راهِ فرات، به غرّش تیغِ اباالفضل گشوده می شود و مشکِ آب، پُر. سقّا، بر فرات نشسته است؛ امّا کفِ دستی نیز آب نمی نوشد. آخر مگر پیش از برادرِ تشنه، پیش از خواهرِ جگر سوخته و کودکانِ بی قرار، مگر می شود آبی نوشید؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1390/09/13
تهیه و تنظیم مطالب: ابوالفضل صالح صدر – بخش تاریخ و سیره معصومین طراح و گرافیست : فرحناز قمصری |
