ضرورت رفتن کودکان به مهد
تحقیقات نشان داده که شخصیت و اعتقادات هر فردی در دوران کودکی او شکل می‌گیرد و به همین علت است که تربیت و نگهداری کودک یکی از مسائل مهم به شمار می‌رود.
بسیاری از روان‌شناسان بر این عقیده‌اند که قبل از دو سال‌و‌نیمگی، سن مناسبی برای مهد و جدایی مادر و کودک نیست. به گفته این كارشناسان، سن مناسب برای مهدفرستادن كودك، پنج سالگی است. اما مسأله‌ای که این‌جا مسلم است، لازم بودن یا نبودنِ رفتنِ کودکان به مهد قبل از سن دبستان است. مشکل دیگری هم که وجود دارد، نگرانی والدین و وابستگی کودک به والدین است؛ چرا که برخی از کودکان هنوز خود را وابسته به خانواده حس می‌کنند و نمی‌خواهند از آنها جدا شوند. برخی دگر نیز به راحتی مهد را می‌پذیرند و به آن دلبستگی پیدا می‌کنند.
کارشناسان توصیه می‌کنند که والدین کودکانی که از مهد گریز دارند، باید برای حل این مشکل قاطعیت به خرج دهند و به این فکر کنند چه چیزی به صلاح فرزندانشان است، بعد تصمیم آخر را بگیرند. آنها در این مورد نباید احساساتی شوند؛ بلکه باید بتوانند گریه‌های کودک را موقع ورود به مهد تحمل کنند. چون مهد می‌تواند فرزند را در برابر آسیب‌های اجتماعی بسیاری واکسینه کند.
ایجاد آمادگی برای ورود به مهد
باید ویژگی‌های محیط مهد را برای کودک توضیح داد. باید به او گفت كه می‌تواند در آن بازی کند، دوست پیدا کند و کارهای جدید یاد بگیرد. همچنین باید به كودك گفت که در آنجا مربیانی هستندکه آنها، هم او را دوست دارند و هم با او بازی می‌کنند. البته در روزهای اول بهتر است والدین حدود نیم ساعت همراه کودکان در مهد بمانند و سعی كنند او را با دیگران آشنا كنند تا کم‌کم حسن امنیت و اعتماد به دیگر کودکان و مربیان در او ایجاد شود.
در ضمن نباید فراموش کرد که دیر کردن والدین در زمان خروج کودک از مهد، می‌تواند مهد را برای کودک به جای ناامنی تبدیل کند و این تصور را در کودک ایجاد کند که مهد موجب جدایی او از مادر است؛ با این اوصاف، كودك با دیدن مادرش، محكم به او می‌چسبد و دیگر علاقه‌ای به مهد رفتن نخواهد داشت.
نکته دیگری که وجود دارد این است که نباید کودک را برای ساعات طولانی در مهد نگه داشت؛ چرا که کودک اگر ساعاتی طولانی تحت مراقبت کسی غیر از مادر خودش باشد، از لحاظ وابستگی به مادر دچار مشکل خواهد شد.
مساله دیگری که در این‌جا مطرح است، این است که والدین نباید در برابر کودکانی که به مهد علاقه چندانی ندارند، نرمش از خود نشان دهند! چراکه اگر کودک بفهمد که می‌تواند هر وقت نخواست از رفتن به مهد امتناع کند، والدین هم موافقت می‌كنند. بنابرای دیگر قاطعیت و نفوذ آنها از بین خواهد رفت و در حقیقت این کودک است که والدین را تربیت می‌کند و فرمان می‌دهد.
مهد و مزایای رفتن به آن
تحقیقات نشان داد‌ه‌اند کودکانی که هرگز به مهد نرفته‌اند، به کار با کامپیوتر تمایل بیشتری از خود نشان می‌دهند و علاقه کمتری به شرکت در بازی‌های گروهی دارند. این نشان از خجالتی شدن و آسیب‌دیدگی او در محیط‌های کاری‌ای است که او در آینده باید در آنها حضور داشته باشد.
حال کودکانی که به مهد کودک می‌روند، دست به انتخاب دوست می‌زنند و از خود خلاقیت‌هایی نشان می‌دهند که منجر به تشویق او می‌شود. همچنین تشویق‌های مربیان مهد نیز باعث می‌شود حس اعتماد به نفس کودکان بالا رفته و از نظر رشد ذهنی و اجتماعی، از رشد خوبی برخوردار شوند و در آینده نیز کمتر به بزه و آسیب‌های اجتماعی روی آورند. در واقع باعث می‌شود در سال‌های تحصیلی، کمتر دچار افت شده و از نظر هوشی نیز نسبت به کسانی که مهد نرفته‌اند، از هوش و استعداد قابل‌توجهی برخوردار باشند.
