لطفا از کاه ، کوه نسازید !
امام باقر علیه السلام : اگر به مصیبتی در خودت یا مالت یا فرزندت دچار شدی ، مصیبت فقدان پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم را به یاد آور که مردم هرگز به مصیبتی همانند آن دچار نشده‌اند
چطور می توان سختی ها را تحمل کرد ؟
کوچک کردن سختی ها
یکی از عوامل موفّقیت در زندگی ، برخورداری از «هنر کوچک‌سازی» سختی‌هاست . نخست باید سختی‌ها را کوچک کرد و سپس آنها را تحمّل نمود. این کار ، موجب تحمّل‌پذیری بیشتر سختی‌ها می‌گردد. اصل کوچک‌سازی ، نقش مهمّی در کاهش تنیدگی‌ها دارد . برای کوچک کردن سختی‌ها از روش‌های متعدّدی می‌توان استفاده کرد که در ادامه به آنها می‌پردازیم:
1- یادآوری سختی‌های بزرگ‌تر
فشار زیاد یک حادثه را می‌توان از راه مقایسه نمودن آن با سختی‌های بزرگ‌تر، کاهش داد . توجّه به سختی‌ها و مصیبت‌های بزرگ‌تر، اندازه سختی وارد شده را کوچک می‌کند و همین امر ، موجب کاهش تنیدگی و فشار روانی می‌گردد .
کسی خدمت امام صادق علیه‌السلام رسید و عرض کرد : مرا به چیزی سفارش کنید . حضرت در خلال توصیه‌های خود به وی فرمود:
«وإذا اُصِبتَ بِمُصیبَةٍ فَاذکر مُصابَک به رسول اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌وآله فَإِنَّ النّاسَ لَم یُصابوا به مثله أبَدا ولَن یُصابوا به مثله أبَدا.» 1 ؛ و هر گاه به مصیبتی گرفتار شدی ، مصیبت [فقدان] پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و سلم را به یاد آور که مردم به مصیبتی همانند آن ، دچار نشده‌اند و به مصیبتی همانند آن ، گرفتار نخواهند شد .
مصیبت فقدان پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بزرگ‌ترین مصیبت‌هاست . پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم خود در این به اره می‌فرماید: مَن اُصیبَ بِمُصیبَةٍ فَلیَذکر مُصیبَتَهُ فِیَّ فَإِنَّها أعظَمُ المَصائِبِ . 2 ؛هر کس به مصیبتی گرفتار شد ، مصیبت فقدان مرا به یاد آورد ؛ چرا که بزرگ‌ترین مصیبت‌هاست .
امام علی علیه‌السلام خود می‌گوید که ما با همین روش ، خود را آرام می‌سازیم و مصیبت‌ها را تحمّل‌پذیر می‌کنیم:
إنّا وَطَّنّا أنفُسَنا أن نَصبِرَ عَلی کلِّ مُصیبَةٍ بَعدَ مُصابِنا به رسول اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌وآلهفَإِنَّها أعظَمُ المُصیبَةِ . 3 ؛ ما نفس خود را بر این حالت قرار داده‌ایم که بعد از مصیبت پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم بر هر مصیبتی بردبار باشیم ؛ چرا که آن ، بزرگ‌ترین مصیبت‌هاست .
وقتی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به شهادت رسید و این خبر را به امام حسین علیه‌السلام دادند ، حضرت ، در ابتدا آن را بزرگ‌ترین مصیبت دانست و سپس عظمت مصیبت پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم را یاد کرد و آرام‌تر گردید.4 مقایسه مصیبت بزرگ‌تر و یادآوری آن ، موجب کوچک شدن گرفتاری‌های انسان می‌گردد و بدین‌سان ، قابل تحمّل می‌گردد
مَن عَظُمَت عِندَهُ مُصیبَةٌ فَلیَذکر مُصیبَتَهُ بی فَإِنَّها سَتَهونُ عَلَیهِ . 5
نزد هر کس مصیبتی بزرگ دانسته شد ، مصیبت مرا به یاد آورَد که موجب کوچک شدن مصیبت او می‌گردد .
این مقایسه ، به مصیبت فقدان ، اختصاص ندارد ؛ در هر مصیبتی می‌توان به این مقایسه دست زد و فشار سختی‌ها را کاهش داد . امام باقر علیه‌السلام در این به اره می‌فرماید:
إن اُصِبتَ بِمُصیبَةٍ فی نَفسِک أو فی مالِک أو فی وَلَدِک ، فَاذکر مُصابَک به رسول اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم فَإِنَّ الخَلائِقَ لَم یُصابوا به مثله قَطُّ . 6
اگر به مصیبتی در خودت یا مالت یا فرزندت دچار شدی ، مصیبت فقدان پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم را به یاد آور که مردم هرگز به مصیبتی همانند آن دچار نشده‌اند .
پس اگر به زندگی خود علاقه‌مند هستید ، فعّالانه در پی یافتن روش‌هایی برای کاهش تنیدگی و کوچک‌سازی مصیبت‌ها باشید که یکی از آنها یادآوری سختی‌های بزرگ‌تر است.
2 . توزیع تنیدگی بر گذر زمان
هنگام ورود سختی و بلا ، برخی افراد ، ناخوشایندی حال را به گذشته و آینده خود نیز تعمیم می‌دهند . این افراد ، تمام ناخوشایندی‌های گذشته را زنده می‌کنند و به هیچ نقطه مثبت آن نمی‌اندیشند و همه «گذشته» را با مقیاس «حال» می‌سنجند . نسبت به آینده ، هیچ افق روشنی تصوّر نمی‌کنند و همه آینده را پر از رنج و بدبختی می‌پندارند . سپس اندوه همه گذشته و حال و آینده را بر زمان حال ، بار می‌کنند . در این حالت ، احساس تلخ گذشته تمام شده و آینده نیامده ، بر زمان حال ، بار می‌شود و بدیهی است چنین فشار سنگین روانی‌ای ، خردکننده و شکننده خواهد بود.
اینْ در حالی است که اندوه هر روز ، مخصوص همان روز است . اندوه گذشته ، زمان آن به سر آمده و شایسته نیست که دوباره آن را زنده کنیم .
برای هر حادثه ، یک دوره فشار روانی طبیعی است ؛ اما اگر این دوره ، بارها و بارها تکرار شود ، غیر طبیعی و غیر قابل تحمّل است .
نسبت به آینده نیز همین گونه است : اولاً نباید همه آینده را با عینک حال ، تاریک و تلخ دانست . درست است که بخشی از سختی‌های وارد شده ، در زمان آینده نیز ادامه می‌یابند ، اما نباید فراموش کرد که در همه آینده ، تداوم نمی‌یابند . حوادث ، پایان‌پذیرند و همه آینده را اشغال نمی‌کنند . ثانیا چه دلیلی دارد که تلخی تداوم حادثه در آینده را هم اکنون تجربه کنیم؟ اگر چه ممکن است بخشی از آینده نیز همانند حال ، ناخوشایند باشد ، اما هیچ دلیلی ندارد که ناخوشی آن را هم اکنون تجربه کرده ، بر خود تحمیل کنیم . اندوه هر زمان را در زمان خودش تجربه خواهیم کرد ، نه در زمان حال.
بنابراین ، نه به گذشته بیندیشید و نه به آینده . یکی از علل ناکامی‌ها و نارضایتی‌ها این است که همه اندوه و رنج حوادث ناخوشایند را بر زمان حال ، وارد می‌سازیم ؛ اما اگر رنج یک حادثه ناخوشایند و حتّی یک مصیبت بزرگ را بر گذر زمان توزیع کنیم ، تحمّل‌پذیر خواهد بود .
واقعیّت ، این است که زندگی جز لحظه حال نیست . زندگی ، نه گذشته است و نه آینده ؛ بلکه لحظه حال است.
امام علی علیه‌السلام در این به اره می‌فرماید:
أولا تَری أنَّ الدُّنیا ساعَةٌ بَینَ ساعَتَینِ ؛ ساعَةٍ مَضَت وساعَةٍ بَقِیتَ وساعَةٍ أنتَ فیها . 7آیا نمی‌بینی که دنیا ساعتی بین دو ساعت است ؛ ساعتی که گذشت و ساعتی که نیامده و ساعتی که تو اکنون در آن هستی .
بر اساس همین اصل، امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
اِصبِروا عَلَی الدُّنیا فَإنَّما هِیَ ساعَةٌ فَما مَضی مِنهُ فَلا تَجِدُ لَهُ ألَما ولا سُرورا وما لَم یَجِئ فَلا تَدری ما هُوَ ؟ وإنَّما هِیَ ساعَتُک الَّتی أنتَ فیها . 8
بر این دنیا بردبار باشید که ساعتی بیش نیست . آنچه را که گذشته ، نه رنج آن را درمی‌یابی و نه سرور آن را ، و آنچه را نیامده ، نمی‌دانی که چیست؟ همانا دنیا همین ساعتی است که اکنون در آن هستی .
همان گونه که شما کار یک ماه و یک سال و یک عمر خود را لحظه به لحظه انجام می‌دهید ، رنج مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها را نیز لحظه به لحظه تحمّل کنید . تمام توان خود را برای تحمّل لحظه حال به کار ببندید و به آینده نیندیشید .
ممکن است درآمد کمی داشته باشید و از این بابت ، رنج ببرید . اگر می‌خواهید این دوره را به خوبی پشت سر بگذارید ، رنج و نگرانی آن را بر گذر زمان توزیع کنید . امام علی علیه‌السلام در این به اره می‌فرماید:
لا تُدخِل عَلَیک الیَومَ هَمَّ غَدٍ ، یَکفِی الیَومَ هَمُّهُ وغَدا داخِلٌ عَلَیک بِشُغُلِهِ ، إنَّک إن حَمَلتَ عَلَی الیَومِ هَمَّ غَدٍ زِدتَ فی حُزنِک وتَعَبِک . 9؛ غم فردا را امروز بر خود وارد نساز ؛ اندوه امروز برای امروز ، کافی است و فردا با دلْ مشغولی‌های خود فرا می‌رسد . تو اگر اندوه فردا را بر امروزْ بار کنی ، حزن و رنج خود را افزوده‌ای.
گاهی ممکن است اندوه فردایی را داشته باشیم که اصلاً وجود نخواهد داشت . ما چه می‌دانیم که فردا جزوِ عمر ما هست یا نه؟ امام علی علیه‌السلام می‌فرماید:
لا تُحَمِّل عَلی یَومِک هَمَّ سَنَتِک ، کفاک کلَّ یَومٍ ما قُدِّرَ لَک فیهِ ، فَإِن تَکنِ السَّنَةُ مِن عُمُرِک فَإِنَّ اللّه‌َ سُبحانَهُ سَیَأتیک فی کلِّ غَدٍ به جدید ما قُسِمَ لَک وإن لَم تَکنِ السَّنَةُ مِن عُمُرِک فَما هَمُّک به ما لَیسَ لَک ؟ 10
اندوه سال خود را بر امروز خود وارد نساز که در هر روز ، آنچه برای تو مقدر شده ، کافی است . پس اگر فردا از عمر تو باشد ، خداوند سبحان در هر فردایی ، روزیِ جدید تو را به تو خواهد رساند و اگر از عمر تو نباشد ، چرا نسبت به چیزی اندوهگین می‌شوی که مال تو نیست ؟
3 . آنچه بود و رفت ، مثل آنچه نبود
گاهی چیزی را از دست می‌دهیم و بی‌تاب می‌شویم و گاهی به خاطر آنچه می‌خواسته‌ایم و به دست نیاورده‌ایم ، بی‌تاب می‌شویم . از دست دادن داشته‌ها و به دست نیاوردن خواسته‌ها، هر دو از اموری هستند که موجب تنیدگی و فشار روانی می‌گردند . ما در زمان حال قرار داریم و در زمان حال ، یا چیزهایی داشته‌ایم و از دست داده‌ایم و یا چیزهایی می‌خواسته‌ایم و به دست نیاورده‌ایم. با این دو حالت چه باید کرد؟
این دو مسئله را می‌توان از هم جدا نمود و از هر یک ، برای تسکین دیگری استفاده کرد . تصوّر کنید که چیزی را از دست داده‌اید و اکنون فاقد آن هستید و به خاطر آن ، غمگین و ناراحت هستید . اکنون به چیز دیگری نمی‌اندیشید ؛ مسئله تنش‌زای شما از دست دادن چیزی است که داشته‌اید. در این وضعیت می‌توانید به این بیندیشید که خیلی چیزهای دیگری را هم ندارید . اگر بنا باشد برای «نداشتن»، ناراحت شوید ، خیلی چیزهای دیگر هم هست که ندارید و نسبت به آنها اکنون ناراحت نیستید . پس وضعیت ناراحت‌کننده حال را با حالتی مقایسه کنید که ناراحت‌کننده نیست ؛ یعنی چیزهای بسیاری که نداریم و از بابت آن ناراحت نیستیم . امام علی علیه‌السلام همین روش را به فرزندش امام حسن علیه‌السلام آموزش می‌دهد و می‌فرماید : إن کنتَ جازِعا عَلی ما تَفَلَّتَ مِن یَدَیک ، فَاجزَع عَلی کلِّ ما لَم یَصِل إلَیک . 11
اگر به داشتن آن در سابق و انس و علاقه‌ای که به آن داشته‌ایم، نیندیشیم ، مصیبت فقدان در حد دیگر چیزهایی که نداریم ، تنزّل خواهد کرد و فشار روانی آن کاهش می‌یابد . پس اگر چیزی را از دست دادید ، فکر کنید که آن را نداشته‌اید.
4 . آنچه به دست نیامد ، مثل آنچه بود و رفت
امام علی علیه‌السلام در ادامه نامه خود به فرزندش به همین مطلب اشاره کرده ، می‌فرماید:
وَاستَدَلِّ عَلی ما لَم یَکن به ما قَد کانَ فَإِنَّ الاُمورَ أشباهٌ . 12 و بر آنچه به دست نیامد ، به وسیله آنچه بود [و رفت] استدلال کن ؛ چرا که امور ، شبیه یکدیگرند .
خیلی از چیزهایی را هم که داشته‌ایم از دست داده‌ایم و اکنون نداریم . پس نباید به خاطر به دست نیاوردن چیزی ناراحت شویم که اگر به دست آید ، سرنوشتی مثل آنچه داشته‌ایم ، می‌داشت .
با بکار گیری این رهنمودهای ارزشمند می توانیم سختی هایمان را کوچک کنیم تا به اندازه یک حبه قند در بیاید و آن را در لیوانی از شربت امید حل کنیم و سر بکشیم و راحت زندگی کنیم ،زندگی ای شیرین تر از عسل .
پی نوشت ها :
1 - الکافی، ج8 ، ص168 ؛ الأمالی ، طوسی ، ص681 ، ح1448 ؛ الأمالی ، مفید، ص194 .
2 - قرب الإسناد، ص45 ؛ مسکن الفؤاد، ص119 ؛ بحار الأنوار، ج82 ، ص73 .
3 - الأمالی ، مفید، ص79 ؛ بحار الأنوار، ج82 ، ص130 ؛ مستدرک الوسائل ، ج2 ، ص404 .
4 - مرحوم کلینی چنین نقل می‌کند : «لما اصیب امیر المؤمنین علیه‌السلام نعی الحسن إلی الحسین علیهماالسلام و هو بالمدائن ، فلما قرأ الکتاب قال : یا لها من مصیبة ما أعظمها ، مع ان رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌وآله قال : من اصیب منکم بمصیبة فلیذکر مصابه بی‌فانه لن یصاب بمصیبة أعظم منها ، و صدق صلی‌الله‌علیه‌وآله» (الکافی ، ج3 ، ص220 ، ح 3) .
5 - بحار الأنوار ، ج82 ، ص84 ، ح26 ؛ وسائل الشیعة ، ج3، ص268 .
6 - الکافی ، ج3 ، ص220 ح2 ؛ الأمالی ، طوسی، ص681 ؛ الأمالی ، مفید، ص194 .
7 - التمحیص، ص16 ؛ بحار الأنوار، ج73، ص112.
8 - الکافی ، ج2 ، ص454 ، ح4 .
9 - التمحیص، ص16 ؛ بحار الأنوار ، ج73 ، ص113 ، ح109 .
10- غرر الحکم ، ح9192 ؛ عیون الحکم والمواع1 ص520 ؛ ر. ک: نهج البلاغة، حکمت 379 .
11- نهج البلاغة ، نامه 31 ؛ غررالحکم، ح5628 ؛ تحف العقول، ص82 .
12- نهج البلاغة، نامه 31 ؛ تحف العقول، ص82 .
منبع : کتاب رضایت از زندگی عباس پسندیده
