خار در پا و رَسَن در بازو
اى فروزان گوهرِ پاكِ بقیع
گل پرپرشده در خاك بقیع
با سلامت كنم آغاز كلام
اى تو را ختم رسل گفته سلام
پنجمین حجّت و هفتم معصوم
بابى اَنْتَ كه گشتى مسموم
اى فداى حق و قربانى دین!
كرده یك عمر نگهبانى دین!
تنت از درد و الم كاسته شد
تا كه دین قامتش آراسته شد
اى ز آغاز طفولیت خویش
بوده در رنج و غم و درد، پریش
از عدو ظلم و شرارت دیده
چون پدر رنج اسارت دیده
خار در پا و رَسَن در بازو
رفته اى با اسرا در هر سو
كرده خون خاطرت اى شمع ولا
محنت واقعه كرب و بلا
كربلا دیده اى و كوفه و شام
اى شهید از اثر ظلم هشام
آتش غم پر و بالت را سوخت
زهر كین، شعله به جانت افروخت
اثر زهرِ به زین آلوده
كرده اعضاى تو را فرسوده
نزد حق یافته فیض دیدار
جسم تو خفته و روحت بیدار
تو که مظلومى و قبر تو خراب
دیده دهر ازین غصه پر آب
شیعه را دل ز عزایت شده داغ
كه بود قبر تو بى شمع و چراغ
ظلمِ این امتِ دور از ادراك
كرده یكسان حَرمت را با خاك
با چنین ظلم و ستم از اعدا
بهتر اینست كه قبر زهرا
مخفى از دیده دشمن گردد
تا ز هر حادثه ایمن گردد
سیّد رضا مؤیّد