آشکار کردن گناه راه مستقیم جهنم

مطلبی را که پیش رو دارید فرمایشات مقام معظم رهبری می‌باشد که ایشان در جلسات درس خارج فقه و اصول قبل از آغاز درس ایراد می‌فرمایند . ایشان در هر جلسه ابتدا حدیثی اخلاقی را ذکر کرده و سپس آن را شرح می‌دهند .

ما در هر قسمت یکی از احادیثی را که ایشان شرح فرموده‌اند برای شما عزیزان نقل می‌کنیم باشد که همگی درس گیریم و با بکار گیری آن فرمایشات نورانی جان خود را صفایی تازه بخشیم . إن شاء الله

حدیث:

فی الکافی، عن النّبی (صلی الله علیه و آله): «المستتر بالحسنة تعدل سبعین حسنة. و المذیع بالسیئة مغفورٌ له.» ؛ ‌کسی که کار نیک را، حسنه را در مقابل چشم مردم انجام نمی‌دهد، مستوراً عن الناس کار خیر را انجام می‌دهد، هفتاد برابر ارزش پیدا می‌کند. البته این عددها و رقم‌ها معنای خاص خودش را دارد. نه اینکه هفتاد مرتبه در مقابل شصت و نه مرتبه مثلاً؛ یعنی: خیلی ارزشش بیشتر است از آنچه که مستتر نباشد. نقطه مقابل، کسی که گناه انجام می‌دهد و اذاعه می‌کند، یعنی گناه را آشکار انجام می‌دهد، می‌فرماید: محذولٌ یعنی: خدای متعال او را کمک نمی‌کند. این، بدترین چیز است. اگر خدای متعال بنا بگذارد بر اینکه کسی را قلباً، عقلاً، لساناً، عملاً، نیتاً، همتاً کمک نکند، او بیچاره است. مخذول یعنی خدا او را به حال خودش رها می‌کند.

آن هدایت الهی، حفظ و عصمت الهی در مورد این شخص، وجود ندارد. اما اگر کسی گناه را انجام می‌دهد مستتراً، آشکارا گناه را انجام نمی‌دهد، مغفورٌ له. البته به شرط استغفار، قابل مغفرت است. نه اینکه به خودی خود مغفور می‌شود، یعنی قابل غفران است. خدای متعال از این گناه می‌گذرد، در صورتی که استغفار کند و توبه نماید. این، اهمیت افشای گناه را نشان می‌دهد، که چه قدر تفاوت است بین گناه مستتر و گناه آشکار. علت آن هم روشن است؛ چون گناه آشکار، فضا را خراب می‌کند و به دیگران جرأت بر گناه می‌دهد. (الشافی صفحه 605. )

اگر در این احادیث و شرح آن‌ها خوب دقت کنیم می‌بینیم که یکی از حربه‌های غرب برای تسلط بر جوامع اسلامی همین است که می‌کوشد قبح گناه و اعمال ناشایست را از بین ببرد تا در نتیجه با غالب کردن روح بی بند و باری و بی حیایی به اهداف شوم  خود دست یابد .

همین است که امروز ما شاهدیم که افراد نه تنها مواظب رفتار خود نیستند و به هر عمل ناشایستی دست می‌زنند بلکه با افتخار و آسودگی آن را آشکار می‌کنند این افراد چنان از خود بی خود شده‌اند و شیطان چنان اعمالشان را برایشان زینت کرده است که لحظه‌ای نمی‌اندیشند که ممکن است عملشان خبط و خطا باشد چه رسد به اینکه بخواهند از آن شرمگین باشند استتارش کنند و یا استفغار کنند .

به خودمان و آن‌ها یاد آوری کنیم اگر گناهی کردیم حواسمان باشد که آن را آشکار نکنیم و به آن نبالیم و افتخار نکنیم چرا که ممکن است روزی سرمان به سنگ بخورد و به خود بیاییم و توبه کنیم و هر چند که خداوند متعال توبه پذیر مهربان است اما خود فرموده است که به فرض که خودت توبه کنی پس تکلیف آن جماعتی که گمراه کردی و موجبات بدبختیشان را فراهم آوردی چه می‌شود؟

دوستان عزیز مسؤلیت ما در قبال خود و دیگران خیلی سنگین است نباید تصور کنیم که دنیا حساب و کتاب ندارد و هر کاری دلمان خواست انجام دهیم ممکن است یک عمل بی اندیشه ما دنیایی را به آتش بکشاند و ما غافل باشیم .

گاه جوانانی را می‌بینیم که به راحتی خود را به هر شکل و رنگی در می‌آورند و اصلا حواسشان نیست که کودکان و نوجوانانی این‌ها را می‌بینند و الگو قرار می‌دهند .

یا مثلا فیلم‌ها و کتاب‌هایی را به دیگران می‌دهند که از اساس تیشه به ریشه ایمان و اعتقاد طرف می‌زند و او را به ورطه کفر و شرک می‌کشاند و این قبیل رفتارها ممکن است یک موجی از گمراهی را پدید آورد که مسؤلیت آن علاوه بر خود این اشخاص بر عهده کسی است که بذر این گمراهی را کاشته است .

در این صورت این شخص با بی خبری هم در توبه را به روی خود بسته است و همین که این که عده کثیری را به جهنم هدایت کرده است که خود نیز پا به پای ایشان خواهد سوخت و خواهد گداخت .

پس یادمان باشد اگر شیطان فریبمان داد و گناهی کردیم و در دلمان مزه کرد به تبلیغ آن نپردازیم و دیگران را هم به آن دعوت نکنیم باشد که با کمک و یاری حق به خود آییم و توبه کنیم .

فرآوری : محمدی

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان