از چاله به چاه نیفتید

امروزه دو شیوه در امر ازدواج در جامعه مرسوم است؛ شیوه سنتی و شیوه مدرن.‌ در شیوه سنتی- آن‌هم به شکل صحیح‌اش- فرد معیارهای خود را با والدین در میان گذاشته و علاوه بر دریافت همفکری بزرگ‌ترها، خودش هم در انتخاب صاحب‌نظر و فعال است. متأسفانه چنین شیوه‌ای در شرایط کنونی به بیراهه کشیده شده و فرزندانی که دچار نوعی سخت‌پسندی هستند، همه‌چیز را به دوش خانواده می‌اندازند. بعدها اگر از ازدواج خود رضایت نداشته باشند، می‌گویند: «مقصر خانواده‌مان بود!» اگر هم ازدواجی نداشته باشند، می‌گویند: «سرنوشت‌مان چنین رقم زد!»

وجه مشترک اغلب ازدواج‌های ناموفق این است که انتخاب تنها بر مبنای عشق خام شکل می‌گیرد و بعد تازه معیارهایشان را در طرف مقابل جست‌وجو می‌کنند، در حالی که در ازدواج‌های موفق هر فرد قبل از انتخاب معیارهایی برای خود در ذهن دارد و سپس معیارهایش را با ویژگی‌های طرف مقابل مطابقت می‌دهد.

روی اولین پله ازدواج‌های ناموفق چنین دلایلی برای انتخاب همسر آینده ردیف می‌شود: فرم صورتش زیباست، مدرکش دانشگاهی است، شغل خوبی دارد، پدرش پولدار است، باید شاخص مجلس عروسی باشد و غیره.

بخت هیچ‌کس بسته نیست

وقتی معیار صحیح در ذهن جوان شکل گرفت، حال زمان معرفی افراد به یکدیگر مطابق معیارهایی که همخوانی دارند، فرا می‌رسد. جمله «هیچ خواستگاری ندارم» و معادلش «هیچ دختری را در شأن خودم پیدا نکرده‌ام» جملاتی منفی است که اکثراً ریشه در کمرنگ شدن نقش مؤثر خانواده در مراحل مختلف ازدواج و نداشتن ملاک‌های صحیح انتخاب همسر دارد.

واقعیت این است که اغلب جامعه‌شناسان و روان‌شناسان یکی از دلایل مهم بسته‌شدن بخت دختران و پسران آماده ازدواج را کمرنگ‌شدن نقش خانواده‌ها و فقدان ملاک‌های مناسب برای انتخاب عنوان می‌کنند. آنها معتقدند چنانچه پدر و مادر در تعامل دوستانه‌ای با فرزند خود باشند و دورادور بستر مناسب آشنایی را فراهم آورند، این مشکل به نحو شایسته‌ای حل خواهد شد.

ایمان، تعهد و موافقت خانواده

دقت کنید که باید فرد مقابل را فقط و فقط به خاطر گوهر وجودی خودش انتخاب کنید، نه به خاطر آنچه در دنیای مادی دارد.‌ در شرایط هم‌کفو بودن بیش از اینکه مدرک فرد اهمیت داشته باشد، توانمندی وی را ملاک قرار دهید. شاید جوانی شرایط تحصیلات عالیه را نداشته، اما در کار خودش که مثلاً فنی است، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

ملاک‌ها باید برپایه ایمان، تعهد و اصالت خانوادگی فرد مقابل باشد. و از همه مهم تر با موافقت خانواده ها صورت گیرد. بعضی از دختران می‌گویند خواستگارمان خواسته خلاف نظر خانواده‌مان با او ازدواج کنیم. به آنها متذکر می‌شویم در جواب چنین خواستگارانی بگویند: ما نمی‌توانیم خودمان را از موهبت بزرگی چون خانواده محروم کنیم، مگر اینکه موافقت خانواده جلب شود.

برگرفته از همشهری، سپیده دانایی