گوهر یكدانه
آسمان اشك غم از دیده ما بیرون كرد
دل ما را ز غم و غصّه لبالب خون كرد
هر دلى رسته ز غم بود، به غم كرد دچار
هر سرى لاف زد از عقل و خرد مجنون كرد
هر كه در دایره عشق و وفا گام نهاد
چرخش از دایره عشق و وفا بیرون كرد
پنچمین حجت حق حضرت باقر كه خدا
بهر او خلقت این دایره ی گردون كرد
گشت مسموم جفا از اثر زهر ولید
شیعیان را به جهان غمزده و محزون كرد
چه دهم شرح غمش را كه ندانم به خدا
با دل خسته او زهر هلاهل چون كرد
گویم آن قدر كه تا بر سر زین جاى گرفت
آسمان زین فلك از داغ عمش وارون كرد
قدر این گوهر یكدانه ندانست فلك
كه غریبانه به زیر لحدش مدفون كرد
مى رود اشگ غم از چشم ملائك «خسرو»
شعر جانسوز تو چون چشم ملك جیحون كرد
محمّد خسرو نژاد