هنری به نام بخشش
گذشتن از خود و بخشیدن دیگران، هنری بزرگ و قابل تقدیر است برای کسانی که برای زندگی اکنون خویش، ارزش قائل هستند. هنر بخشش یک امتیاز مثبت برای کسانی است که در زندگی خود را معطل هر چیزی نمی کنند و به حرکت به سمت جلو و پیشرفت می اندیشند.
به این جملات نگاه کنید:
"من هرگز پدرم را به خاطر کاری که کرد، نخواهم بخشید."
"از اشتباهی که کردم غمگینم و نمی توانم خودم را ببخشم."
این جملات به نظرتان آشنا نیستند؟ اینها جملاتی هستند که هر یک از ما ممکن است بارها با آن روبرو شده باشیم. اما مهم این است که برای این سوالات و جملات چه راهکاری در ذهن داریم.
مسلما اگر قدرت بخشش دیگران را نداشته باشیم، در واقع گامی در راستای اصلاح وضعیت موجود برنداشته ایم و همچنان در گذشته زندگی کرده ایم. اگر قدرت بخشیدن خود را نداشته باشیم به این معناست که در اشتباه باقی مانده ایم و دائما خود را از درون سرزنش می کنیم و این احساس ما را دچار دلتنگی و آزردگی می کند. به این ترتیب خود موجب شده ایم تا در یک رنج و عذاب روحی باقی بمانیم.
برخی از افراد به گونه ای رفتار می کنند که به نظر می رسد تصور و درکی وارونه از بخشیدن در ذهن دارند. مثلا کسی که نمی تواند مادر یا پدر خویش را به خاطر تند خویی اش بخشد، به این خاطر است که دائما آنها را مقصر می داند و همه مشکلات را به سوی آنها سوق می دهد و این در حالی است که این مشکل بیش از انکه به پدر و مادر و یا هر کس دیگری مربوط باشد، به خود شما ارتباط پیدا می کند. چرا که شما بیش از هر کسی می توانید در خود تغییر ایجاد کنید و این بهترین و سریعترین راه برای پیشرفت و کمال است که در خود حس بخشش را ایجاد کنید و همیشه اینطور فکر کنید که دیگران قابل تغییر نیستند و یا اگر هم باشند این کار بسیار سخت است اما پذیرش و وسعت قلبتان برای بخشیدن دیگران، احتمالا ساده ترین و زیباترین اقدام ممکن است.
چنانچه نتوانیم به راحتی دیگران را ببخشیم، خویشتن را بیش از هر کسی اذیت کرده ایم. در اغلب موارد فرد خاطی از اینکه در ذهن شما چه می گذرد، هیچ اطلاعی ندارد و به زندگی خویش مشغول است و این در حالی است که شما خود را مشغول افکار و احساسات منفی می کنید.
اگر من نتوانم مادر همسرم را ببخشم به دلیل اینکه مرا به یک مهمانی دعوت نکرده و یا سخنی گفته که مرا ناراحت کرده است، این من هستم که بیشترین ضربه را می خورم و به خاطر این موضوع حرص می خورم و درون خود را شلوغ می کنم. همین شلوغی و ناراحتی موجب می شود تا نتوانم راحت بخوابم و رفتار مناسبی با همسر و فرزندم نداشته باشم. بنابراین این من هستم که پذیرای انواع و اقسام مشکلات شده ام و فرصت شادمانی را از دست داده ام.
فراموش نکنید که بخشیدن راز سالم ماندن،جوان ماندن و نشاط در زندگی است. در این رابطه در جای جای دین و روایاتی که توسط ائمه اطهار(علیهما السلام) بیان شده است، به طرق مختلفی به این موضوع اشاره شده است و بخشیدن دیگران جزو مکارم اخلاق شمرده شده است.
چنانچه در ادامه می بینید که روایتی از امیرالمومنین (علیه السلام) نقل شده که:
ذَلِّلُوا أَخْلاقَکُمْ بِالَْمحاسِنِ، وَ قَوِّدُوها إِلَى الْمَکارِمِ. وَ عَوِّدُوا أَنْفُسَکُمُ الْحِلْمَ.
اخلاق خود را رامِ خوبى ها کنید و به بزرگوارى هایشان بکشانید و خود را به بردبارى عادت دهید.
این جمله می تواند چکیده ای باشد که تمامی نکات مذکور در این نوشتار را در خود جای داده است. به این معنا که خود را به انجام کارهای خوب،شایسته و نیک، عادت دهیم و همیشه خود را به سمت بزرگوار بودن و عمل زیبا انجام دادن، بکشانیم و در برابر اعمال،گفتار و نظرات دیگران، صبور و بردبار باشیم و اینگونه است که می توانیم با آرامش و رضایت زندگی کنیم.بپذیریم و باور داشته باشیم که با سرزنش دیگران به نتیجه مثبتی نمی رسیم جز اینکه اوضاع را برای خود پیچیده تر می کنیم. پس بهتر است همیشه به بخشش فکر کنیم. به بخشش واقعی. بخششی که با فراموش کردن تمام کینه ها همراه باشد و از ته دل باشد. به یاد داشته باشیم که در این دنیا هیچ کس کامل نیست و این در حالی است که اغلب افراد تصور می کنند، همیشه به بهترین شکل عمل می کنند.
اگر راه بخشش را انتخاب کنید، مطمئن باشید که اتفاق فوق العاده ای در زندگی تان رخ داده است. مهمترین موهبتی که نصیب شما می شود، احساس آرامش و شادکامی است. احساسی که به پیشرفت شما در زندگی کمک می کند. منتظر نباشید که دیگران همیشه نسبت به بخشش شما عکس العمل نشان دهند، چون مهم ترین موضوع قدرت شما در بخشیدن دیگران است که البته همه انسانها ارزش این عمل را متوجه می شوند حتی اگر به وضوح این مسئله را بیان نکنند.
فراموش نکنید که در زندگی همیشه انتخاب با شماست که چطور افسار زندگی را در دستان خود بگیرید و آنرا در خطی مستقیم حرکت دهید.
فاطمه ناظم زاده بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط :
