سرمایه سوزی ها ادامه دارد
موافقت با استعفای رضا مهماندوست از سوی فدراسیون تكواندو نشان داد كه برخی اوقات، بعضی مصلحتاندیشیهایی كه با پیش فرضهای نادرست صورت میگیرد، چگونه سرمایههای ورزش ایران را براحتی از بین میبرد و چگونه گاهی مدیران باتجربه ما شریط آرام و ایدهآل را به شرایطی بحرانی تبدیل میكنند.
رضا مهماندوست - پرافتخارترین سرمربی ایران در رشته تكواندو كه به گفته همین اهالی تكواندو ایران و مسئولان فدراسیون، یكی از بهترین مربیان حال حاضر جهان محسوب میشود، چند روز پیش به آنچه «اجحاف در حقوقش» بود اعتراض كرد و به صورت شفاهی اعلام كرد كه در این شرایط نمیتواند كارش را در تیم ملی ادامه دهد. البته این نتوانستن نه از این روی كه توانایی انجام دادن كار بزرگ پیش رو را نداشته باشد، بلكه از حقی دفاع میكرد كه در بخشهای دیگر ورزش كشور برای مربیان بزرگ وجود دارد، اما گویا تحمل و ظرفیت هضم این مساله در فدراسیون تكواندو كمی سخت بود.
** یادمان نرود...
یادمان نرود كه رضا مهماندوست، همان مربیای كه با هادی ساعی و سایر ملی پوشان ایران پس از بازیهای آسیایی دوحه عرق ریخت و تلاش كرد تا تنها مدال طلای كاروان ایران در بازیهای المپیك پكن زیر نظر او به دست آید، تنها دو روز پس از این كه اعلام كرد در حقش اجحاف میشود، براحتی از تیم ملی ایران كنار گذاشته شد تا بار دیگر این مساله به اثبات برسد كه برای سرمایههایمان چنان ارزشی قائل نیستند. البته اگر این كم توجهی از روی حب و بغضها صورت گرفته باشد، باید به حال این ورزش گریست.
اگر یادمان رفته باید به خاطر بیاوریم كه همین تیم رضا مهماندوست بود كه چند ماه پیش یكی از پرافتخارترین نتایج ورزش ایران را به دست آورد. قهرمانی تاریخی در كره جنوبی برای تیم ملی ایران. مسئولان محترم اگر دلسوز تكواندو هستند، حداقل به احترام همین تلاشها و موفقیتها باید كمی صبر پیشه میكردند و با تامل پیش میرفتند و به این راحتی به خاطر درخواست «منطقی» یك مربی، خط قرمز را روی نام پر افتخارش نمیكشیدند.
رضا مهماندوست كه همه از او در ماههای گذشته دو مدال المپیك طلب میكردند و خودش در گفتههایش همیشه با شوق و ذوق از یك نتیجه تاریخی در المپیك لندن سخن میگفت، امروز تنها به خاطر اینكه میگوید «چرا حق من مانند باقری، بنا یا محمدی داده نمیشود» از تیم ملی كنار گذاشته میشود!
رضا مهماندوست كه همه از او در ماههای گذشته دو مدال المپیك طلب میكردند و خودش در گفتههایش همیشه با شوق و ذوق از یك نتیجه تاریخی در المپیك لندن سخن میگفت، امروز تنها به خاطر اینكه میگوید «چرا حق من مانند باقری، بنا یا محمدی داده نمیشود» از تیم ملی كنار گذاشته میشود!
واقعا این مسئله از محمد پولادگر، مردی كه تجربه سالها مدیریت در ورزش دارد و خود به عنوان یكی از اعضای هیات اجرایی كمیته ملی المپیك است، كمی بعید بود.
** غیرفوتبالیها جنبه پول بیشتر را دارند؟
سالها است كه غیر فوتبالیها از این موضوع گلایه مندند كه چرا حقوق و مزایای آنها به اندازه یك توپ جمع كن فوتبال هم نیست؟ سالها تلاش میكنند تا حقوق و پاداشهایشان افزایش پیدا كند، اما امروز كه هیات اجرایی كمیته ملی المپیك در فاصله یك سال مانده تا بازیهای لندن تصمیم گرفته به چهار تن از مربیانی كه میتوانند برای ایران افتخارآفرین باشند و در گردنههای سخت المپیك جوركش این ورزش كم ستاره باشند، ماهیانه پنج میلیون تومان حقوق بدهد، شاهد هستیم كه چنین اتفاقهای ناخوشایندی در ورزش میافتد.
پس از این تصمیم كمیته ملی المپیك، فدراسیونهای كشتی و وزنه برداری بدون این كه به حقوق ماهیانهای كه به این مربیان ارزشمند می پرداختند، خدشهای وارد كنند، مبلغ مورد نظر كمیته ملی المپیك را نیز كه از سوی این كمیته به صورت ویژه تامین شده، به مربیانشان تقدیم كردند تا آنها بتوانند با خیال راحت تنها به فكر ملی پوشان پر امید ایران برای المپیك باشند، اما گویا این مساله در فدراسیون تكواندو به گونهای دیگر است. فدراسیونی كه تصمیم گرفته حقوق ماهی 2.5 میلیون تومان مهماندوست را قطع كند تا تنها او همان ماهی پنج میلیون تومان كمیته ملی المپیك را داشته باشد. در این شرایط است كه بسیاری از كسانی كه خارج از گود نشستهاند، میتوانند انتقاد كنند و بگویند «همان بهتر كه در رشتههای غیرفوتبال پولهای بزرگتر و بیشتر نباشد تا چنین اتفاقاتی برای ورزشكاران و مربیان پرافتخارش نیفتد».
** سئوالهایی از فدراسیون تكواندو
در این شرایط مسئولان فدراسیون تكواندو به چند سوال پاسخ دهند.
اول این كه با چنین حاشیهای كه برای تیم ملی در فاصله كمتر از یك سال مانده تا المپیك ایجاد كردهاند، آیا میتوانند باز هم مانند قبل به مدال آوری كرمی و باقری معتمد در لندن امیدوار باشند؟
دوم این كه آیا ارزش رضا مهماندوست كه تیم ملی تكواندو ایران را قهرمان جهان كرده، از ارزش كسی مانند ستكوویچ در والیبال یا ماتیچ در بسكتبال كمتر است كه آنها ماهی حداقل 15 ـ 16 هزار دلار از ایران بگیرند، اما مربیان وطنی كه این همه تلاش میكنند نباید ماهی 5 ـ 6 هزار دلار درآمد داشته باشند؟
سوم این كه مسئولان محترم فدراسیون تكواندو، چه كسی را میتوانند جایگزین مهماندوست كنند تا همان مدالهای پیشین تضمین شود؟
چهارم اینكه نباید یك وحدت رویه بین سه فدراسیون مدال آور ایران باشد، یا اینكه تكواندو نمیتوانست با سعهی صدر بیشتر همان راه فدراسیونهای كشتی و وزنهبرداری را تا المپیك برود؟
سئوال دیگر ما این است كه این روزها شایعههای زیادی در مورد وجود برخی بدخواهان و بعضی حب و بغضها در كنار گذاشتن مهماندوست به گوش میرسد، اما چیزی در مورد توجیههای فنی و غیر فنی این بركناری هنوز مطرح نشده است. بهتر است پولادگر به عنوان رئیس فدراسیون تكواندو در این مورد شفاف سازی كند.
و نكتهای دیگر این است كه تمام این حاشیههایی كه برای تكواندوی بدون حاشیه ایران بوجود آمده، تنها به خاطر ماهی دو و نیم میلیون تومان حقوقی است كه در یك سال میشود 30 میلیون تومان. آقای پولادگر از قرارداد یك بازیكن درجه چندم فوتبال در سال خبر دارید كه حداقل 10 برابر این حقوق است. البته شاید او را تنها هم تیمیهایش در تمرین ببینند، اما مهماندوست مربیای بود كه از او توقع داشتیم دو بار پرچم ایران را در مهمترین رقابت ورزشی دنیا بالا ببرد
منبع: ایسنا