هلال ماه رجب شد از افق پیدا
نشاط روی چمن بین كه شُست ابر بهار | |
ز گرد عارض بستان، غبار رنج و تعب | |
شد از بنفشه چمن چون بهشت غرق عبیر | |
شد از شكوفه زمین چون سپهر پر كوكب | |
درخت تاج مرصّع نهاد بر سر و دوخت | |
صبا به قامتش از پرنیان سبز سلب1 | |
زهی طراوت گلهای آتشین رخسار | |
زهی لطافت بتهای سیمگون غبغب | |
بیا كه مژده رحمت رسید و خواند سروش | |
سرود تهنیت خسرو خجسته نسب | |
هلال ماه رجب شد چو از افق پیدا | |
در آمد آن مَه من با هزار وجد و طرب | |
ز برج علم، درخشان ستارهای بدمید | |
كه مِهر و مَه ز فروغش به حیرتاند و عجب | |
كنار «فاطمه» دخت حسن(ع) شكفته گلی | |
كند چو ماه تجلی در این مبارك شب | |
نهال گلشن دین نور دیده زهرا | |
سپهر دانش و بینش محیط علم و ادب | |
شه سریر ولایت محمد بن علی(ع) | |
كه آمدش ز خدا «باقرالعلوم» لقب | |
توان در آینه روی او خدا را دید | |
كه اوست مظهر آیات ذات اقدس ربّ | |
كمال و دانش و تقوا از مكتبی آموز | |
كه چرخ كسب فضایل كند از آن مكتب | |
گرفت خاك عرب روشنی ز چهره او | |
چو جلوه كرد جمالش بر آسمان عرب | |
درخت علم و كمالش ز عَذْب و شیرینی است | |
چو شاخههای درختان نخل غرق رطب | |
مه سپهر فضیلت كه نور دانش او | |
ز هم درید حجاب ضلال و جهل و شَغَب2 | |
كلام اوست فروزندهتر ز اختر و ماه | |
حدیث اوست گرانمایهتر ز سیم و ذهب | |
زهی خطیب بلیغی كه تا ابد خطبا | |
چو در لئالی طبعش كنند زیب خطب | |
«رسا» به ساحت مطلوب حق رسید كسی | |
كه در طریق ولایش نهاد پای طلب | |
"دكتر قاسم رسا"پینوشتها:1- سَلَب: لباس. 2- شَغَب: شور و خروش و فتنه و فساد. |