مختصری درباره گردآورنده نهج‌البلاغه
سید رضى شخصیتى اندیشمند و داراى قدرت هوش و درکى بالا بود و به واسطه برخی اقدامات خود از جمله جمع‌آوری نهج‌البلاغه، خدمات ارزشمندی به اسلام و تشیع کرد.
ابو الحسن، محمد بن حسین بن موسى موسوى بغدادى، معروف به سید رضى در سال 359 در شهر بغداد به دنیا آمد. او از خانواده‌اى شریف و اصیل و از نسل ائمه معصومین علیهم السلام است.
نسب او از طرف پدر به امام موسى کاظم (ع) واز طرف مادر به امام زین العابدین (ع) مى‌رسد.
سید رضی از همان اوایل کودکی با اشتیاق فراوان به تحصیل و فراگیری علوم روی آورد. وی علاوه بر جدیت و پشتکار، از نبوغی ذاتی و خدادادی برخوردار بود که پیشرفت علمی و ادبی او را سرعت می‌بخشید. در حقیقت در قرن چهارم و پنجم هجری تفرقه‌ها و تنش‌های مذهبی تا حدودی از بین رفته بود.
از این رو دو فرقه بزرگ و نیرومند تشیع و تسنن در جوی مسالمت‌آمیز زندگی می‌کردند و روح تفاهم و همبستگی باعث شده بود که دانشمندان هر دو فرقه به طور آزاد به ارائه افکار و اشاعه مذهب بپردازند. سید رضی از این فرصت استثنایی بهره‌های فراوان برد و علوم مختلف مانند قرائت قرآن، صرف و نحو، حدیث، کلام، بلاغت، فقه، اصول، تفسیر و فنون شعر و غیره را بیاموخت تا این‌که در بیست سالگی از تحصیل بی‌نیاز گشت و خود در صف استادان و محققان نام‌دار قرار گرفت.
گردآورنده نهج‌البلاغه مدرسه اى در شهر بغداد تأسیس کرد و به تربیت شاگردانى در علوم اسلامى پرداخت. کتابخانه بزرگى نیز براى استفاده شاگردان خود در آن مدرسه برپا كرد.
تألیفات
سید رضى داراى تألیفات ارزشمندی است مانند:
1ـ نهج‌البلاغه، که جمع‌آورى و تدوین آن به وسیله ایشان صورت گرفته است
2ـ خصائص‌الأئمه (علیهم السلام)
3ـ تلخیص‌البیان عن مجازالقرآن
4ـ المجازات‌النبویه
5ـ حقائق‌التأویل فى متشابه‌التنزیل
وفات
سید رضى سرانجام پس از آن‌كه عمر نسبتا كوتاه خود را در راه خدمت به جهان اسلام و تشیع صرف كرد، در سن 47 سالگى و در سال 406 هجری قمری در شهر بغداد دیده از این جهان فرو بست و در کاظمین به خاک سپرده شد. بعدها وى را به کربلا انتقال دادند.
