سه کلمه رویایی برای تهرانی ها

این روز‌ها باران می‌بارد و مردم پایتخت خوشحال می‌شوند از اینکه هوای شهرشان تمیز شده است ولی این باران‌ها تاثیر کوتاه مدتی بر هوای شهرمان داشته است چرا که دود ماشین و کارخانجات و... نفس باران را بند می‌آورد.

زمستان در پیش است، همه مردم از شروع فصل پاییز و زمستان به دلیل برف و بارانی که دارد لذت می‌برند ولی مردم پایتخت نگرانند، نگران از اینکه برف‌های سفیدشان تبدیل به خاکسترسرد شود، نگران از اینکه به جای هوای خوب وتازه در هوای آلوده نفس بکشند.

واقعا جای تاسف دارد بار‌ها و بار‌ها به آقایان و خانم‌های رده بالای این مملکت درباره آلودگی هوا، بیماران قلبی و تنفسی صحبت کرده‌ایم و خوشان نیز این موضوع را تایید می‌کنند ولی فقط وقتی صحبت از آلودگی هوا می‌شود که حرف‌هایشان در میان دود و سرو صدا پنهان می‌شود و این صحبت‌ها رفت تا سال آینده که چه کنیم و چه نکنیم.

بار‌ها از خودم این سوال را می‌پرسم که چرا کارخانجات برای استاندارد سازی اتومبیل‌ها تلاش نمی‌کنند؟ اصلا چرا کارخانه‌ها باید در تهران باشند؟ چرا باید از آزبست که منبع اصلی بیماری‌ها به خصوص سرطان بوده در لنت ترمزو وسایل نقلیه سنگین استفاده شود؟ آیا اقتصاد و پول مهم‌تر از سلامت جامعه است؟

مگر کشورهای دیگر اقتصاد ندارند چرا در کشور آنان چنین آلودگی وجود ندارد؟ چرا در تهران؟

به گفته رییس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت: در سال 78 مصوبه‌ای در هیات دولت برای حذف آزبست در کارگاه‌های صنعتی ارایه شد و پنج سال نیز برای اجرای این مصوبه مهلت داده شد که همچنین سه سال دیگر نیز تمدید شد لذا در سال 86 آلاینده آزبست باید حذف می‌شد ولی مصوبه مربوطه اجرا نشد چرا که آزبست کاربردهای فراوانی در مشاغل مختلف دارد که در صنایع مصالح ساختمانی و لوله آب، ماده جایگزین آزبست معرفی شده اما در دیگر کاربردهای آنجایگزین معرفی نشده در حال حاضر 25 هزار شغل در کشور به طور مستقیم با آزبست سروکار دارند و تعطیلی کارگاه‌های آنان منجر به بیکاری کارگران خواهد شد به همین دلیل مهلت دوباره‌ای برای حذف آزبست به وزارت صنایع داده شده است ولی این آقایان به هشدار‌ها اهمیتی نمی‌دهند.

حالا از فضای سبز می‌گویم فضای سبزی که از میدان انقلاب به پایین به جز پارک‌ها، فضای سبزی وجود ندارد که در این قسمت بیشتر موتورو ماشین جای درختان زیبا را گرفته است.

چه کنیم؟ چه حرفی بزنیم تا این موضوع برای همه مسئولین اهمیت پیدا کند.

البته اگر از همین افراد بپرسیم می‌گویند فلان کار را انجام داده‌ایم و.... ولی دیده‌ها حکایت از انجام ندادن تمام صحبت‌هایی است که تاکنون گفته‌اند و یا شاید عدم برنامه ریزی بلند مدت باعث این گرفتاری‌ها شده است.

تهرن برای عده‌ای که از آن دورند کعبه امکانات و به روز بودن و بدون دغدغه زندگی کردن است اما برای ساکنان آن چیزی جز تجربه دود و آلودگی و ترافیک و... نیست.

آلوگی هوا به خصوص در فصل زمستان پای ثابت تمام اخبار است اصلا اگر یک روز درباره آلودگی هوا صحبت نشود همه تعجب می‌کنند.

به تجربه ثابت شده است در ماههای مهر، آبان، آذر، دی، به دلیل پدیده‌ای که از ان به وارونگی هوا یاد می‌شود تهران شدید‌ترین روزهای آلوده را به خود می‌بیند.

هوای پاک تهران، این 3 کلمه به رویایی برای شهروندان تهرانی تبدیل شده است.

از خیالات و دل خوشی‌های مردم پایتخت که بگذریم، آلودگی هوا در میزان مرگ و میر تاثیر بسیاری داشته است. در سال گذشته میزان مرگ و میر بر اثر آلودگی هوا 3 هزار و 600 نفر بوده است.

به گفته مدیر عامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، در مهر ماه امسال تهران 22 روز هوای ناسالم داشت که در کل از اول امسال هوای تهران 140 روز ناسالم بوده است.

دکتر یوسف رشیدی خاطر نشان کرده است: وضعیت آلودگی هوا در سال 90 به هیچ عنوان با دو سال گذشته و سال‌های پیش از آن قابل مقایسه نیست به نحوی که از ابتدای امسال تا پایان مهر ماه حتی یک روز هم هوای پاک نداشتیم، در حالی که مردم تهران 140 روز هوای ناسالم تنفس کرده‌اند که 3 روز آن بسیار ناسالم بود.

همچنین معاون آموزش سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران نیز با اشاره به بارندگی‌های اخیر که باعث کاهش آلودگی هوای تهران شد، اعلام کرد: خدا به داد مردم تهران رسید و نذورات جوی همچون هدیه‌ای آسمانی، آلودگی هوای تهران را کاهش داد.

تا زمانی که مسئولین برای حل معضل آلودگی هوا چشم به امدادهای غیبی و باران‌های الهی دوخته باشند جز آلودگی، مردم سهم دیگری از هوای تهران نخواهند داشت.

تنها با همت جمعی تمام مسئولین آن هم با برنامه ریزی دقیق و صحیح در همه بخش‌ها می‌توان از آلودگی هوا جلوگیری کرد.

منبع : لیلا شاهی-نقل از خبرگزاری آریا