خاطرات ایام تحصیل

مرجع بزرگوار شیعه حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی از ابتدای تحصیلات خویش با تلاش فراوان وکوشش پیگیر و عزمی استوار و اراده ای خستگی ناپذیر، بدون یأس و ناامیدی از پیش آمدن مشکلاتی نظیر فقر و تنگدستی و از دست دادن پدر و مادر در دوران کودکی با جدیت و تصمیم قاطع تحصیلات را ادامه داده تا بدانجا که یکی از ستارگان فروزان آسمان علم و دانش گردید.

حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی می فرمودند:

در ابتدای تحصیل من یک لحاف بیشتر نداشتم که نیمه آن را زیر خود و نیمه دیگر را روی خود می انداختم

و نیز می فرمودند:

در دورانی که در مدرسه فیضیه طلبه بودم، دچار کسالت و بیماری شدم. استادم مرحوم آیت الله العظمی آقای حاج شیخ عبدالکریم حایری رضوان الله علیه شبها برای تدریس در مدرسه فیضیه حضور می یافتند. من به رفقا گفتم: لحاف مرا پشت منبر بیندازند تا از فیض درس ایشان محروم نمانم.

حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی می فرمودند:

در زمان جنگ جهانی و بین المللی اول یک مجمعه مسی داشتم كه آن را فروختم و سه چارک نان تهیه کردم.

حجة الاسلام و المسلمین آقای کریمی جهرمی می فرمودند:

آقا برای اینجانب نقل می کردند که:

در دوران جوانی و ایام تحصیل، بسیار سخت مشغول تحصیل بودم به طوری که تمام اوقاتم صرف تحصیل می شدو بر اثر این مداومت و جدیت چنان شده بودم که حتی در عالم خواب هم به تحصیل اشتغال داشتم به این صورت که تا به خواب می رفتم جلسه درس استادم و یا جلسه مباحثه با رفقا به خوابم می آمد و می دیدم که مشغول مباحثه ام و گاه مطالب هم به یادم مانده و مورد استفاده قرار می گرفت ـ کم کم به قدری این حالت شدت یافت که روز هم اگر می خوابیدم این حالت پیش می امد. تصمیم گرفتم که دیگر روزها را نخوابم ـ شاید شب درست به خواب روم.

مدتی که گذشت تا روزی در اثناء مباحثه ناگهان دردی را در ناحیه سرم احساس کردم مثل اینکه میله ای در سرم فرو کرده باشند.

لذا زود برخاستم و به طرف صحن حضرت معصومه سلام الله علیها رفتم اتفاقا به دکتری که در آن ایام برای تولیت آورده بودند برخوردم و حال خود را برایش گفتم. او  گفت: مدتی زا فعالیت علمی و درس های خود  کم کن. و خدا می خواست که ایام تعطیلی در پیش بود و من آن روزها را به استراحت پرداختم.

اینها همه نشانه پشتکار فراوان، اراده استوار، عزم محکم و تصمیم خلل ناپذیر ایشان در تحصیل بوده و همین سبب شد که در عصر مرحوم آیت الله العظمی حایری، ایشان یکی از بهترین و برترین مدرسان سطوح عالیه و درس خارج به شمار آمده و نظر بسیاری از علمای بزرگ را به سوی خود جلب نمود.

حجةالاسلام آقای کریمی جهرمی می فرمود:

از آقا پرسیدم که:

آیا درس خارج را در زندگانی مرحوم آقای حاج شیخ شروع فرمودید؟ فرمودند: بلی! و همین حاشیه «درر الاصول» را در درس خارجی که می گفتم، نوشتم.

در زمان حضرات آیات ثلاث (حجت، صدر، خوانساری) و مرحوم آیت الله العظمی بروجردی نیز حوزه درس ایشان از برترین و پررونق ترین حوزه های درس خارج بوده و بسیاری از دانشمندان و فقیهان ایران در همین مدت از محضر درس آن بزرگ برخاسته و چراغ هدایت توده های مسلمان در گوشه و کنار مملکت اسلامی گشته اند.

مرجع بزرگوار در مدت حدود 70 سال تدریس فقه آل محمد ـ صلوات الله علیهم اجمعین ـ روح فقاهت را در کالبد صدها نفر دمیده و آنان را به عنوان پیشوایان فکری جوامع بشری پرورانیده است.

منابع:

كتاب فروغ فقاهت

كتاب گلشن ابرار جلد 2

آیینه اندیشوران

تهیه و فرآوری : علی فریادرس ، گروزه حوزه علمیه تبیان