قطاری به سمت فضا

به نظر می رسد سفر به بیرون از سیاره مادری ما دیگر برای هیچ کسی رویا نباشد و در چند دهه آینده تمام افراد مختلف می توانند به آرزوهای کودکی خود رنگ واقعیت ببخشند. بعد از بازنشستگی شاتل ها شرکت های خصوصی بسیاری دست به کار شدند تا وظیفه حمل و نقل های فضایی را به عهده بگیرند. ورود بخش های خصوصی مختلف به حوزه هوافضا باعث از انحصار درآمدن سفرهای فضایی از دست دولت ها می شود و راه برای استفاده عموم مردم هموارتر خواهد شد.

سفر به فضا و نزدیك شدن به ستاره‌هایی كه به نظر می‌رسد فقط چند فرسنگ‌ از ما فاصله دارند از آرزوهای بشر خاكی بوده است. گرچه سال‌هاست در اغلب ماموریت‌های فضایی چنین امكانی فراهم شده، اما هنوز حضور در فضا به غیر‌ از فضانوردان رسمی، برای هر فرد دیگری كه روی زمین زندگی می‌كند جذاب و نفسگیر است و تا اندازه خیلی زیادی به یك رویا شباهت دارد.

به همین دلیل نیز شركت‌های مختلفی به موازات برنامه‌های كلان و درازمدت آژانس‌های فضایی كشورها، تلاش كرده‌اند چه در زمینه طراحی و ارائه ایده‌های بكر و آینده‌نگرانه و چه در رابطه با برنامه‌های عملی و میسر كوتاه‌مدت، به طور جدی حركت كنند تا به این ترتیب در راه دستیابی به مرزهای فضا و تحقق آرزوی دیرباز بشر برای مسافرت به خارج از مرزهای زمین، گام‌های ارزنده و امیدبخشی بردارند.

امروز بیش از پنجاه سال از پرتاب نخستین ماهواره بشر به فضا توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق می‌گذرد. اسپوتنیک-1 رقابتی بزرگ را برای تصاحب افتخار فتح اولینها در فضا آغاز نمود که تا همین چند سال پیش ادامه داشت. امروز اما همکاریهای گسترده فضایی در راه ساخت ایستگاه بین‌المللی فضایی و سفر مجدد بشر به ماه چهره فعالیتهای فضایی را علمی‌تر و دوستانه‌تر نموده است.

در همین راستا دانشمندان با استفاده از فناوری مشابه با فناوری قطارهای مغناطیسی چین که Maglev نام دارد و با استفاده از شناوری مغناطیسی حرکت می کند، موفق به ارائه طرحی شده اند که می تواند قطارها را از میان لوله ای بسته به فضا پرتاب کند.

برای کم مصرف شدن این قطار که Startram نام دارد، انرژی آن از انرژی خورشیدی زمینی تامین خواهد شد. راه آهن Startram  که قدرت محرکه آن از کابلهای معلقی برخوردار است که به واسطه نیروهای مغناطیسی معلق باقی مانده اند. نسخه باری این قطار که هزینه ای در حدود 20 میلیارد دلار برای ساخت آن هزینه خواهد شد تا 10 سال آینده تکمیل می شود.

ناسا می گوید این فناوری دست یافتنی است اما طراحان آن می گویند پروژه Startram که به اعتقاد آنها قدمی جدید در راستای توسعه تمدن انسانی است، پروژه ای بین المللی خواهد بود.

این قطار در تونلی از خلاء به طول 1609 کیلومتر و به ارتفاع 19 کیلومتر با سرعتی برابر دو هزار مایل بر ساعت سفر فضایی خود را از روی زمین آغاز کرده و در نهایت به مدار پایینی زمین می رسد.

با استفاده از این فناوری قطار حرکت خود را در تونل خلاء بر روی زمین آغاز و سرعت آن دقیقه به دقیقه افزایش پیدا می کند تا به 5.6 مایل در ثانیه دست پیدا کند، سپس از انتهای این تونل خلاء که باید تا ارتفاع 19 کیلومتری از زمین بالا رفته باشد، به میان آسمان پرتاب می شود، جایی که هوا به شدت رقیق است. در این مرحله سرعت قطار فضایی به دو هزار مایل بر ساعت رسیده است.

ایده های بسیاری برای نحوه سفر به فضا مطرح شده است که بر اساس آن ها پروژه های پر هزینه ای تعریف و در دست اقدام است. "ویرجین گالکتیک" یکی دیگر از همین پروژه های بزرگ و رویایی است که در پی موفقیت هایی که تا کنون در زمینه به پرواز درآوردن فضاپیماهای توریستی و ساخت پایگاه فضایی توریستی خود به دست آورده، به هدف رویایی خود تا اندازه زیادی نزدیک شده است. گروه ویرجین به رهبری "ریچارد برنسون" در نظر دارد در کنار انجام پروازهای توریستی مداری، امکان اجرای ماموریتهای علمی در مدار زمین را نیز به وجود آورد و حتی پرتاب های مداری ماهواره های کوچک را به عهده بگیرد. از دیگر اهداف بلند پروازانه این گروه و پروژه اش زمینه سازی برای ممکن شدن سفرهای فضایی از مبدایی در مدار زمین است.

در حال حاضر شرکت های متعددی در جهان وجود دارند که با پشتیبانی سازمان های بزرگی از قبیل ناسا در تلاشند تا برنامه های خود را برای عملی شدن توریسم فضایی و ساخت فضاپیماهایی برای اجرای ماموریتهای فضایی در بخش خصوصی عملی کنند، پروژه SpaceX یکی دیگر از برنامه هایی است که تمرکز اصلی آن طراحی فضاپیماهای توریستی و تجاری است.