حکایت درد عشق کشیده ها
ضرورت وجود محبت پیش از ازدواج قابل چشم پوشی نیست اما مشکل اینجاست که خیلی وقت ها عشق قبل از ازدواج در نگاه برخی آن چنان بزرگ و مهم جلوه می کند که عشق را تنها ملاک خود برای انتخاب همسر آینده شان قرار می دهند و ازدواج را رابطه ای تعریف می کنند که تنها در آن باید عشق بورزی و مورد عشق و علاقه قرار بگیری.
همان گونه که انتخاب همسر و تشکیل زندگی مشترک بدون عشق و علاقه (متعادل) راه به جایی نمی برد، ازدواج بدین شکل و تنها با ملاک عشق و عاشقی (افراطی) هم موفقیت آمیز نیست.
حتما شنیده اید که می گویند نیروی عشق قادر است تمام مشکلات را حل کند. پس چرا با این وجود ازدواج هایی که بر مبنای عشق انجام می شوند گاهی به بن بست می رسند؟
درست است. عشق با نیروی قدرتمند و عجیب خود قادر است تمام مشکلات را از سر راه بردارد اما عشقی که قدم به قدم با منطق پیش آمده باشد و حتی گاهی عقب تر از عقل و منطق شما حرکت کند. فردی که عشق را ملاک اصلی ازدواج خود قرار می دهد دچار عشق زودگذر شده است. یعنی به همان سرعتی که عاشق همسرش می شود، پس از مدتی از او فارغ می شود.
افرادی که در ازدواج دچار یک عشق زودگذر و یا یک هوس خیالی می شوند، به جای استفاده از عقل و منطق در انتخاب همسر، براساس احساسات و غرایزشان ازدواج می کنند. این قبیل همسران بعد از گذشت مدتی کوتاه از زندگی و فروکش کردن تب و تاب عشق ظاهری شان، تازه با حقایق زندگی و با مشکلاتی که این عشق زودگذر در زندگی شان ایجاد کرده روبه رو می شوند.
آنها که در این دایره سرگردانند...
روابط عاشقانه ای که سریع تر از منطق ما پیش می رود، معمولا به عنوان عشق های زودگذر شناخته می شوند. قبل از این که نسبت به این اصطلاح جبهه بگیرید، باید بگوییم که زودگذر بودن این عشق ها به دلیل موانعی است که مانع از تکامل آنها و پختگی و دوامشان می شوند. این موانع را معمولا این طور دسته بندی می کنند:
1. عدم شناخت واقعی فرد مقابل: زمانی که دختر و پسری عاشق یکدیگر می شوند، به علت شور و هیجان و عشقی که در میانشان است فقط زیبایی ها و خوبی های فرد مقابل و رابطه شان را می بینند. آنها در این رابطه نه خود را به خوبی به فرد مقابل می شناسانند و نه فرد مقابل را به درستی می شناسند. به همین دلیل شناختشان از یکدیگر در حد یک شناخت سطحی است که محدوده آن در چشم و ابرو و صورت و قیافه خلاصه میشود. اما پس از ازدواج که کم کم حرارت عشق کاهش می یابد تازه نقطه های مبهم وجودی فرد مقابل برایشان آشکار میشود و این یعنی آغاز دعواها و تنش ها، پرخاش ها و خرده‌گیری ها.
2. سوءظن (عدم اعتماد): تجربه نشان داده بسیاری از افرادی که بدون هیچ پشتوانه منطقی، دل به یکدیگر می سپارند و ازدواج می کنند، پس از گذشت زمانی اندکی از ازدواج، نسبت به فرد مقابل دچار تردید می شوند و مدام با خود درجدالند که مبادا همسرم که با من بنای دوستی و محبت گذاشت، با فرد دیگری هم دوست بوده باشد یا در آینده ای نزدیک عاشق دیگری شود. وجود این افکار باعث می شود که فرد همیشه نسبت به همسرش دچار تردید و بدبینی باشد و زندگی اش را در بحران ببیند.
3. عدم حمایت خانواده ها از این ازدواج ها: یکی از بزرگترین مشکلات زوج هایی که از طریق عشق های خیابانی زندگی مشترک خود را آغاز می کنند، عدم حمایت خانواده هایشان از آنها می باشد. علت اصلی این عدم پشتبانی این است که والدین که به قول خودشان سال ها برای فرزندان شان زحمت کشیده اند انتظار ندارند که آنها بدون توجه به نظر والدین ازدواج کنند. به خصوص اگر فرد انتخاب شده توسط فرزندشان هیچ وجه تناسبی با آنها نداشته باشد. بنابراین یا هرگز چنین ازدواجی را نمی پذیرند و در نتیجه فرزند را طرد می کنند و یا تنها به دلیل اصرار و پافشاری فرزندشان به این ازدواج، رضایت می دهند. درچنین حالتی اگر طرفین پس از مدتی که عشق آتشین شان فروکش کرد دچار مشکل شوند نمی توانند از حمایت های مادی و معنوی خانواده هایشان در حل مشکلات بهره ببرند و این خود مشکلی بر روی مشکلات عدیده آنهاست.
موارد ذکر شده برخی از پیامدهای عشق های زودگذر و ناسالمی است که منجر به ازدواج طرفین می شود اما در صورتی که این دوستی ها منجر به ازدواج منجر نشود، طرفین (به خصوص دختر خانم ) دائماً از فاش شدن روابط گذشته خود و تأثیر آن بر زندگی آینده شان، دچار تشویش خاطر و نگرانی هستند. همین امر اثرات مخربی بر بهداشت روانی شان می گذارد.
اکرم اشرفی نژاد
بخش کلوب ازدواج تبیان
