شکار،دختر است یا پسر؟
یافتههاى روانشناسى نشان مىدهند كه توسّل به خودنمایى و خودآرایى، در بین دختران رواج بیشتری دارد. همچنین تجربه ی بشرى نشان مىدهد كه در تصاحب قلبها، پسر، شكار است و دختر، شكارچى!
میل دختر به خودآرایى، از این حسّ شكارچىگرى او ناشى مىشود كه خداوند براى هدف متعالى «پیوند همسرى» در طبیعت و سرشت او نهاده است.
بدین سبب ، دستور پوشش براى دختران به اقتضاى طبیعت لطیف آنان، سختگیرانهتر است. حال در این مقاله ، به بررسی دلیل این امر می پردازیم :
علّتِ بیشتر بودن پوشش قانونى دختران در جامعه و فرهنگ ما، منع كام جویى جنسى از آنان است كه قطعاً به دوام بیشتر كانون خانواده و صمیمیت و محبت و دلبستگى بیشتر آنها در زندگى مشترك آیندهشان خواهد انجامید.
دختر و پسرى كه قبل از ازدواج، عفیفانهتر زیستهاند و ازدواجشان نخستین تجربه آنهاست ، خوشبختتر زندگى مىكنند. پس در واقع، دختران، با رعایت حدود پوشش، به سلامت زندگى آینده و سالمتر ماندن همسر آینده خود، كمك كردهاند و البته چنین خویشتندارى و عفافى از سوى پسران نیز تضمین خوبى براى زندگى آینده خود آنهاست.
شاید یك علّت اینكه جوانان امروز در جوامع غربى از ازدواج، گریزان هستند، همین باشد ؛ زیرا آنان ازدواج را براى خود، یك محدودیت مىدانند و اكثر كامجویىهاى آنها در غیر محیط خانواده و در غیر كادر رسمى و در جریان معاشرتهاى آزاد و در محیطهایى غیر از خانه انجام مىپذیرد. طبیعى است كه براى چنین كسانى، ازدواج، آغاز محرومیت است. برخلاف فرهنگ اسلامى كه در آن، ازدواج جوانان، پایان محرومیّت و آغاز یك زندگى نوین و نیز كانون محبّت و فضایى براى كمالجویى و پیشرفتِ دوشادوش است. براى رسیدن به چنین سعادتى است كه اسلام، به صورتى جدّى، مسلمانان را از دوستى با جنس مخالف، نهى مىكند.
اگر پسران و دختران آزاد باشند، اشباع مىشوند ؟
كسانى گفتهاند كه اگر پسران و دختران آزاد باشند، اشباع مىشوند و عطش آنها كمتر مىشود ؛ امّا تجربه جوامع گوناگون، نشان داده است كه این چنین نیست. مگر چشمچرانىها و روابط غیر قانونى و خشونت علیه زنان و ناامنى فضاهاى اجتماعى براى دختران و... در جوامع آزاد غربى، كمتر شده است؟ جسم سالم و روح زیبا و شخصیّت مطلوب اجتماعى، گوهرها و سرمایههاى دختران و پسران جواناند. كدام انسان خردمندى بهترین سرمایههاى خویش را در معرض استفاده هر كس و ناكس قرار مىدهد؟
آیا پوشش دختران، مانع رشد آنها است؟
پوشش مطلوب اسلام (بدون آنكه بر نوع خاصّى از پوشش، اصرار بورزیم)، براى دختر، مانع هیچگونه فعالیت فرهنگى و یا اجتماعى و اقتصادى و سیاسى نیست. آنچه موجب بههم ریختگى جامعه و فلج شدن نیروهاى فعال اجتماع مىگردد، آلودهشدن محیط كار و تحصیل و...، با آزاد گذاشتن لذّت جویىها و چشمچرانىهاى مردان و میدان دادن به عشوهگرىها و خودنمایىهاى دختران در محیط عمومى است.
اگر در محیط دانشگاه، دختران، خود را بپوشانند و هیچگونه آرایشى نداشته باشند، بهتر درس مىخوانند، بهترفكر مىكنند و بهتر به سخن استاد گوش مىدهند . وقتى كه در كنار هر پسرى یك دختر آرایش كرده و با وضع نامتناسب (با كلاس و درس)، نشسته باشد ، جایی برای تمرکز و اندیشه باقی می ماند ؟
انصافاً كدام روش، التهاب را در دختران و پسران، كاهش مىدهد و به نفع آنهاست؟ و عقل، كدام را تصدیق مىكند؟
آیا اگر پسران ما در خیابان و كوچه و بازار و مدرسه و اداره و كارخانه و... با رفتارهاى فریبنده و سخنان و وعدههاى شعارگونه و غیر واقعى، دائماً در صدد یافتن دختران پاك و ساده و صمیمى جامعه باشند و هر بار، با فرو نشستن عشقهاى سطحى و خام شان به دیگرى رو كنند، آرامش و امنیّتى براى دختران ما خواهد ماند؟
به تجربه ثابت شده است كه هر محیطى كه در آن، رفت و آمد كمترى میان دو جنس بوده و پوشش صحیح و حریم خصوصى افراد رعایت شده، در آنجا، پسرها و دخترها هم احساس آرامش بیشترى داشتهاند و در كار و تحصیل، موفقتر بودهاند.
تقریباً در تمامى فرهنگها و جوامع، دختر، هر اندازه متینتر و با وقارتر و عفیفتر حركت كند و خود را پوشیدهتر نگه دارد و كمتر در معرض تماشاى بیگانگان قرار گیرد، بیشتر مورد احترام و ارزش پسر است. حتى افراد بىبندبار هم هنگامى كه سر عقل مىآیند و مىخواهند تشكیل خانواده بدهند، براى گزینش همسر، به دنبال دخترى پاك و عفیف كه تا قبل از آن با هیچ پسرى رابطه نداشته باشد، مىگردند.
اصولاً افراد پاك و عفیف كه به عفاف، شناخته شدهاند، از دسترس آزاد افراد منحرف و آلوده، به دور هستند.
قرآن مىفرماید: «رعایت حریم عفاف (در روابط اجتماعى) از سوى زنان، براى این است كه به عفاف و پاكى شناخته شوند و از آزار و اذیت بیماردلان، به دور باشند». (احزاب، آیه 59)
خودنمایى یا عرضه كردن خود به نامحرمان، از عزّت و شُكوه دختران مىكاهد و علاوه بر آنكه زمینه را براى نفوذ افراد آلوده و ارتباط با آنان فراهم مىسازد، پسران جوان را كه باید مظهر اراده و فعالیت و شجاعت و مردانگى و تصمیم باشند، به افرادى هوسباز، چشم چران وآلوده و بىاراده و ضعیف، تبدیل مىكند.
البته اگر دختران در روابط اجتماعى خود در اجتماعات عمومى لباس ساده بپوشند، كفش ساده به پا كنند و با چادر یا مانتو و روسرى مناسب به مدرسه و دانشگاه بروند، قطعاً خودشان هم آرامش روانىِ بیشترى خواهند داشت و بهتر درس مىخوانند.
این، تقریباً یك اصل همیشگى است كه پسران ولگرد، به دنبال دختران جِلف و سبك و خودنما مىگردند. اینگونه دختران، گویى وضع لباس و پوشش، راه رفتن و سخن گفتنشان، معنادار است و به زبان بىزبانى مىگویند: به من توجه كن! بهسوى من نگاه كن! مرا تعقیب كن! و... درحالىكه عفاف و رفتار و حركات سنگین و با وقار دختر دیگر، مىفهماند كه دست تعرّض از این حریم، كوتاه است و هیچ پسرى جرئت نمىكند به او تعرّض یا بىاحترامى كند.
دختران خوب جامعه ما، انصاف دهند كه آیا حقیقت، جز این است؟
سرور حاجی سعید
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط :
