محرمی ستاره‌ای که فراموش شد

مجتبی محرمی که چندی پیش گفت و گوی بلندی با خبرآنلاین داشت این بار خاطراتش را در برنامه نود ورق زد.

برنامه دیشب نود یک مهمان ویژه داشت.مهمانی که با وجود حاشیه های زیادی که داشته هنوز هم الگوی خیلی از فوتبالیست ها است.هنوز هم اگر قرار باشد ترکیبی از تیم قرن فوتبال ایران چیده شود نام او از قلم نمی افتد ونظر بیشتر کارشناسان در مورد مسائل فنی در موردش این است:«بهترین بود»در مقطعی لقب سیم خاردار را به او داده بودند و برخی ها هم در وصف فوتبال بازی کردنش می گفتند:«یا توپ از او رد می شد،یا بازیکن!»

فقط مجتبی محرمی است که می تواند چنین خصوصیاتی را داشته باشد.بازیکن دهه شصت و هفتاد فوتبال ایران که پس از مشکلات فراوان که در زندگی گریبانش را گرفته بود حالا به فوتبال برگشته و در تیم امید های استیل آذین سرمربی است.تیمی که از 8 بازی 7 مسابقه را با پیروزی پشت سر گذاشته و امید زیادی دارد تا با هدایت او قهرمانی در رده امید ها را از آن خود کند.فردوسی پور گفت وگویش با محرمی را با این جمله آغاز کرد:«پیر شده ای آقای محرمی»که واکنش مجتبی به این حرف عادل خنده ای ملیح بود.

اصلا فوتبال را از کجا شروع کردی و شدی مجتبی محرمی؟

سلام و عرض ادب دارم خدمت همه مردم عزیز.من هم مثل همه با این جمله کلیشه ای باید شروع کنم.طبیعتا زمین های خاکی بود و بس.من از تیم های محلی شروع کردم و برای گذراندن دوران سربازی به تیم نیروی زمینی رفتم.علی پروین به دلیل اینکه محل کارش به محل تمرین ما نزدیک بود همیشه می آمد و بازی تیم ما را تماشا می کرد،ایشان بازی من را دید از من دعوت کرد که به تیمش بروم.

این حقیقت دارد که بهترین چپ پای فوتبال ایران،راست پا بوده است؟

بله من راست پا بودم.شاید خیلی ها تعجب کنند اما در زمان ما آقای دینورزاده در سمت چپ توپ می زد.آقای شکورزاده هم مدافع راست بود و من هم وسط.یک بازی دینورزاده مصدوم شد و من در سمت چپ بازی کردم.از آن به بعد همه خیال می کردند من چپ پا هستم.

در کل بازی ملی زیادی در کارنامه نداری.تو بازیکن بد اخلاقی بودی و اگر در آن زمان منشور اخلاقی بود شاید هر هفته محروم می شدی؟

اصلا این طور نیست و هیچ وقت بد اخلاق نبوده ام.شما باور می کنید که در طول دورانی که فوتبال بازی کرده ام فقط دو بار از زمین اخراج شدم؟محرومیت ها فوتبال من را نابود کرد اما من هرگز بازیکن بد اخلاقی نبودم.

خیلی ها می گویند اگر مجتبی محرمی قدر خودش را می دانست حالا شرایط کاملا فرق می کرد.شاید اروپا می رفت و ...

بله اما آن زمان فوتبال مثل حالا نبود.جنگ بود و هزار تا مشکل دیگر هم روی آن.اردوهای ما در کنار دریاچه آزادی برگزار می شد.بهانه نمی آورم اما واقعا امکانات نبود.ما در پکن از زمانی که وارد بازی ها شدیم تا قهرمانی،90دلار پول گرفتیم.اما حالا فلسطین را هم که می برند پاداش می گیرند.دقیقا یادم است که نخستین بازی ملی ام را با یک جفت کفش ایرانی بازی کردم که وسط بازی کفه اش در آمد! از همان ها که می خریدیم سه جفت 100 تومان!دقیقا یادم هست که بازی با هنگ کنگ بود که من کفشم را با نخ بستم و به بازی ادامه دادم.

فکر می کردید در پکن قهرمان شوید؟

تیم ما خیلی خوب بود.آنقدر خوب که حمید درخشان را از تیم کنار گذاشتند.به من الهام شده بود که ایران در آن بازی ها قهرمان می شود.من با فنونی زاده سر یک پیراهن شرط بندی کردم که آخر سر هم شرطش را به من نداد.

چرا زودتر از این ها به این فکر نیفتاده بودی که در فوتبال مربیگری کنی؟الان در استیل آذین هستی این طور نیست؟

در فوتبال ما مربیگری چرخشی شده است.مجید نامجو مطلق هر نوع مدرک مربیگری که بخواهید دارد و در هر تیمی هم مربیگری کرده است اما الان کجاست؟من مدرک C مربیگری را گرفتم اما برای کلاس های بالاتر من را به کلاسها راه ندادند.می دانید چرا؟ چون موهایم بلند بود! زمان روته مولر بود و کسانی در کلاس شرکت کرده بودند که سابقه بازی در لیگ دو را هم نداشتند.

یعنی شما می گویید نسل دهه 60 مقصر نبوده و سیستم مشکل داشته؟ولی از نسل شما تنها صمد مرفاوی سرمربی شد.

به ما جوان ها میدان نمی دادند دیگر.چه کار باید می کردیم؟کلاس ها هم مثل حالا نبود.

فکر می کنی چه اتفاقاتی محرمی را از فوتبال جدا کرد.به نظر بیشتر حاشیه ها و شیطنت هایی بود که در بازی انجام می دادی؟مثل کتک زدن داورران و از همه مهم تر درگیری با امیر قلعه نوی در داربی معروف سال 73 که کلا فوتبالت را نابود کرد؟

فکر می کنم همین طور باشد.گذشته ها گذشته اما باید انتقادم را بکنم.پس از آن بازی من و عابدزاده را سه سال و دو سال محروم کردند.اما برای استقلالی ها شش ماه محرومیت در نظر گرفتند.این انصاف بود؟در کجای دنیا بازیکنی را سه سال محروم می کنند؟می دانید چرا؟چون در آن زمان آقای مصطفوی بود و استقلالی ها کمتر محروم شدند.

منبع: خبرآنلاین