احمدی نژاد به خاطرچه تسلیت گفت؟

رئیس جمهوری اسلامی ایران، در پیامی دوستانه خطاب به پادشاه سعودی، درگذشت ولی عهد عربستان را به وی تسلیت گفته است.

به گزارش تبیان به نقل مشرق، ارسال چنین نامه ای آن هم در پرتنش ترین شرایط دیپلماتیک دوجانبه پس از فاجعه خونین حجاج در سال 1366 به دست آل سعود، متن پیام محمود احمدی نژاد که رسماً از سوی پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری منتشر شده، حاوی کلیدواژه های عجیبی است که هر کسی را که کمترین اطلاعی از آداب و پروتکل ها و ادبیات دیپلماتیک داشته باشد، به شگفتی وا می دارد.

اصولاً نگارش چنین پیام هایی همواره در تمامی کشورها، از سوی بخشی خاص در دولت یا وزارت امور خارجه آن کشور انجام می گیرد و در شیوه نگارش و بکارگیری واژگان، دقت فراوانی به عمل می آید تا متن نامه، بازتاب دهنده پالس خاصی برای طرف مقابل نباشد که بتوان از آن، برداشتی غیر از برداشت مطابق با مواضع رسمی و منطبق بر منافع ملی کشور مبدأ نمود.

چند نفر به یک نفر؟

جالب اینکه پیش از انتشار خبر ارسال این پیام تسلیت، "علی اکبر صالحی" وزیر امور خارجه و "محمدرضا رحیمی" معاون اول رئیس جمهور نیز اقدام به ارسال پیام های مشابهی کرده بودند در حالی که طبق پروتکل های دیپلماتیک، در بهترین شرایط، ارسال پیام همتای متوفی یا همتای طرف پیام تسلیت، کفایت می کند و نیازی نیست که تک تک مسؤولان یک دولت، به تک تک همتایان خود در کشور مقابل، پیام تسلیت ارسال کنند.

جالب اینکه نامه رئیس جمهور، درست زمانی برای شاه سعودی ارسال شده است که نماینده دائم عربستان در سازمان ملل، در بیانیه ای رسمی خطاب به بان کی مون، دبیرکل این سازمان، از وی خواسته شورای امنیت را در جریان آنچه آن را "توطئه کثیف" ترور عادل الجبیر، سفیر سعودی در آمریکا خوانده است، قرار دهد.

این بیانیه با تأکید بر اینکه «این "توطئه" نقض قوانین بین المللی و مصوبات سازمان ملل و همه پیمان ها و عُرف های انسانی است»، می افزاید: «همه کسانی که با این اقدام زشت ارتباط داشته اند باید تسلیم عدالت شوند.»

این در حالی است که در عُرف دیپلماتیک جهانی، درخواست طرح موضوع در شورای امنیت سازمان ملل متحد، تلاش برای میلیتاریزه کردن فضا، امنیتی نمودن پرونده و بنوعی اعلام جنگ به طرف مقابل به شمار می آید که کمترین تاوان آن در نمونه های مشابه، احضار سفیر کشور اقدام کننده به وزارت امور خارجه کشور متهم، برای مقابله با چنین اقدامی است که متأسفانه از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران مسکوت ماند.

از سوی دیگر، حکومت سعودی نیز در اطلاعیه ای رسمی، ادعای ترور سفیر خود در واشنگتن توسط نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را، نقض  آشکارای توافقنامه های بین المللی و متعارض با مبادی انسانی خواند و از آمریکا به خاطر خنثی سازی این عملیات تروریستی، ابراز تشکر و امتنان کرد.

جالب اینکه خبرگزاری رسمی عربستان سعودی نیز که یکایک پیام های تسلیت مقامات جهان به ملک عبدالله را مخابره می کند، تا  لحظه نگارش این گزارش از انتشار خبر ارسال پیام تسلیت رئیس جمهوری ایران خودداری کرده است.

این پیام دوستانه، در شرایطی به طرف سعودی ارسال شده که عاری از بدیهی ترین ویژگی های یک پیام رسمی است.

نخست اینکه با بسمله و نیز آیه ای از سوره مبارکه بقره آغار شده که بیشتر در پیام های مراجع شیعه کاربرد دارد و ذکر آن در مکاتبات رسمی بین دو مقام دولتی، نابجاست.

خادم یا خائن؟

ثانیاً بکارگیری صفت برای یک مقام رسمی آن هم صفت دروغین "خادم الحرمین"، آن هم برای جایگاهی که امام خمینی(س) در دیدار با رئیس جمهور و نخست وزیر وقت، از آن مقام با عنوان "خائن الحرمین الشریفین" نام برده اند، جای تعجب فراوان دارد و نمی توان بسادگی آن را نادیده گرفت.

حتی شیوه تحیت گفتن در یک نامه رسمی، معمولاً منحصر به "سلام علیکم" است و مشخص نیست احمدی نژاد چه ضرورتی برای چنین درود و تحیت گرم و کاملی احساس کرده که باید علاوه بر سلام علیک عادی، خواستار نزول رحمت و برکات الهی بر شاه مملکتی شود که خواهان قرار گرفتن کشورمان در موقعیتی جنگی است.

آیا رئیس جمهور پیش از آنکه درباره متوفی و طرف پیام تسلیت خود تحقیق لازم را انجام دهد، دست به قلم شده و چنین پیام دوستانه و برادرانه ای برای کشوری که در تلاش است خود را در موضع یک متخاصم نشان دهد، نگاشته است؟ یا حتی پرس و جویی عادی نیز در این مورد صورت نگرفته است؟

آیا احمدی نژاد پیام های حج و برائت امام خمینی(س) و مقام معظم رهبری را ندیده و نخوانده و یا به رغم آگاهی از موضع رسمی نظام، اقدام به ارسال چنین پیام ناهماهنگی کرده است؟ آیا نشنیده است که رهبر معظم انقلاب، در سخنان خود، از لفظ "رژیم" برای حکومت آل سعود بهره می جویند و آن را به عنوان یک دولت قبول ندارند؟

رحمت و غفران الهی برای سرکرده وهابیت؟

احمدی نژاد در ادامه، از "سلطان بن عبدالعزیز" با عنوان "مرحوم مغفور" یاد کرده و در ادامه نامه نیز برای آن "فقید سعید" طلب "غفران و رحمت الهی" کرده است. مشخص نیست استفاده از این عبارات، یک تعارف دیپلماتیک است یا حقیقتی برآمده از دل رئیس جمهور؛ زیرا اگر صرف تعارف بوده باشد، نیازی به چنین قلم فرسایی شگفت انگیزی نیست و وی می توانست مانند سایر پیام های تسلیت خود که تا کنون صادر کرده است، به عرض تسلیت عادی به "خادم حرمین شریفین" اکتفا کند؛ اما اگر تصور احمدی نژاد بر این است که جنایتکاری چون "سلطان بن عبدالعزیز" مورد رحمت الهی قرار دارد و سعادتمند از دنیا رفته است، مسائل دیگری بر آن مترتب خواهد بود که ترجیح بر آن است که متخصصان دینی و مراجع، در خصوص جایگاه اخروی یک شخص معتقد به فرقه وهابیت، اظهار نظر فرمایند.

سلطان بن عبدالعزیز، ولی عهد و وزیر دفاع عربستان سعودی

آیا رئیس جمهور نمی داند که "سلطان بن عبدالعزیز" به عنوان وزیر دفاع و هوانوردی و فرمانده گارد سلطنتی آل سعود، مسؤولیت اصلی را در اعزام نیروهای نظامی و امنیتی سعودی برای سرکوب حجاج مکه در حج خونین سال 1366 داشته است که طی آن صدها تن از هموطنان مان، مظلومانه به شهادت رسیدند؟ آیا برای رئیس جمهور اهمیت دارد که خانواده این شهدا درباره ارسال چنین پیام دوستانه ای، چگونه می اندیشند؟

سلطان بن عبدالعزیز، فرمانده ارشد عملیات کشتار حجاج بیت الله الحرام در سال 1366

خون حجاج از چنگال سلطان می چکد

سردار سعید قاسمی درباره نقش این شاهزاده سعودی با استناد به منابع خود غربی ها می گوید: «طی جلسه ای که در یک ویلا در سواحل مدیترانه ای جنوب فرانسه که متعلق به آل سعود بود با شاهزاده "سلطان بن عبدالعزیز" سعودی، قرار بر این شد كه [برای استفاده در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران] پایگاه در اختیارشان بگذارند و از آنجا، آواكس ها را به پرواز درآورند و البته به طور تلویحی به تصمیم کشتار حجاج در این جلسه هم اشاره می کند که این جلسه مهم، درست 55 روز قبل از فاجعه کشتار حجاج برگزار می شود.»

سلطان بن عبدالعزیز همچنین عامل اصلی استخدام "اولریش ویگنر"، ژنرال یهودی آلمانی تبار به عنوان فرمانده میدانی عملیات کشتار جمعه خونین مکه بود. وی کسی بود که پیش از عملیات آمریکایی ها در طبس، تحت پوشش خبرنگار شبکه ZDF آلمان، مسیر طبس را شناسایی کرده و اطلاعات منطقه عملیات را به "چارلی بکویث" فرمانده عملیات طبس سپرده بود.

از ایران تا بحرین و یمن و ...

جنایات و فجایعی که "سلطان بن عبدالعزیز" در طول دوره زندگی ذلت بار خود رقم زده است، بسختی به شمارش در می آید. کمک های متعدد به رژیم بعثی عراق در طول جنگ تحمیلی، کمک به سرکوب و کشتار شیعیان شرق عربستان، پشتیبانی از عملیات نسل کشی شیعیان شمال یمن، اعزام تجهیزات نظامی و کشتار مردم به پاخاسته و مظلوم بحرین و ده ها پرونده فاجعه بار دیگر، تنها گوشه ای از اقدامات ننگین این شاهزاده 86 ساله سعودی بوده است.

اقدامات وی در داخل عربستان و علیه مردم این کشور و نقض حقوق بشر، به حدی بوده است که پس از انتشار خبر مرگ وی، مردم و اندیشمندان عربستان، در محافل خود به ابراز شادمانی پرداخته و در شهر قطیف نیز به خیابان ها ریختند.

مشخص نیست علت همدردی محمود احمدی نژاد با ملت عربستان در مرگ این جلاد خون آشام، چه توجیهی دارد و آیا ضرورتی داشت که در یک پیام رسمی که مخاطب آن، شاه یک کشور است، ملتی را که جانش از مظالم آن حکومت به لب رسیده و در انتظار گوشه چشمی از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران به عنوان پناهگاه مظلومان و مستضعفان جهان است، وارد کرد؟

عزادار اصلی چه کسی است؟

آیا رئیس جمهور نمی داند که "بندر بن سلطان" که عزادار اصلی مرگ این قصاب سعودی است عامل اصلی تمامی بحران آفرینی ها علیه جمهوری اسلامی ایران، شیعیان و محور مقاومت در منطقه و جهان اسلام و ملت های تحت ستم خاورمیانه است؟

آیا مسألت کردن "سربلندی و بهروزی"، برای حکومتی که دستش تا مرفق به خون بی گناهان مسلمان آلوده است و روزی نیست که از تلاش برای تضعیف نظام جمهوری اسلامی و مذهب حقه تشیع در جهان فروگذار نکند، سخنی منطقی است و تا چه مقدار با آرمان ها و اهداف نظام و انقلاب ما سازگاری دارد؟

از سوی دیگر، در شرایطی که آمریکا و عربستان سعودی، در تلاشند تا با هجمه سیاسی، امنیتی و رسانه ای خود، بخش هایی از نظام از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را که زیر نظر رهبر انقلاب به خدمت مشغولند، آماج کینه توزی خود قرار دهند و حساب این نهادها را از دولت جدا کنند، آیا شایسته است که سیگنال هایی برای طرف مقابل ارسال شود که تأییدکننده این افتراق باشد؟

منابع:مشرق نیوز