هدیه هایی با رنگ و بوی کودکی
معمولا به کودکان در نخستین سال های زندگی به مناسبت های خاص هدیه داده می شود و باید گفت که این مناسبت ها برای بزرگ سالان بیش تر از کودکان اهمیت دارد . زیرا کودکان معمولا در سه سالگی است که برای نخستین بار به برپا داشتن جشن تولد خود یا اعیاد،علاقه نشان می دهند و در سنین کم تر در انتظار این گونه حوادث نیستند و مانند کودکان بزرگ تر برای رسیدن آنها روز شماری نمی کنند . زیرا نمی توانند حادثه ای را که تاکنون به درستی شاهد آن نبوده و مفهوم روشنی از آن ندارند پیشاپیش آرزو نمایند .
معمولا کودکان در این گونه مناسبت ها هدایای بسیاری می گیرند.چنانچه حتی فرصت نمی کنند تا به هدایایی که بسته بندی آنها باز می شود توجه نمایند . حال و هوای جشن و محیط آن ، آنها را به خود مشغول می دارد .هیاهو و همهمه همه جا را پر می کند و چنان می شود که گاه حتی به محتوای جعبه ها توجهی ندارند . در چنین اوضاعی آنچه که می تواند توجه کودکان کم تر از سه سال را به خود جلب نماید ، پاره کردن کاغذ بسته بندی هدیه هاست و علاقه شان به همین جا خاتمه می یابد . شاید عصر آن روز و یا در حوالی سر شب ، به سراغ یکی از اسباب بازی ها رفته و درصدد یادگرفتن نحوه ی به کار بردن آن برآیند.
انتخاب هدیه و نحوه ی اهدای آن به کودکان حایز اهمیتی است که می توان اثر آن را به حداکثر ممکن رساند .
اثرحاصل از اهدای هدیه ها
شگفت آور است اگر بگوییم که تا چه حد کودکان بین هدیه ای که به آنان داده می شود و خود هدیه دهنده ، شباهت قایل می شوند . بارها دیده شده است که حتی پس از گذشت دو سال از آن حادثه ، هنوز از هدیه ای که گرفته اند صحبت می کنند و از آن ، چون واقعه ای که همین دیروز اتفاق افتاده است یاد می نمایند . بالعکس اگر هدیه ای را در گوشه ی کمد خود انداخته و آن را فراموش کرده باشند ، اهدا کننده ی آن را نیز به فراموشی سپرده اند .
غالبا هدیه ، نشانه ی محبت است و اگر هدیه ای در بین انبوه هدیه ها که غالبا به بهای گرانی هم خریده شده است فراموش شود ، مسلما ارزش ارتباطی آن که در واقع پیوند بین هدیه دهنده و هدیه گیرنده است نیز به فراموشی سپرده خواهد شد. پس بهتر آن است که ( علی رغم اقتضای قرار دادهای اجتماعی ) به هنگام اهدای هدیه به کودکان ، خود را نیز به وی نشان دهید تا تشخیص دهد که چه کسی آن را به وی اهدا نموده است .
هدیه ها می تواند به عنوان پاداش نیز به کار برود . مثلا با فرزند خود توافق کنید که اگر موفق به انجام فلان کار شد به وی هدیه خواهید داد . برای نمونه :
اگر فرزند چهار ساله ی شما توانست اتاق خود را به مدت چهار روز در وضع نسبتا مرتبی نگه دارد ، هدیه ای را که قبلا با پدر و مادر درباره ی آن صحبت کرده و خود آن را انتخاب نموده خواهد گرفت . در این جا هدیه ای که در عوض کاری به کودک داده می شود ، موجب تشویق او به اخذ عادت هایی خواهد شد که ما برایش لازم می دانیم . البته این مطلب در صورتی است که به توانایی های وی در حال حاضر آگاهی داشته و بدانیم که انجام چنین کاری برای وی بدون کمک سایرین ناممکن نیست .
این گونه دادن پاداش را می توان درباره ی برخی از فعالیت های زندگی روزمره نیز به کار برد . مثلا برای لباس پوشیدن فرزندتان به تنهایی و تا آن جا که توانایی هایش اجازه می دهد و یا برای خوابیدنش پیش از آن که او را مجبور به رفتن به اتاق خوابش نمایید و غیره جایزه قایل شوید . اما به تدریج که کودک موفق به اخذ عادت های لازم و دلخواه تان می شود ، باید بین هدیه ها فاصله ی زمانی بیشتری قایل شوید.
هدیه ها چه می شود ؟
برخی از اسباب بازی ها خیلی بادوام هستند و هر وقت به آنها می نگریم تصور می کنیم که نو می باشند . کودکان نیز با آنها بیش تر بازی می کنند و به تدریج که بزرگ تر می شوند ، برای آنها موارد استعمال متفاوتی پیدا می کنند . این گونه اسباب بازی ها بسیار کمیاب است و علی رغم استحکام و ارزش معنوی خود همیشه گران هم نیست .
بهترین راه برای پیدا کردن آنها ، پرسیدن از دوستان است . بدین گونه که از آنها بپرسید اسباب بازی مورد علاقه ی فرزند آنان چیست و پس از اطلاع از آن خود نیز استحکام آن را بیازمایید . حتی می توانید آن را برای مدت کوتاهی از دوستان خود به امانت گرفته و در صورتی که مورد توجه فرزندتان نیز قرار گرفت اقدام به تهیه ی آن نمایید . اگر فرزندتان از آن خوشش آمد از او می پرسید که آیا دلش می خواهد یکی از آنها را داشته باشد و چنانچه پاسخ وی موافق بود با خودش برای پیدا کردن آن اسباب بازی به مغازه ها مراجعه نمایید . بدین گونه فرزندتان از به دست آوردن آن خوشحال خواهد شد و علاقه مند می شود که همواره با آن بازی کند .
باید به خاطر داشت که اسباب بازی های دیگری نیز وجود دارد ( که متاسفانه تعداد آنها بسیار زیاد است ) و اولین بار که کودک با آن بازی می کند خراب می شود . زیرا قطعات تشکیل دهنده ی آنها به قدری مفصل و متعدد است که کودکان سه سال و نیمه و چهار ساله ، به تنهایی قادر به جمع آوری و نگه داری آنها نیستند و چون کار کردن قطعات کاملا به یکدیگر بستگی دارد با گم شدن هر یک از قطعات آن ، دیگر غیر قابل استفاده می شود .
در برخی از خانواده ها افراد به یکدیگر زیاد هدیه می دهند به نحوی که اسباب بازی ها روی هم انباشته می شود و کودک خود را در میان آنها گم می کند . گاهی یکی از آنها را برمی دارد و بازی می کند و همان جا رها می سازد و بعد به سراغ دومی می رود و آن را واژگون می سازد و همین طور ادامه می دهد . این موضوع سبب نوعی اسارت برای والدین و سرچشمه ی اعتراض به آنان در برابر اتهام کودک به بی نظمی می شود . زیرا نمی توان از یک کودک دو یا سه ساله و حتی چهار ساله اتنظار داشت که اسباب بازی هایش را مرتب نماید به ویژه آن که تعداد آنها به قدری زیاد باشد که حتی یک بزرگ سال هم در میان آنها خود را گم کند .
چنانچه احساس کردید که فرزندتان اسباب بازی های بسیارزیادی پیدا کرده است شاید بهترین راه آن است که از او بخواهید تعدادی از آنها را برای سال های آینده ی خود کنار بگذارد و یا آنها را بین سایر کودکانی که اسباب بازی کمی دارند تقسیم نماید . این احساس نوع دوستی را به خوبی می توان از سنین سه و چهار سالگی در کودکان به وجود آورد . بدین گونه که از همین نحوه ی استدلال کاملا ساده استفاده نمود ، و به وی بگویید :« تو خیلی زیاد اسباب بازی داری و او ندارد آیا بهتر نیست که لااقل یکی از اسباب بازی هایت را به وی بدهی ؟ راستی کدام یک را می خواهی به او بدهی ؟» طبعا کودک همان یکی را که خود بیشتر از همه دوست دارد به او خواهد داد . در این موقع می توان به وی برای داشتن چنین احساسی تبریک گفت و پیشنهاد نمود یکی دیگر از اسباب بازی هایش را که کم تر با آن بازی می کند و در عین حال بیشتر دوستش را خوشحال خواهد ساخت به او بدهد.
اکنون ببینیم با سایر اسباب بازی ها چه می توان کرد . هرگز هیچ یک از اسباب بازی های فرزند خود را قبل از پرسیدن از او دور نیندازید . زیرا ممکن است که او از آن اسباب بازی هرگز استفاده نکند ولی به خاطر آن که فلان شخص آن را به وی داده است خیلی بدان علاقه داشته باشد. وانگهی اگر گاهی قصد مرتب کردن اسباب بازی های وی را نیز دارید بهتر است که این کاررا با خود اوانجام دهید . زیرا مسلما از ارزشی که او برای اسباب بازی های مختلف خود قایل می شود متعجب خواهید شد و بدین وسیله به بهترین راه برای شناخت فرزند خود پی خواهید برد.
به کودکان خود چگونه هدیه بدهید ؟
نیکوترین روش آن است که آن چه کودک مایل است داشته باشد از خودش بپرسید . زیرا بدین گونه فرصت خواهید داشت تا آن چه را که کاملا پاسخ گوی نیازها و آرزوهای اوست پیدا کنید و وسیله ای را که قادر به استفاده از آن و درک نحوه ی کار آن است تهیه نمایید .گاهی تلویزیون ها تبلیغاتی درباره ی اسباب بازی ها می کنند که در کودک موثر می افتد زیرا مستقیما برای کودکان پیش بینی شده است . مثلا اسباب بازی هایی را نشان می دهند که بسیار خوب کار می کند و بچه ها کاملا با آنها سرگرم هستند . لذا سنین سه وچهار سالگی موقع مناسبی است که به تحریک حس انتقاد در آنها پرداخته و به اتفاق آنان به مغازه های اسباب بازی فروشی بروید و به آنها نشان دهید که چگونه این اسباب بازی های تقلبی همیشه مانند آنچه که در صفحه ی تلویزیون دیده می شود خوب کار نمی کند.
بنابراین گاهی می توانید از آنها بخواهید که با شما برای خرید هدیه ی خود به بازار بیایند و آنچه را دوست دارند انتخاب کنند و شما نیز آنها را برای انتخابی منطقی یاری نمایید . در این گونه مواقع چه بسا اتفاق می افتد که مشاهده ی این که تا چه حد در تصمیم خود استوار هستند و تصمیماتی منطقی اتخاذ می نمایند موجب شگفتی شما می شود .به ویژه هنگامی که بتوانید آنان را بدون توجه به خردسال بودنشان افرادی دارای حقوق مساوی با شما در دوست داشتن و قضاوت کردن و انتخاب نمودن تصور نمایید.
سرور حاجی سعید
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط :
