مذمّت پُرخوری در احادیث و روایات (2)
در مطلب قبل ، در مورد اثرات مفید کم خوری در سلامت جسمی و ظاهری افراد صحبت کردیم. در این مطلب تاثیر کم خوردن غذا را در سلامت روحی و حالات معنوی بیان می کنیم.
فواید باطنی کم خوری
الف ــ صفای اندیشه
امام علی (ع): هر کس خوراکش کم باشد، اندیشه اش صفا می یابد. (غرر الحکم، ح 8462 ،عیون الحکم و الواعظ ،ص456 ،ح 8236)
ب ــ فروغ دل
پیامبر خدا(ص): اگر کسی خوراک خود را کم کند، درونش از نور سرشار می گردد. (الفردوس،ج1، ص290 ،ح1138 عن أبی هریرة، کنز العمّال، ج15، ص 244،ح40772)
ج ــ رهایی از شیطان
پیامبر خدا (ص): هر کس، از این خرسند می شود که خویش را از ابلیس برهاند، باید گوشت و چربی خود را با کم خوری، آب کند؛ چرا که با کم خوری، حضور فرشتگان و فراوان اندیشیدن در آنچه نزد خداوند است، را به دست می آورد. (الفردوس،ج3، ص536،ح5672عن ابن عبّاس)
پیامبر خدا (ص): با کمی خوراک و نوشیدنی، با نفس خویش جهاد کنید تا فرشتگان بر شما سایه بگسترند و شیطان از شما بگریزد. (تنبیه الخواطر،ج2،ص122)
د ــ در آمدن به ملکوت آسمان ها
پیامبر خدا (ص): پشمینه بپوشید و میان بر بندید و به گنجایش نیمه ی شکم بخورید تا به ملکوت آسمان ها در آیید. (مکارم الأخلاق، ج1، ص252،ح750)
پیامبر خدا (ص): هر کس شکمش پُر باشد، به ملکوت آسمان ها و زمین راه نمی یابد. (تنبیه الخواطر،ج1، ص100عن ابن عبّاس)
ه ــ تقرب به درگاه خداوند
پیامبر خدا(ص): کاستن از خوراک، نزد خداوند، جایگاهی والا دارد. (تنبیه الخواطر،ج2، ص119)
پیامبر خدا (ص): دوست داشتنی ترین شما نزد خداوند، کم خوراک ترین و سبک بدن ترین شماست. (کنز العمّال،ج15،ص261،ح40869)
امام صادق (ص): نزدیک ترین حالت بنده به خداوند، هنگامی است که شکم وی، سبک باشد. (الکافی، ج6، ص269،ح4)
و ــ مجموعه ای از منافع کم خوری
پیامبر خدا (ص): هر کس خوراکش اندک باشد، تنش سلامت و دلش صفا می یابد؛ و هر کس خوراکش فراوان باشد، تنش بیمار و دلش سخت می گردد. (بحارالأنوار، ج66، ص331، ح5)
امام علی(ع): بر شما باد میانه روی در خوردنی ها؛ چراکه این کار، از اسراف دورتر است و مایه سلامت بیشتر تن می گردد و در پرستش، بیشتر یاری می رساند. (غررالحکم، ح6153، عیون الحکم والمواعظ، ص341، ح5833)
مصباح الشریعة ــ درحدیثی که به امام صادق (ع)منسوب است ــ : کم خوری، در میان هر طایفه ای، ستوده است؛ زیرا منفعت باطن و ظاهر، در آن است. (بحار الأنوار،ج66، ص337،ح33)
*لینک مرتبط :
