سه هشدار جالب برای همه ی انسان ها

شما که نماز می‌خوانی چرا منشی دختر به این زیبایی آورده‌ای؟ می‌گوید: آقا در من اثر نمی‌کند. دروغگو! در صورتی راست می‌گویی که پروردگار تو را مرد خلق نکرده باشد.

قرآن مجید و روایات در مسأله خودسازی به بهترین صورت مطابق با فطرت و عقل، عباد الهی را راهنمایی کرده‌اند.

در قرآن مجید خودساخته‌ها با آیاتی شناسانده شده‌اند که همه می‌توانند با اوصافی که خدا برای آن‌ها بیان کرده است، مایه‌های خودسازی را از آن اوصاف بگیرند. در روایات و اخبار هم همین طور است.

وجود مبارک امیرالمؤمنین(علیه السلام) قطعه بسیار مهمی در همین زمینه دارند. در مقدمه فرمایش، امیرالمؤمنین(علیه السلام) سه هشدار جالب می‌دهند، تا انسان گرفتار بعضی از برنامه‌ها نشود. البته انسان‌هایی که عاشق تربیت و ادب خودشان هستند.

قرآن هم می‌فرماید این حرف‌ها برای کسی است که:« لِمَن کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَی السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِیدٌ » یا رفته و این مایه‌ها را کسب کرده است، یا گوشش را آماده کرده که این مایه‌ها را بشنود.

اما اگر کسی علاقه نداشته باشد، عاشق نباشد، پای وجود او برای ظهور مسائل الهی پیش نمی‌رود و پای قلب او، در این راه قدمی بر نمی‌دارد.

هم و غم چهارپایان

در جمله اول، حضرت می‌فرماید: « إن البهائم هم‌ها بطونُها » تمام حیوانات و چهارپایان، همت، اراده و خواسته آن‌ها متمرکز در شکمشان است. کل هدف و لذت‌ها را در این عالم فقط در این می‌بینند که بخورند.

شکمشان که پر می‌شود، یک سلسله توابعی دارد؛ خواب، استراحت، چاق و قوی شدن، شهوت رانی. نهایت کارشان هم این است که یا در همین بیابان‌ها بمیرند، یا حلال گوشت‌های آنها به دست انسان بیافتند و در قصابخانه به آخر کار برسند.

در این جمله این هشدار را می‌دهد که عاشقان ادب و تربیت! مواظب باشید که درونتان، یا اوضاع و احوال زمان و اطرافیان، یا شیاطین و خناسان، همت و اراده شما را به طرف شکم جهت ندهند.

تسلط حیوانات وحشی بر یکدیگر

«و إن السباع هم‌ها العدوان علی غیرها» . تمام درندگان عالم هم همتشان این است که با چنگ و دندان و قدرتشان به زیر دستشان مسلط شوند، و بود و نبود او را ببرند.

شیر، گرگ، پلنگ، روباه، آنهایی که جزء خانواده درندگان هستند، تمام همت و اراده و قدرتشان در این است که ضعیف‌تر از خود را بچاپند، شکمش را پاره کنند، لقمه را از حلقش بیرون بکشند و ببرند.

مواظب خودتان باشید! اگر پای ادب و سلوک الی الله و طی مسیر معنا در کارتان نباشد، تبدیل به درنده می‌شوید. یک نفر هستید، اما هیتلر می‌شوید که یازده سال بیشتر روی صندلی ننشسته، نزدیک به پانزده میلیون نفر را تکه تکه کرد. این همه خون از گلوی بشر روی زمین ریخت. هیچ کدام را هم نمی‌شناخت.

یا چنگیز خان مغول، خودش در جنگ‌ها شرکت کرد، تیمور گورکانی، آتیلا، نرون، فرعون، نمرود، یا در زمان خودمان، طاغوت‌ها دارند مردم را تکه پاره می‌کنند، کشته‌ها هم به قاتل‌ها هیچ ظلمی نکرده‌اند.

امیرالمؤمنین(علیه السلام) می‌فرماید: مواظب باشید، خودتان را رها نکنید، اگر رها شوید، بخواهید یا نخواهید، درنده می‌شوید. حد ضعیف‌تر آن، بخواهید یا نخواهید چهارپا و بهائم می‌شوید. این هشدار برای این است که مردم مواظب خودشان باشند.

هم و غم جنس زن

جمله سوم: « و إن النساء». البته این زنانی که امیرالمؤمنین(علیه السلام) می‌فرماید، یک تعدادی از خانم‌ها قهرا مستثنی هستند، و جمله امیرالمؤمنین(علیه السلام) همه زنان را در برنمی‌گیرد.

مثلاً در ایام جنگ جمل، حضرت راجع به خانم‌ها منبر و کلمات قصار و نامه دارند، این نامه‌ها یا جملات قصار یا منبرشان را نباید برداشت و روی منبرها بر سر کل خانم‌ها داد کشید. معلوم است که در جمل، خطاب حضرت راجع به جنس زن، متوجه عایشه است. ولی همه زنان اسلام که عایشه نیستند.

قسم دادن خدا به زنان پاک در شب احیا

در بین زنانِ الهی، ما آسیه همسر فرعون را داریم که در شب احیا چند میلیون شیعه قرآن روی سر می‌گذارند و به پروردگار می‌گویند: « اللهم به حقّ هذا القرآن و به حقّ من أرسلته به و به حقّ کل مؤمنٍ مدحته فیه ». یکی از آنهایی که در قرآن سرگرفتن، مردم خدا را به او قسم می‌دهند که ما را بپذیر، آسیه، زن فرعون است.

زنان نمونه در قرآن

ما مریم، خدیجه، زینب کبری(سلام الله علیها) را داریم، اسم فاطمه(سلام الله علیها) را نمی‌برم، چون او هم وزن انبیا(علیهم السلام) است. آنجا کسی صحبت نمی‌تواند بکند. حضرت امّ کلثوم، حضرت رباب و زنان دانشمند با کرامتی را داریم. زمان خودمان، خانم مجتهده امین را داشتیم که بزرگان دین به او اجازه اجتهاد داده بودند.

ارزش دادن اسلام به زنان با ایمان

«و إن النساء همهنّ زینة الحیاة الدنیا و الفساد فیها ». یک مشت انسان هم در جنس زنان هستند که تمام همت این‌ها دستبند و گلوبند و گوشواره و آرایش و خودنمایی و عشوه و ناز و طنازی است، و بعد هم« و الفساد فیها » بیرون آمدن از خانه، برای به لجن کشیدن یک مملکت.

امیرالمؤمنین(علیه السلام) حرفش را با زینت تنها تمام نکرد، بلکه گفت: «و الفساد فیها». به ما مردها گفت: حیوان و درنده نشوید، اگر خودتان را رها کنید، بخواهید یا نخواهید، به طرف حیوان شدن و درنده شدن می‌روید.

اما به جنس زن که رو می‌کند، می‌فرماید: شما یک جنسی هستید که: «الجنةُ تحت أقدام الأمهات»؛ بهشت زیر پای مادران است. در طایفه شما مریم، خدیجه، زینب و آسیه به وجود آمده‌اند، شما جزء آن زنانی نشوید که خود را رها کرده و در رها شدن، کالای شهوات مردم خبیث، پلید و آلوده شدند.

مراعات زن در هنگام حضور در اجتماع

«و إن النساء همهنّ زینة الحیاة الدنیا و الفساد فیها ». خانم‌ها! شما لباس زیبا برای جلوه‌گری در بیرون نپوشید. جورابی که چشم جوان را جلب کند، کفشی که صدا می‌دهد، راه رفتنی که صدای النگو و گلوبندتان را در آورد، قرآن می‌گوید: نپوشید. صریح قرآن است.

نامحرمی که می‌دانید تقوا ندارد، وقتی تلفن می‌کند یا در می‌زند، در قوم و خویش خودتان است و او را می‌شناسید، با صدای طبیعی خدا داده با او حرف نزنید، تو داری حرف می‌زنی و او دارد در خیالش زنا می‌کند.

شما که نماز می‌خوانی و روزه می‌گیری، چرا منشی دختر به این زیبایی آورده‌ای؟ می‌گوید: آقا در من اثر نمی‌کند. دروغگو! در صورتی راست می‌گویی که پروردگار تو را مرد خلق نکرده باشد.

ای اهل دین! تو چرا؟ چرا همسرت را در بیمارستان‌های زنانه نمی‌بری؟ چرا دخترتان نرود درس بخواند، تا دکتر خانم‌ها بشود، چرا؟ یک مدیر اسلامی که منشی زن نباید داشته باشد. او را بفرست در یک اتاق در بسته کاغذهایی که باید تایپ کند، برود تایپ کند. نه تلفن شصت میلیون جمعیت را جواب بدهد. تمام این گناهان را در قیامت خدا در پرونده تو هم می‌نویسد .

منبع :

سایت برنا ، سخنرانی حجت الاسلام انصاریان