تبیان، دستیار زندگی
علی معلم‌دامغانی قرآن های منظوم از گرفتاری های آخر الزمان است.قرآن های منظوم در روزگاری اتفاق افتاده است که تاریخ دوران عدم باورپذیری و نادانی خود را طی می کند و از گرفتاری های آخرالزمان است. در دورانی که بی دانشی مدرنیته و...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

قرآن های منظوم

علی معلم‌دامغانی

قرآن های منظوم از گرفتاری های آخر الزمان است.قرآن های منظوم در روزگاری اتفاق افتاده است که تاریخ دوران عدم باورپذیری و نادانی خود را طی می کند و از گرفتاری های آخرالزمان است.

در دورانی که بی دانشی مدرنیته و پسامدرنیته اتفاق افتاده و انسان های جاهل امروزی مرکزیت جهان را انکار کرده اند و کلمه توحید و توحیدکلمه ای از میان برداشته شده است، قرآن های منظوم اتفاق می افتد.

انگیزه هایی از جنس منافع و سود طلبی باعث می شود که انسان چنین فکرهایی را بکند و این خود خلاف آیات قرآن بوده و وعده شیرین روزی شما با خداوند را زیر سوال خواهد برد.

کسانی که دین و قرآن را بهانه روزی های خود کرده اند باید این حیا و شرم را داشته باشند که برای روزی محتوم و از پیش تعیین شده نسبت به ساحت مقدس خدا وقرآن ازجاده ادب و تربیت خارج نشده و مایه رنجش خدا و پیامبر اکرم (ص) را فراهم نیاورند.

مردانی بزرگ چون حافظ و مولانا که حافظان قرآن و شاعران چیره دستی بوده اند فرض را بر آن گذاشته اند که تنها یک آفرینش خداوند افرینشی وجود دارد.

اگر شما حضور یک نویسنده ی توانا را تایید کنید دیگر دلیلی بر نوشتن نظیره ای بر کتاب او ندارید و با کمی تفکر درباره قرآن و وجود ذات الهی هیچ گاه وارد چنین اقالیمی نخواهید شد.

اگر صادقانه نگاه کنیم خواننده های این آثار نیز از جنس نگارنده های آن هستند و از آن جا که در مثل فارسی سزای مغز کافر را پتک ملحد دانسته اند خیلی جای تاسف نداشته اند و هیچ نگرانی ایجاد نمی کند.

سخن وکلام از جنس آب و هوا و نور است و هر کس باید به اندازه ظرفیتش از آن بهره جوی، دلیلی بر بیهودگی آن نیست .

مخاطب شناسی زائیده رسانه های غربی است و از آن جا که سخن همگانی در آن جا وجود ندارد به طبقه بندی مخاطبان از لحاظ سنی واندیشه ای پرداخته و ادبیات کودک ونوجوان و ادبیات بزرگسالان را ایجاد می کنند و این در حالی است که قرآن یک سخن همگانی و جهانی است و باید فارغ از رده های سنی و سبک ها واندیشه های گروهی با آن برخورد کرد.

پیامبر اکرم در زمانی ظهور کرد که شعر عرب در اوج اقتدار و توانایی خویش بوده و از بازار اکاز مکه تا آل منظر در عراق و قصانیان در سوریه خریدار شعر بوده اند و خیمه هایی از پر چم سرخ برپا می کردنند تا حولیات عرب را که شاعران در طول یک سال سروده اند خوانده و نوشته های خود را به رخ قبایل دیگر بکشند و در خطابه و سخن نیز اعراب به گونه ای بوده اند که بزرگان یونان برای آموزش بلاغت به میان آنها می آمدند.

بسیاری از کلمات خطیبان ما یادگار آن روزگار است و با ظهور قرآن در چنین دوره ای جلوه های این کتاب اسمانی اعراب را خیره کرده واز همان قدم های نخست دیگر گونه بودن خود را نشان می دهد.

کلام قرآن در لغت پای بند قبیله ای خاص نیست و از تمام کلماتی که در میان قبائل مختلف عرب جاری بود استفاده می کند و این خلاف مقررات است و در ترکیب نیز مقید نبوده وبه گونه ای است که در اوج فصاحت وبلاغت اعراب با آن بیگانه است زیرا چنین زیبائی راهیچ گاه در گذشته ندیده است.

قرآن برای اولین بار از مسائل متفاوت و اقوامی سخن می گویید که از هیچ کتاب و نوشته دیگری سر چشمه نگرفته و اوج اهمیت آن زمانی اتفاق می افتد که پیامبر(ص) اعلام می کند که هیچ قریحه ی شاعرانه ای نداشته و قرآن نیز شعر نیست.

قرآن کلام منظومی است که اگر چه به گونه شاعران عرب از عروض و اجراس عرب بهره نمی گیرد ولی نسبت به هر دوره ای بحری را پشتوانه بلاغت وکلام خود ساخته و در نهایت لطافت و زیبایی از این بحر و وزن ها استفاده می کند...

لینک :

پای صحبت «علی معلم»

معلم روایت گر آخر الزمانی ترین اشعار(قسمت اول)