وارث مظلومیّت
همه وجودش گستره دانش بود و انتشار آن، امویان را به خاطر کوردلی و ناتوانیشان در فهم و ادراک، به ستوه آورده بود.
کرامت به تیرهبختان جاهل عرضه میکرد تا شاید از طوفان غفلت، به ساحلِ رستگاری برسند.
وارث دردهای کربلا بود، وارث مظلومیّت سرهای بریده که از سیاه دلی و مکر یزید، به نیزه رفته بود.
علم لدنیاش، بیدارکننده خاک بود و رسایی خطبههایش لرزه بر اندام هشامیانِ جاهطلب میانداخت. باقرالعلوم بود و گسترشدهنده و شکافنده دانش.
واکنون...زمین، سوگوار است.
پروانهها کوچه به کوچه آمدهاند تا در آتش فراغش بعد از این خاکستر شوند.
سینهها تاب حجم سنگین اندوهش را ندارند و پشت آسمان از این داغ، شکسته است.
این بوی بهشت است که در فضای مدینه شناور است.
خداحافظ خورشید پنجم، یا محمّدبن علی!
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
فاطمه سلیمانپور