شده است و عبارت آن چنین است:

تاریخ تولد فرزند ارجمند المسمی به محمدرضا، الملقب به «هبة الله» المکنی به «ابی الحسن» روز دوشنبه هشتم ذی القعده سنه 1316.

اللهم طوّل عمره و وسّع فی رزقه و اجعله من العلماء العاملین بفضلک و کرمک یا ارحم الراحمین و قد بلغ عمری اربع و ستون سنه»

زمانی که مرحوم پدرش شصت و چهار ساله بود و تا آن زمان تمام فرزندانش دختر بوده اند و از داشتن فرزند پسر محروم بوده است و گویا قبل از زعیم بزرگ، هشت فرزند پسر داشته اند كه از دنیا رفته بودند و لذا مرحوم پدرش از داشتن فرزند ذکور تا سن شصت و چهار سالگی محروم بوده است تا زمانی که به مشهد مقدس مشرف شده و دست توسل و کمک به سوی حضرت ثامن الحجج علیه السلام دراز می کند و از حضرت فرزندی پسر تقاضا می  کند که برایش باقیات صالحات بماند.

خواهر مرحوم پدر، شب در عالم رویا می بیند که حضرت امام جواد و امام هادی علیهماالسلام با هم به منزلشان تشریف آوردند، اما پس از اندگی امام هادی علیه السلام از منزلشان رفتند. پدرش مرجع گرانقدر پس از اطلاع از خواب خواهرش این خواب را چنین تعبیر می کند:

خداوند متعال دو فرزند پسر به او عطا می کند که اولی می ماند و دومی می میرد و همینطور هم می شود و فرزند دوم همراه با مادر در وقت زایمان می میرد.

 علت ذکر نام به اسم «محمدرضا» و کنیه اش به ابوالحسن و لقبش به «هبة الله» به خاطر تقارن ولادت این فرزند عزیز با سالروز ولادت حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیت و الثناء بوده است.

پدر حضرت آیت الله العظمی مرحوم سید محمدرضا گلپایگانی، مرحوم آقا سید محمدباقر گلپایگانی عالم بزرگ آن سامان بوده است و در زهد و تقوی و رعایت آداب و سنن اسلامی و دینی زبانزد عام و خاص بوده است.

این شخصیت برجسته و فرزانه آنقدر در نزد اهالی آنجا احترام داشته است که بدو لقب امام داده بودند و هم اکنون مقبره اش به زیارتگاه مردمان آن دیار تبدیل گشته است و این حکایت از این دارد که مردم برای قدوم مبارکش احترام خاصی قائل هستند.

از ویژگی های بارز مرحوم سیدباقر موسوی اهتمام ایشان به امر به معروف و نهی از منکر بوده است بنا به قول مرحوم آیت الله گلپایگانی در درس «شهادت» روزی پدرش برای زیارت بارگاه ملکوتی حضرت معصومه(س) به سوی قم حرکت می کند

در میانه راه به گروهی از افراد برمی خورد که مشغول لهو  و لعب و عیش و خوشگذرانی بوده اند او به طرف آنها حمله کرده و با عصایش تنبک آنها را می شکند و آنان هم بسیار ناراحت شده و از طرفی برای نگه داشتن حرمت مقام سیادت ایشان، به شخصی که همراه او بوده حمله می کنند و او را کتک می زنند.

از دیگر ویژگی های مرحوم پدرش، علاقه فراوان و عشق بسیار زیاد به آستان مقدس حضرت امام حسین(ع) بوده است به گونه ای که هنگام مرگش وصیت می کند:

قبر مرا در کنار جاده قرار دهید تا گرد غبار حرکت کاروان زائران حسینی بر روی قبر من بنشیند ایشان بر قرائت زیارت عاشورا مداومت داشته و هر روز بر بالای منبر به حضرت ابا عبدالله با این زیارت سلام می داده است.

آیت الله العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی می فرمود:

مرحوم پدرم همواره سوره توحید را قرائت می کند و دائما در حال خواندن سوره توحید بود حتی وقتی که به خواب هم رفته بود این سوره را می خواند و خودم دیدم که در هنگام خواب لبهایش حرکت می کرد و این سوره مبارکه را قرائت می فرمود.

آنچه که در حق این مرد بزرگ و شریف جالب است این است که تنها پسرش از راه توسل و استغاثه به حضرت ثامن الحجج(ع) به دست آمد و به خاطر همین هبت الله دانسته و دعایش نیز در حق تنها دردانه اش به اجابت رسید.

 مرحوم پدرش در سال 1252 هجری قمری به دنیا آمد و در سال 1325 هجری قمری و در سن هفتاد سالگی به رحمت ایزدی پیوست.


منابع:

كتاب فروغ فقاهت

كتاب گلشن ابرار جلد 2

تهیه و فرآوری : علی فریادرس ، گروه حوزه علمیه تبیان