تنبل های محترم ، آینده در راه است

این روزها ما برای رسیدن به اهداف بلند مدت‌مان گاهی مجبور می‌شویم از لذت‌های ساده روزانه‌مان بگذریم؛ آن وقت است که احساس می‌کنیم مورد ظلم واقع شده‌ایم چون ذهن ما به انگیزه‌های آنی پاسخ می‌دهد. خوابیدن، کار نکردن، نشستن و تماشای برنامه‌های تلویزیون برای ما خوشایند‌تر از کارهایی هستند که قرار است چند ماه یا چند سال بعد نتیجه‌شان را ببینیم.

تنبلی آسیب نیست؛ در واقع یک حس عدم تمایل به مصرف انرژی وجود دارد. اما در دوره‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم و لازم است کارایی‌مان بالا باشد، تنبلی باعث آسیب و ناراحتی می‌شود. تنبلی به بیکاری منجر می شود و بیکاری تاثیر بسیار مخربی روی زندگی مردم خصوصا جوان دارد و آن‌ها را تا مرز ابتلا به بیماری‌های روحی حاد پیش می‌برد.

بیکاری اثرات بسیار مخربی روی فرد، خانواده و جامعه می‌گذارد و به تدریج وضعیت را به سمت بحران پیش می‌برد. در صورتی که برای کاهش میزان بیکاری در یک جامعه تلاشی صورت نگیرد بیماری‌های روحی و روانی شدت می‌گیرند و می‌توانند در آینده خطر فلج شدن و ناتوانی، خودکشی، سوء استفاده از مواد مخدر و از هم پاشیدن بنیان خانواده‌ها را به همراه داشته باشد.

خداوند می فرماید: ما شما را از امکانات زمین برخوردار ساختیم و وسیله ی معیشت شما را در آن قرار دادیم و شما بسیار کم سپاسگذارید. ¹

اشتغال به کار و قبول مسئولیت، لازمه ی زندگی بشری است و از مهم ترین مسائل جوانان است. در مقابل آن، شانه از زیربار کار خالی کردن و سربار جامعه شدن از نظر اسلام، محکوم و مردود است.

رسول اکرم صلی الله علیه وآله می فرماید: کسی که سربار جامعه باشد ملعون است. ²

باید جوان از آغاز زندگی جویای کار باشد، خود را آماده ی پذیرش شغل نماید، روح استقلال طلبی را احیا نماید و از خوردن محصول کار دیگران نفرت داشته باشد.

رسول اکرم صلی الله علیه وآله وقتی کسی را می دید و از او و جوانی و سلامت جسم او خوش می آمد، می فرمود:

آیا این مرد دارای شغل و هنر و حرفه ای است؟ اگر می گفتند نه، می فرمود: از چشم من افتاد. ³

تاثیرات احساسی بیکاری روی جوانان عمیق ، طولانی‌مدت و گاهی اوقات غیر قابل بازگشت است.به این ترتیب برای کمک به نسل جوانی که دچار بحران بیکاری است باید سریعا اقدامات موثری صورت گیرد ، قبل از آن‌که کار از کار بگذرد و فرصت‌های باقی‌مانده نیز از بین برود.

تلاش، رمز موفقیت و پیشرفت است. جوان زمانی موفق خواهد بود که به هر کاری که علاقه دارد دل بدهد و وقت صرف کند و بداند که آینده روشن او، در گرو کار و تلاش است. تن پروری، تن به کار ندادن، دل به تحصیل ندادن، و هدر دادن وقت، نتیجه ای جز شکست و خواری دوران بزرگسالی و سربار جامعه بودن به همراه نخواهد داشت.

متاسفانه برخی جوانان نیروی جوانی و استعدادهای سرشار خویش را صرف بیهودگی، وقت گذرانی و تنبلی می کنند، درس را رها می سازند، دنبال کار درستی نمی روند، ثبات و استقامت از خود نشان نمی دهند، بی هدف به وقت گذرانی مشغولند و فردا که وارد اجتماع می شوند نه سواد دارند، نه هنر، نه شغل، نه درآمد، نه وجهه مردمی و نه سرمایه دینی و معنوی، سربار جامعه اند، سر خورده و مفلوک یا مجرمی خطرناک، و سرانجام گوشه زندان یا بر چوبه دار!

مصلحت جوانان عزیز این است که در فصل جوانی از هر گونه اتلاف وقت، سستی و تنبلی بپرهیزید و با کسب سرمایه علم و عمل، خود را عضو مفید جامعه قرار دهند. خوشگذرانی های امروز، تاریکی و پشیمانی فردا را به دنبال خواهد داشت. جوانانی که طالب مقام و منزلت اجتماعی اند و دوست دارند خانواده و جامعه به آنان افتخار کنند و دارای شغل و درآمد آبرومندی باشند، باید امروز زحمت بکشند، بی خوابی و سختی را تحمل نمایند، از هر گونه تنبلی و تن پروری و هدر دادن اوقات تحصیل پرهیز نمایند و شب و روز تلاش نمایند. گریز از مسئولیت، گریز از تلاش و زحمت، روی آوردن به هوس بازی ها و شب نشینی ها و تفریح ها و دنبال دوستان بی لیاقت و تن پرور رفتن، محصولی به جز سرافکندگی در آینده به دنبال نخواهد داشت. ⁴

پاورقی ها:

1- سوره ی اعراف، آیه ی 10.

2- تحف العقول، ص 37.

3- بحارالانوار، ج 100، ص 9.

4- بحار الانوار، ج 13، ص 354.