عامل ایجاد گره های کور در زندگی

توبه، قادر است گرفتاری و سختی زندگی را برطرف سازد و یک زندگی راحت و آسوده، جانشین زندگی مصیبت‌بار قبلی کند.

وقوع بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله و خشک‌سالی، علاوه بر عوامل طبیعی، از گناهان مردم نیز نشأت می‌گیرد:

«ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَیدِی النَّاسِ لِیذیقَهُمْ بَعْضَ الَّذی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ» [1]

تباهى در خشكى و دریا به سبب كرده‏هاى مردمان پدیدار شد تا [خداوند جزاى‏] برخى از آنچه كرده‏اند به آنها بچشاند، باشد كه باز گردند.

توبه و بازگشت به سوی خداوند تعالی، از وقوع بلاهای طبیعی و حوادث غیر مترقّبه جلوگیری می‌کند یا دست کم از اثرات سوء آن می‌کاهد.

عدم بارش باران رحمت الهی، بلای بزرگی است که خطرات و خسارات فراوانی به جامعة انسانی و نیز به سایر جانداران و دیگر بخش‌های‌ طبیعت، تحمیل‌ می‌کند، ولی توبه از عواملی است که موجب نزول باران رحمت می‌گردد. قرآن‌کریم به‌صراحت بیان می‌دارد‌ که اگر مردم توبه کنند، خداوند ‌متعال، باران فراوانی‌ بر سر آنان نازل می‌فرماید:

«اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیهِ یرْسِلِ السَّماءَ عَلَیكُمْ مِدْراراًْ» [2]

از پروردگارتان آمرزش بخواهید، سپس، به سوى او بازگردید، تا ابر و باران را بر شما ریزان فرستد.

بیماری‌های ناعلاج، مرگ‌های ناگهانی و گرفتاری‌هایی از این قبیل، در اثر گناه و معصیت پدید می‌آیند و با توبه و انابه، رفع خواهند شد.

در روایت تکان دهنده‌ای حضرت امام رضا«علیه السلام» تصریح فرموده‌اند که گناهان تازه، بلاهای نو و تازه را پدید می‌آورند:

«كُلَّمَا أَحْدَثَ االْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ یكُونُوا یعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ یكُونُوا یعْرِفُونَ» [3]

هرگاه بندگان گناهان تازه‌ای را كه سابقه نداشته انجام دهند(ایجاد كنند)، خدا براى آنها بلاهایی را كه سابقه نداشته ایجاد می‌كند.

مردى خدمت حضرت امام حسن مجتبى«علیه السلام» آمد و از قحطى و گرانى به آن حضرت شكایت نمود؛ حضرت به او فرمودند: از خدا طلب آمرزش كن. دیگرى آمد و به آن حضرت از تهى‌دستى شكایت كرد، به او هم فرمودند: از خداوند طلب آمرزش نما. مرد دیگرى آمد و به امام عرض كرد: از خدا بخواهید و دعا كنید كه خداوند پسرى به من لطف فرماید، به او هم فرمودند: استغفار کن. راوی می‌گوید: ما که در آن جلسه شاهد قضایا بودیم، به امام حسن«علیه السلام»  گفتیم: چند نفر خدمت شما آمدند و از گرفتاری‌هاى گوناگون شكایت داشتند و تقاضاى ایشان مختلف بود، ولی شما همة آنان را به استغفار و طلب آمرزش امر فرمودید؟! حضرت در پاسخ آنان فرمودند: من این را از پیش خود نگفتم و همانا در این‌باره از فرمودة خداوند پند گرفتم و استفاده نمودم كه فرموده است:

«اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ إِنَّهُ كاَنَ غَفَّارًا، یرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیكمُ مِّدْرَارًا، وَ یمْدِدْكمُ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِینَ وَ یجَْعَل لَّكمُ‏ْ جَنَّاتٍ وَ یجَْعَل لَّكمُ‏ْ أَنهَْارًا [4]». [5]

آثار گناه آدمی، آتیه فرزندان او را نیز تغییر می‌دهد. به تجربه اثبات شده است که سرنوشت شومی در انتظار فرزندان شخص گناهکار و حتّی افراد بعدی از نسل اوست.

بنابراین اگر کسی نگران آینده فرزندان و نسل آینده خویش است، باید از گناهان گذشته توبه کند و اثر منفی گناه خود را در آینده فرزندان نابود نماید.

«اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیهِ ... یزِدْكُمْ قُوَّةً إِلى‏ قُوَّتِكُمْ» [6]

از پروردگارتان آمرزش بخواهید، سپس، به سوى او بازگردید، تا ... نیرویى بر نیروى (جانى و مالى) شما بیفزاید.

البته باید توجّه داشت که الزاماً هرکسی یا هر جامعه‌ای که مبتلا به مصیبتی باشد، گناه‌کار نیست و نزول بلا، دلایل دیگری از جمله آزمایش الهی نیز دارد. ولی در هر صورت، توبه، رافع گرفتاری‌ها و مانع بلایا و مصائب است.

پی نوشت ها :

1. روم / 41

2. هود / 52

3.  الكافی، ج 2، ص 275

4.  نوح / 12-10

5.  وسائل‏الشیعة، ج 7، ص 178

6.  هود / 52

بخش قرآن تبیان

منبع : پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مظاهری