این عکس کجای عالم است!

خیال و علم؛ گرچه در نگاه اول این دو از هم جدا هستند اما مانند دو بال پرنده در طول تاریخ توانسته اند انسان را تا جایگاهی که اکنون در آن قرار دارد به پیش ببرند و به پیش خواهند برد. گاهی اوقات علم در مقابل خیال سرکشی کرده و بعضی مواقع این خیال بوده است که بر علم چیره گشته. اما شکوفایی هر دو زمانی اتفاق افتاده است که در کنار یکدیگر بودند و با هم حرکت کرده اند.

حال شما نیز قوه تخیلتان را به پرواز دربیاورید و به دو تصویر پیش رو با دقت نگاه کنید:

به نظر شما دو تصویر بالا مربوط به چه چیزی یا چه مکانی هستند؟ آیا می توانید حدس بزنید که نخستین عکس چه چیزی را نمایش می دهد؟ نظرتان درباره دومین عکس چیست؟ لطفا قبل از خواندن شرح کامل تصاویر، حدس های خود را در قسمت نظرات وارد کنید تا ما و دیگران با تراوشات ذهنی شما بیشتر آشنا شویم!

فراموش نکنید که درست یا غلط بودن حدس های شما مهم نیست آنچه که ارزشمند است تنها تفکر بر روی خالق این زیبایی هاست.

تصویر اول: سحابی پروانه از نگاه تلسکوپ هابل

پروانه‌های کمی می‌توانند بال‌هایی به این بزرگی داشته باشند! سحابی های اعماق آسمان توده هایی از گاز و گرد و غبار هستند که ظاهر آن ها برای ما اشکال مختلفی را تداعی می کند، مثل سحابی حلقه، چشم گربه، سر اسکیمو و ... . به همین خاطر خوشه‌ها و سحابی‌های درخشان آسمان شب سیاره زمین، معمولا به نام گل‌ها و حشرات خوانده می‌شوند و NGC 6302 نیز مستثنی نیست. ستاره‌ی مرکزی این سحابی سیاره‌ای خاص، با دمای سطحی حدود 250000 درجه سانتی‌گراد، به طرز استثنائی داغ است. اگر چه این ستاره به صورت درخشانی در نور فرابنفش می‌تابد، اما به وسیله یک حلقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی‌ فشرده گرد و غبار از دید مستقیم ما پنهان است. این تصویر بسیار جزئی از سحابی یک ستاره‌ی در حال مرگ، توسط تلسکوپ فضایی هابل، درست بعد از به روز رسانی‌اش در سال 2009 گرفته شده است. تیوپ گرد و غباری که ستاره مرکزی را احاطه کرده است، با عبور از یک گودال گاز یونیزه شده، تقریبا در مرکز این تصویر، به صورت مورب در خط دید ما قرار دارد. در پوشش گرد و غبار کیهانی ستاره داغ، هیدروژن ملکولی کشف شده است. NGC 6302 در فاصله 4000 سال نوری در صورت فلکی عقرب، قرار گرفته است.

تصویر دوم:  سیاره یوری

12 آوریل 1961 یوری گاگارین، فضانورد اتحاد جماهیر شوروی نخستین انسانی شد که به فضا می‌رفت. فضاپیمای او، وستوک1، که از دور کنترل می‌شد او را به ارتفاع 200 مایلی زمین برد و یک بار به دور زمین گردید. توصیف او از نخستین نگاهش به فضا این بود: «آسمان بسیار تاریک است، زمین آبی است و همه‌چیز به وضوح دیده می‌شود.» این توصیف او می‌تواند به تصویر بالا شباهت داشته باشد که در سال 2003 از ایستگاه بین‌المللی فضایی بر فراز زمین گرفته شده است. آلن شپرد، نخستین فضانورد آمریکایی، تا یک ماه بعد نتوانست پرواز کند و در مقایسه با گاگارین، پروازی کوتاهی داشت. گاگارین 9 مارچ 1934 به دنیا آمد و پیش از این‌که برای نخستین گروه از فضانوردان در سال 1960 انتخاب شود خلبان ارتش بود. او در نتیجه پرواز تاریخی‌اش تبدیل به قهرمانی ملی و افسانه ای شد. در سال 1968 هنگام پرواز تمرینی با جت MIG سقوط کرد و کشته شد. مراسم خاک‌سپاری او مانند یک قهرمان برگزار شد و خاکستر او کنار دیوار کرملین به خاک سپرده شد. 20 سال بعد، سال 1981 در 12 آوریل دیگری ناسا نخستین شاتل فضایی را پرتاب کرد.

معمولا افراد بسیار کمی این شانس را داشته اند که شاهد چنین منظره شگرفی باشند اما به نظر می رسد با برنامه هایی که بعد از بازنشستگی شاتل ها تدوین شده است در دهه های آینده افراد مختلف با پرداخت هزینه شخصی می توانند به صورت زنده سیاره مادریشان را ببینند!

منبع:

پایگاه ماهنامه نجوم