ادا و اطوارهای بی مورد
فقدان محبت ، زمینه را برای ابتلائات بسیاری چون بی اشتهایی ، بی خوابی ، فریاد در هنگام خواب ، تر کردن رختخواب در روز و شب ، تقلید های بی مورد ، ادا و اطوارهای ناصواب برای نمایاندن خود ، جلب محبت و لوس بازی فراهم می کند . به خصوص در 4 سال اول باعث اظطراب ، تشویق، عصبانیت ، نارضایتی ، منزوی شدن ، تند خویی و خشونت می شود ؛ زیرا در این فاصله طفل بیشتر از هر وقت دیگر متکی به والدین است .
طفلی که از مادر محبت نمی بیند عصبانی و ناراضی است ، دچار تندخویی و خشونت است ، به هیچ کس رحم و شفقت ندارد و نسبت به همه چیز و همه کس بد خواه است . احساسات او در مسیر غلط و توجه او منحصرا در مسیر رفع نیاز شخصی است . به هر محبت تصنعی یا واقعی تسلیم می شود .
می توان گفت راز انحراف بسیاری از دختران و تسلیم آنها به فحشا و نیز هم جنس بازی پسران ، براین اساس می تواند قابل توجیه باشد ، زیرا او با دنیایی از مهرو محبت جدید مواجه شده و فورا تسلیم وی می شود .
عدم قدرت در غلبه براحساسات ، وجود غم زدگی و ماتم ، چهره ای زرد و پژمرده ، اضطرابات، بدبینی های پیاپی و منفی بافی ، ولگردی ها ، عقب ماندگی ها ، بزه کاری ها ، جنایت ها و تبهکاری ها ، تا حدود زیادی مربوط به عواطف تعدیل نشده است . به خصوص کمبود عاطفه و هم چنین ناراحتی های پوستی ، بی اشتهایی به غذا ، گریز از خانه ، بیرون رفتن از خانه و ناراحتی های بلوغ از عوارض کمبود محبت است .
البته ایجاد اعتدال در محبت نیز موضوع مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد .
افراط در محبت
یکی از نتایج زیاده روی در محبت ، پیدایش «عقده ی حقارت» است . اطفالی که بیش از اندازه مورد مهر و محبت واقع می شوند ، لوس و از خود راضی بار آمده و در ایام حیات ، به خصوص مواقع برخورد با مشکلات زندگی و سختی ها ، دچار احساس حقارت و پستی می شوند و به اعمال ناشایست دست می زنند .
در بعضی مواقع ناراحتی های روحی و فشارهای روانی ، کار آنها را به دیوانگی و یا خود کشی می کشاند . زیرا چنین اطفالی که پدر و مادر، بی قید و شرط به خواسته های خوب و بد آنها جامه ی عمل می پوشانند ، دیکتاتور و از خود راضی بار آمده و روحی ضعیف و روانی زود رنج دارند . در نتیجه از دوران کودکی تا پایان عمر در مقابل کوچک ترین ناملایمات و ضعیف ترین ناکامی ها ، آزرده خاطر و ناراحت می شوند و در نبردهای زندگی زود شکست می خورند .
به قول بزرگان دین ، بدترین پدران ، کسانی هستند که در نیکی و محبت نسبت به فرزندان خود از حد تجاوز کرده و زیاده روی و افراط می کنند. از علایم دیگر آن ، پرتوقع و لوس بودن ، عدم احساس مسوولیت ، کاهش رشد عقلی و تجاوز به حقوق دیگران می باشد .
شرایط محبت
* میزان محبت ، متناسب با سن کودک باشد .
* از محبت های سرسری پرهیز شود . سعی شود عواطف کودک شناخته شود و بر اساس آنها عمل شود .
* محبت وحمایت کودک نباید به صورت تطمیع و رشوه باشد ( مثلا اگر این کار را کردی ، تو را دوست دارم ، بلکه خوشحال می شوم بهتر است ) .
* محبت باید به موقع و به جا باشد و تحسین کار امروز کودک نباید به فردا موکول شود .
* مهر ورزی ها بیشتر عملی باشد تا زبانی ( کم تر بگویید مهربان باش! در عمل زمینه ها را برایش فراهم کنید ) .
* محبت در حضور و غیاب فرزندان یکسان باشد .
* محبت و خشونت پدر و مادر متناسب باشد .
* محبت ، اثر سوء نداشته باشد .
* بلا شرط باشد یعنی به خاطر زیبایی ، رشد، شیرین زبانی ، هوش سرشار و استعداد و ... نباشد .
* محبت سرشار باشد ، آن چنان که کل وجود او را خود غرق کند.
آثار محبت
* سازندگی
*روح همکاری و تعاون و نیکی کردن
* شکل گیری شخصیت
* پای بندی به زندگی و اخلاق
* باهوشی کودک
* مرهمی برای دل های رنجور
* خاموش کردن کینه ها
* تنبل را چالاک و زرنگ می سازد
آثار جسمانی
کسانی که دلشان با نور محبت روشن و روحشان با حرارت مهر گرم است ،دستشان نمی لرزد ، پایشان نمی لغزد ، تنشان خسته نمی شود و از هیچ چیز نمی ترسند . این کودکان باهوش ترند ، سالم ترند . وقتی محبت و انضباط با هم بیامیزند ، تربیت پدید می آید . اگر محبت و قانون درهم آمیخته شود اثر پذیری ، فوق العاده است . رمز موفقیت انبیا همین است .
طرق مهر ورزی
* فرزند به همان میزان که مهر می بیند باید وادار شود که مهر را ابراز کند ، اگر خواهان محبت والدین است باید نسبت به خواهر یا برادر کوچک تر علاقه نشان بدهد .
* هیچ یک از پدر و مادر نکوشند که محبت و مهر کودک را انحصاری خود کنند .
* مهرورزی والدین نباید مانعی برای مصونیت کودک از امرها و نهی ها شود . آن جا که جای مهر است مهربان باشند و امر و نهی ها را نیز در جای خود انجام دهند .
* طبق سلیقه ی خودش ابراز کند .
مهر ورزی ها بیشتر عملی باشد تا زبانی ( کم تر بگویید مهربان باش! در عمل زمینه ها را برایش فراهم کنید )
* دو جانبه باشد ، هم ببیند هم ابراز کند .
طرق اعمال محبت به کودک
پیامبر (ص) حسنین(ع) را می بوسیدند و آنها را بر دوش خود سوار می کردند .
* پدر و مادر فرزند خود را ببوسند ، او را در آغوش بگیرند ، برسر او دست بکشند و نوازشش کنند .
* گاه به صورت تشویق وتحسین انجام گیرد . مانند خرید لباس یا اسباب بازی و غذاهای مورد علاقه ی او .
* بی جا نباشد ، با تشویق به حرکات و فعالیت او باشد .
* به خاطر دل سوزی نباشد .
* آن چنان که او احساس نکند مظلوم است .
سرور حاجی سعید
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط :
