مردی که گلوله را دوست داشت/عکس

غلامرضا صالحی در سال 1341 متولد شد و 21 سال بعد در شهریور ماه سال 1362 در حالی که لباس پاسداری از نهضت حضرت روح الله را بر تن داشت ، بال در بال ملائک گشود.آن چه می خوانید یادداشتی است به جا مانده از آن پاسدار شهید:

به نام خدا

ن والقم ما یسطرون

به نام خدا می نویسم تا همه بدانند کجا هستند و چه مسئولیت سنگینی بر دوش دارند

می نویسیم تا بدانید قطره های خون شهیدان چه می کند و از ما چه طلب می کنند

گرچه قلم قاصر است و توان نوشتن ندارد ولی می نویسم تا خدا از من راضی باشد

پدران و مادران ! فرزندانتان را به جبهه ها ببخشید تا فردا در برابر علی (ع) و فاطمه (س) شرمسار نباشید

شهدا و خانواده آنان حق بزرگی بر گردن ما دارند و خانواده معلولین ، مجروحین و اسرا انتظار از ما دارند، پس با جان و مالتان در راه خدا جهاد کنید.

امت شهید پرور! می خواهم بگویم جهاد کنید ، می بینم مجاهدید، می خواهم بگویم هجرت کنید، می بینم مهاجرید، می خواهم بگویم صبر کنید ، می بینم صابرید، می خواهم بگویم فتح کنید می بینم فاتحید،  می خواهم بگویم عبادت کنید، می بینم عابدید. پس برخیزید و ریشه صدام و صدامیان را از بن کنید و ریشه ظلم و فساد را از روی جهان بردارید .

خدا را سپاس می گویم که به ما جان بخشید و ما را در این بعد از زمان به دنیا آورد و به من توانایی و توفیق داد تا در صف جندالله قرار گیرم .و امام را درود می فرستم که ما را از منجلاب فساد نجات داد و با رهنمودهایش من را چنان تربیت کرد که به معبودم می رساند .

من همچون شهیدان، آن گلوله سرخ را دوست دارم که قلبم را سوراخ سوراخ می کند و آن خمپاره و ترکش را دوست می دارم که پیکرم را پاره پاره کند، چرا که از این خاک دان پست رهایی می بخشد و به معبودم می رسم .

ما باید تمامی اعضای دل و جانمان را هدیه کنیم تا اسلام و قوانین حیات بخش آن در سراسر جهان گسترش یابد.

خدایا! تو شاهد باش که برای تو و به خاطر تو از پدر و مادر ، خانواده و دوستانم بریده ام، زیرا که عشق و دوستی من به تو مهم تر و شیرین تر از عشق و دوستی به آن هاست .

هر لاله که سر زند ز طرف چمنی

باشد سندی بنام گلگون کفنی

ثبت است در آن سند که ای روح خدا

تو روح منی ، قلب منی ، جان منی

خداوند همه ما را به راه راست هدایت کند .

و السلام

پادگان ولی عصر

غلامرضا صالحی  31/4/1367

پل کرخه