تبیان، دستیار زندگی
شما چه زمانی خداوند را از ته دل صدا می زنید ؟وقتی که سخت بیمارید؟ امتحان سختی پیش رو دارید؟ از چیزی ترسیده اید و بیم جان دارید؟ یا نه آرزویی دارید که به هر قیمتی می خواهید برآورده شود ؟یا وقتی قرار است در کلاس درس پس بدهید؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دعای مضطر و اجابت سریع


شما چه زمانی خداوند را از ته دل صدا می زنید ؟وقتی که سخت بیمارید؟ امتحان سختی پیش رو دارید؟ از چیزی ترسیده اید و بیم جان دارید؟ یا نه آرزویی دارید که به هر قیمتی می خواهید برآورده شود ؟یا وقتی قرار است در کلاس درس پس بدهید؟

دعا

نه خجالت نکشید راحت باشید چرا که خداوند متعال خوب می داند که ما انسان ها چه وقت ملتمسانه او را می خوانیم ،خودش شاهد اعمال من و تو و سوز و گدازهای نسل بشر در دوران سختی و ناملایمات بوده است و باز شاهد کفران نعمت و گستاخی همین آدم های نالان بعد از رسیدن به آسایش و ساحل امن هم بوده است و می باشد و چقدر زیبا در قرآن کریم می فرماید: : «وَ إِذَا مَسَّ الْأِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیباً إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ مَا كَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَاداً لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ؛( سورة الزمر، آیه 8) هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را میخواند و به سوی او باز میگردد اما هنگامیکه نعمتی از خود به او عطا کند آنچه را که به خاطر آن قبلاً خدا را میخواند از یاد میبرد و برای خدا همتا قرار میدهد تا مردم را از راه او منحرف سازد. بگو: چند روزی از کفرت بهره گیر که از دوزخیان خواهی بود.»

«فَاَقِمْ وَجْهَکَ لِلْدّینِ حَنیفاً فِطْرَةَ اللهِ الّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللهِ ذالِکَ الْدّینُ القَیّمُ وَلکِنَّ اَکثَرَ النّاسِ لایَعلَمون»(1) ؛ روی خود را متوجّه آیین پاک پروردگار کن، این فطرتی است که خدا انسان ها را بر آن آفریده و تغییری در آفرینش نیست. این است آیین محکم و جاودانی، گرچه اکثر مردم نمی دانند.

هر گاه خداوند رزق و روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم مى‏کنند؛ از این رو بمقدارى که مى‏خواهد(و مصلحت مى‏داند) نازل مى‏کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست‏

منظور از فطری بودن عبادت این نیست که تمام انسان ها بالفعل اهل عبادت و دیانت باشند. بلکه مراد این است که اگر خود را از خودپرستی و گناهان پاک کنند، دیگر هیچ دلیلی برای درک عبادت و طاعت لازم ندارند. اگرچه بعضی چنان به دنیا چسبیده اند که تمام ارزش ها را در مادّیات خلاصه می کنند؛ چنان چه می گویند:

وَ ما هِیَ اِلاّ حیاتُنَا الْدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیی (2)

چیزی جز زندگانی دنیا نیست.

کمند صید بهرامی بیفکن جام جم بردار                 که من پیمودم این صحرا نه بهرام است و نه گورش

ـ خدای متعال فطری بودن را به زمانی که در دریا هستیم و کشتی در حال غرق شدن است، مثال می زند و می فرماید:

«فَاِذا رَکِبُوا فِی الفُلْکِ دَعَوُا اللهَ مُخْلِصینَ لَهُ الْدّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُم اِلَی الْبِرِّ اِذاهُم یُشْرِکونَ » (3) ؛هنگامی که بر کشتی سوارند، خداوند را با خلوص می خوانند و هنگامی که به خشکی می رسند و نجات می یابند، باز هم مشرکند.

به ورطه ای که امیدت برید از همه جا                 ببین به کیست امیدت بدان که اوست خدا

«وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَ لکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما یَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبیرٌ بَصیرٌ»  ؛ هر گاه خداوند رزق و روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم مى‏کنند؛ از این رو بمقدارى که مى‏خواهد(و مصلحت مى‏داند) نازل مى‏کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست‏.سوره مبارکه شوری آیه 27.

خدا کند که ما از دسته کسانی نباشیم که فقط در وقت بلا و تنگنا بخواهیم درب خانه اش را بزنیم و التماس کنیم، بلکه او را باید همیشه حتّی در وقت آسایش و راحتی بخوانیم و دوست داشته باشیم. فقط برای خودش که دوست داشتنی است. با او مناجات کنیم به خاطر عظمتش نه فقط به خاطر ایمنی از بلایا و مصایب!

البتّه پناه می بریم به خودش از بزرگترین بلا و عذابش یعنی جدایی از او یا فاصله افتادن بین ما و آن معبود عزیز!

یا رب مـرا بـه چنگ بلا مبتلا مکن

                                 دست مـرا ز دامن لطفت جدا مکن

از حـد گذشته گـر چـه گناه و خطای ما

                                 چشم از گنه بپوش و نظر بر خطا مکن

ما در خـور عذاب و تـو شایسته ی کرم

                                 غیر از کرم،  سلوک به احوال ما مکن

گرچه گنه پرده ی ما را دریده است

                                 از کار ما بـه رحمت خود پرده وامکن

ستّاریت شیوه ی تـو چـون بهر دوکون

                                 رسوا مرا ز جرم به روز جزا مکن

هر معصیت که باعث حبس دعای ماست

                                 نادیده بین ز بخشش و ردّ دعا مکن

امیـدوار لطف و عطای تو بوده ایم

                                 قطع امیدواری ما ای خدا مکن

ما را به غیر جرم و خطا نیست پیشه ای

                                 مـا را رهـا به خویش از ایـن ماجرا مکن

پی نوشت ها :

1 – سوره مبارکه روم، آیه شریفه30

2 – سوره مبارکه جاثیه، آیه شریفه24

3 – سوره مبارکه عنکبوت، آیه شریفه 65

فرآوری : محمدی

بخش قرآن تبیان


منابع : پایگاه اطلاع  رسانی حجت الاسلام حاتمی پور کرمانی

سایت معارف قرآن