عواملی برای سقوط انسان

کوهنوردان برای صعود به صخره های بلندنیازمند طناب و دستگیره هستند تا سقوط نکنند .

وَكَیْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَى عَلَیْكُمْ آیَاتُ اللّهِ وَفِیكُمْ رَسُولُهُ وَمَن یَعْتَصِم بِاللّهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ

و چگونه كفر مى‏ورزید با اینكه آیات خدا بر شما خوانده مى‏شود و پیامبر او میان شماست و هر كس به خدا تمسك جوید قطعا به راه راست هدایت‏شده است . (آل عمران/101)

کوهنوردان، دنیا،پرتگاه سقوط

در زمین صاف و هموار کوهپایه ها که خطر سقوط و پرت شدن ما را تهدید نمی کند هیچکس به ما نمی گوید باید این طناب را چنگ بزنید پس زمانی که خطری ما را تهدید می کند این هشدار بسیار بجاست که مواظب و هشیار باشیم تا سقوط نکنیم.

این آیه خبر از پرتگاهی مخوف می دهد که با سقوط در آن به نیستی و نابودی می رسیم و زیباترین هشدار به همه انسانها ست.دنیا مانند پرتگاه است و انسانها همانند کوهنوردان هستند که قله انسانیت راه سعادت و تکامی آنان است.

هدف کوهنوردان

هدف کوهنوردان فقط فتح قله و رسیدن به آن است اگر اندکی بی توجهی کنند،به پرتگاه سقوط می کنند و در بدترین شرایط جوی تلاش و کوشش را لحظه ای ترک نمی کنند.غذای بسیار مقوی و اندک می خورند و پوشاکشان هماهنگ با سردی هواست.همه هم و غمشان رسیدن به هدف باارزشی است که معنای بودن و حیات را می دهد یک کلمه ترقی و رشد.هر چیز که مانع حرکت آنان شود در نظرشان ممنوع است.

انسانهای مومن هم هر خوراکی را نمی خورند و هر لباسی را نمی پوشند آنچه اسلام مهر جواز به آن زده است .حلال و مباح است در غیر اینصورت به حرام نزدیک نمی شوند چرا؟

یک دلیل بسیار قاطع و محکم حرام مانع رسیدن به قله قرب الی الهی است .

ریسمان

مهمترین وسیله برای رسیده به قله است . این ریسمان حلقه اتصال است اگر هرکدام ریسمان را رها کنند سقوط می کنند.حبل الله،همان دین خداست که از عقاید و اخلاق و احکام تشکیل شده است و دین حقیقت و احدی است که در قرآن و عترت ظهور کرده است.قرآن حبل ممدودی است که از آسمان به سوی زمین و زمینیان آویخته شده است یک ظرف این طناب به دست خدای سبحان و طرف دیگرش در دست ماست.

امت اگر به این حبل الهی دسترسی پیدا کند خود این طناب او را نگه می دارد و بالا میبرد و اگر کمی بکوشد و حرکت کند و به آن مرتبط گردد رفیع خواهد شد ،زیرا این طناب نظیر دیگر طنابهای آویخته ایستا نیست که خود انسان باید بالا برود بلکه طنابی پویاست و طنابی که انسان را بالا می کشد طنابی است دائما درحال تنزل و ترقی انسان را رها نمی کند مگر آنکه خود شخص دستش را از آن رها کند.

فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

پس هر كس به طاغوت كفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار كه آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست(بقره/256)

مومن باید با تحصیل و حفظ عقاید صحیح و اخلاق و اعمال منطبق با احکام اعتصام خود را با حبل الهی ثابت کند.

چاه طبیعت،دنیا

خداوند به افرادی که در چاه طبیعت اسیرند می فرماید تمسک کنید و به حبل من و به کتاب و عترت من تارفعت یابید و بالا بیایید.

یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ.

خدا [رتبه] كسانى از شما را كه گرویده و كسانى را كه دانشمندند [بر حسب] درجات بلند گرداند و خدا به آنچه مى‏كنید آگاه است(مجادله/11)

یعنی اگر مومن عالم شدید درجاتی دارید.انسان به مقدار علم و ایمان خود بالا می رود.

به مقداری که ریسمان الهی را میگیرد رشد می کند ، اگر حبل را رها کند می افتد . انسانی که فقیر بالذات است اگر مرکز قدرت را رها کند افتاده است و قدرت قیام ندارد.

وَمَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَیْهِ تَجْأَرُونَ

هر نعمتى كه دارید از خداست‏سپس چون آسیبى به شما رسد به سوى او روى مى آورید و مى‏نالید(نحل/53)

ارتباط بشر با خدا فقط در بوجود آمدن نیست او در بقا و دوام وجودش و رشد و تکاملش نیازمند خداست پس هر چه اتصال بیشتر رشد بیشتر.

ویژگی حبل الله

سیر و صعود انسان درونی است پس این رشته اتصال باید در درون خود انسان باشد تا بتواند به وسیله آن تکامل و صعود یابد یعنی حقیقیت قرآن و ولایت عترت باید در درون انسان جا بگیرد تا انسان در درون خویش به آنها متوسل و معتصم گردد.

تلاش شیطان

تمام سعی شیطان ان است که اولا نگذارد حبلی در درون انسان بافته شود و ثانیا اگر حبلی درست شده گره ها و تار و پودهای آن را ازهم جدا کندو آن طناب درونی را رشته رشته و پنبه کند.

یرید ان یحل دینکم عقده عقده (خطبه 121 نهج البلاغه)

شیطان قصد دارد که پیوند ها و گره های جان شما با احکام دین را یکی یکی باز کند هر گره ای که باز شود به همان اندازه انسان از حبل خدا و دین او جدا می شود تا خدای ناکرده به جایی می رسد که دیگر رابطه وی با این دین الهی قطع می شود یعنی دیگر چیزی در درون او وجود ندارد تا قلبا به ان تمسک جوید.

هدف اصلی شیطان از بین بردن ایمان و اعتقاد است اگر این هدف در آغاز کار برایش مقدور نشد آهسته آهسته شروع می کند تا به هدفش برسد.انسان را به معاصی صغیره و ترک واجبات مبتلا می سازد و ذره ذره او را به کفر و شرک می رساند.

عامل سقوط و پرت شدن

بنده در صورتی که در دره سقوط کند از هستی و حیات طیبه خارج شده و به مرز حیوانیت و پست تر از آن می رسد.

دو چیز باعث سقوط و پلیدی او به گناه و پستی است :

1-گناه

همچنان که کوله بار کوهنوردان هر چقدر سنگین باشد مانع صعود آنان به قله می شود گناه نیز بار انسان را در رسیدن به کمال و رشد سنگین می کند چنان که پای راه رفتن را از او میگیرد و او سینه خیز باید مسیر را طی کند.

حال شما بگویید آیا کسی که سینه خیز،افتان و لنگان طی مسیر کند به مقصد می رسد یا با قامت ایستاده و با سرعت؟

2-حب دنیا

علاقه به پرتگاه مانند حب به دنیاست.هیچ کوهنوردی دره و پرتگاه را دوست ندارد حب به دنیا برای انسان ضرر دارد زیرا به خاطر دنیا هر کاری را انجام می دهد و حتی گناه و خطا و نافرمانی خدا را انجام می دهد تا به لذات دنیایی برسد برای همین روایات حب دنیا را در راس همه خطاها دانسته اند.آری علت همه گناهان و اشتباهات محبت به دنیاست.

بخش قرآن تبیان