یافتن شهرهای فضایی

زمانی را تصور کنید که کریستف کلمب و یارانش برای اولین بار با ساکنان آمریکا ارتباط برقرار کردند. از دید بومیان آمریکا که زندگی بدوی خود را داشتند کلمب و یارانش افراد خارق العاده ای به نظر می رسیدند که تا به حال نظیر آن ها را ندیده بودند. دید ساکنان کشتی کلمب نیز با این ارتباط دستخوش تغییر شد چراکه نگرش آن ها به کره زمین با این کشف کاملا دگرگون می شد. این ماجرا یکی از مواردیست که عده ای محقق به آن استناد می کنند تا دیگران را برای ارتباط با فضایی ها مجاب کنند. ارتباطی که ثمره آن از دید برخی مانند استفان هاوکینگ بدتر از بلایی است که بر سر بومیان آمریکایی آمد: نابودی کامل بشر.

زمانی که مردم به مبحث جست وجوی موجودات فرازمینی می اندیشند، اولین چیزی که به ذهن آن ها خطور می کند پروژه SETI یا همان "جستجوی هوش فرازمینی" است. هدف اول این پروژه جستجو جهت یافتن سیگنال های رادیویی فرازمینی است که از اعماق فضا منشتر می شود که البته تا کنون به جز یک مورد مشکوک چیز خاصی یافت نشده است. در کنار هدف اصلی، اعضای این پروژه به یافتن پالس های لیزری به عنوان وسیله ای جهت ارتباط در فواصل میان ستاره ای نیز مشغول هستند.

اما گویا امروزه به جز دو هدف قبلی هدف سومی نیز برای این پروژه تعریف شده است: جستجوی منابع نور مصنوعی در سطح سیارات فراخورشیدی. یعنی یافتن نورهایی مانند نور شهرهای کره زمین که از فضا قابل رویت هستند. ( مانند عکس زیر که از ایستگاه بین المللی فضایی از زمین گرفته شده است.)

اگرچه به نظر می رسد جستجوی شهرهای هوشمند در سیارات فراخورشیدی کاری غیرمعمول و تخیلی! باشد. اما در واقع شروع این پروژه نیاز چندانی به منابع جدید ندارد. اگر تنها چند درصد این پروژه موفقیت آمیز باشد دیدگاه ما نسبت به جایگاهمان در جهان دگرگون خواهد شد و این دقیقا همان اتفاقی است که بعد از کشف آمریکا برای کلمب و یارانش رخ داد.

مانند طرح های دیگر SETI این طرح نیز بر همان فرضی استوار شده است که عنوان می کند تمدن های بیگانه از روش هایی نظیر آنچه ما برای خود استفاده می کنیم بهره می گیرند و یا حداقل روش هایی را استفاده می کنند که برای ما قابل درک و شناسایی است. البته این فرض نیز به خودی خود سال ها مورد بحث و بررسی مخالفان و موافقان بسیاری قرار گرفته است. سوال اصلی و چالش برانگیز هم  اینجاست : اگر جوامع بیگانه هزاران یا میلیون ها سال از ما پیشرفته تر باشند آیا ما قادر هستیم با تکنولوژی امروزی خود آن ها را شناسایی کنیم؟

جدا از موارد ذکر شده چگونه می توان نقاط نورانی شهرهای هوشمند در سیارات فراخورشیدی را در حالی که چندین سال نوری از ما فاصله دارند تشخیص داد؟ شاید جواب این باشد که با چرخش سیاره به دور ستاره مادرش در نور شهرهای آن تغییر ایجاد خواهد شد. در واقع از دید ما زمانی که نیمی از سیاره در زمان شب به سر می برد می توانیم تغییرات نور شهرها را ثبت کنیم چرا که به طور طبیعی ساکنان آنجا در روز لامپ های اضافه را خاموش می کنند! با دانستن دوره تناوب سیاره و اندازه گیری تغییرات نقاط نورانی سیاره در شب، احتمالا می توانیم به جواب سوال بالا برسیم.

ایده این پروژه به نسل های جدیدتری از تلسکوپ ها نیاز دارد اما با این حال تلسکوپ های کنونی تا حدی قادر به آزمایش این طرح هستند. حداقل تلسکوپ های فضایی امروزی شاید بتوانند این ایده را در مرز منظومه شمسی و کمربند کوییپر بررسی کنند. اگرچه دانشمندان معدتقدند بسیار بعید است که در لبه منظومه شمسی ما شهرهای بیگانگان وجود داشته باشد اما رسالت علم و آن ها این است که روش هایی را برای بررسی این موضوع ابداع کنند. مانند کاری که گالیلئو گالیله در حدود 400 سال پیش انجام داد و دانش متعارف زمان خود را زیر سؤال برد. او با انداختن دو جسم سبک و سنگین از بالای برج کج پیزا نشان داد که شی سنگین تر برخلاف تصور آن زمان زودتر از جسم سبک تر فرود نمی آید. گالیله چیزی را زیر سوال برد که شاید در آن زمان برای همه از بدیهیات به شمار می آمد و حالا دانشمندان با تکیه به عمل وی قصد دارند هر احتمالی را امتحان کنند.

برگرفته از:

universetoday