تبیان، دستیار زندگی
تدریس بی نظیر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تدریس بی نظیر

تدریس

دانشمند محترم جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای کریمی جهرمی درباره آداب درس مرجع بزرگوار آیت الله العظمی گلپایگانی  دومین دوره که در مسجد اعظم تشکیل می گردید ـ قلم را چنین نگاشته و به زیور طبع آراسته ند:

خصوصیات درس ایشان از این قرار است:

1. بدون مطالعه اقدام به تدرس و  القاء درس به شاگردان نمی کردند.

(آقا خود می فرمودند: من چندین بار مطالعه می کنم. یکی سر شب و پیش از استراحت، دوم بعد از برخاستن از خواب و دیگر پیش از آمدن به درس.)

2. غالبا یادداشت برداری كرده  و دفترچه یادداشت را همراه خود به كلاس درس می آوردند.

3. بر بیان مطلب و تفهیم آن اصرار داشته و به سخن پردازی و  زیباسازی کلام کمتر توجه داشتند.

4. به متن کلمات بزرگان و فقها سلف ـ مانند: شهید ثانی و صاحب جواهر و  شیخ انصاری ـ عنایت داشته و پس از نقل عین آنها، سپس به نقد و بررسی آن می پرداختند.

5. در پایان یافتن مطلب شتاب نداشته و بیشتر سعی در تنقیح و تبیین مطالب و مباحث داشتند.

6. به روایات وارده و احادیث و اخبار عنایت تام داشته و در بحث خویش، متن آنها را قرائت می کردند.

7. هیچگاه در درس و بحث تند نشده و با کمال متانت و شرح صدر به اشکالات گوش فرا داده و در موانع خستگی تنها اجازه اصرار بر اشکال را نمی دادند.

8. همواره از بزرگان و استادان حوزه علم و ادب و دین با احترام یاد کرده و حتی هنگام رد نظریه آنان ـ با احترام ـ به نقد آن می پرداختند.

9. در جا انداختن نظریه خویش اصرار نمی ورزیدند و تنها از آن دفاع می نمودند.

10. به گفتار بزرگان و علمای معاصر خویش ـ همچون مرحوم آیت الله العظمی خوانساری ـ ارج نهاده و گاهی مواقع به نقل گفتار آنها می پرداختند.

11. از اظهار آراء شاذ و نادره پرهیز داشته و به تأیید و تقویت قول مشهور پرداخته و لذا فتاوی شاذ در نظر ایشان وجود نداشته است.

12. غالبا مطلب را یک سره نکرده و شاگردان را در حالت انتظار نگاه داشته و به ذکر استدلال موافق و مخالف پرداخته تا شاگردان خود به نقطه اصلی بحث برسند.

13. در بحث به تحقیق مسئله مورد نظر پرداخته و از مطالب جنبی پرهیز می نمودند.

14. آداب مخصوص درس ایشان عبارت بود از:

با ورود در مسجد نماز تحیت ـ ولو نشسته (در زمان کسالت) ـ را می خواندند.

در آغاز تدریس خطبه ای مشتمل بر بسمله، حمد و ثناء خداوند، صلوات بر پیامبر و ال، و لعن بر دشمنان آنان قرائت می نمودند.

در ابتدای درس فاتحه ای برای استاد خویش ـ مرحوم آیت الله حائری ـ خوانده و حتی دیده شده زمانی که فراموش می نمودند، درس را قطع نموده و پس از خواندن حمد درس را شروع می کردند.

ناگهان دراواسط درس «یا الله» گفته که گویا از درون جانشان و اعماق قلب برمی خاست.


منابع:

كتاب فروغ فقاهت

كتاب گلشن ابرار جلد 2

تهیه و فرآوری : علی فریادرس ، گروه حوزه علمیه تبیان