مرا تا خدا ببر

طنین ترانه میلاد به گوش می رسد این ترنم شادی فرشتگان است یا ... نمی دانم!

می دانم، آمده ای شهر را پر از بشارت پرنده و پروانه و بهار کنی.

آمده ای تا پیچک سبز حقیقت را به گرد ساقه های دل حق پرستان بپیچانی دست ها را بگیری تا قد بکشند تا عروج.

آمدی تا خاک را عطر و بوی بهشت بخشی؛ بذر عشق بکاری و از چشمه تسنیم و کوثر سیرابش کنی. می شناسیمت ای هشتمین چراغ

آمدی تا نور بخشی زمین را و به دست هر عاشقی شاخه معرفتی بدهی دست سرگردانان تپه جست وجو را بگیری از میان امواج خروشان طوفان ضلالت عبورشان دهی.

آمدی تا مهربانی را تکرار باشی، علی دیگر باشی و ابوالحسن.

ای صاحب زیبایی ها !

آمدی تا با تو آینه ای شویم، شسته دل از غبارها.

آمدی قلب ها را دگرگون کنی به اشارتی و روایتی.

تا سلسله الذهب شوند همه، طلایی شوند از تابش نور علوی ات، بر ردای روشن امامتت حلقه بزنند و در حصن حصین ولایتت آرام بگیرند.

مرا به افق های طلایی حضور بخوان روشنم کن

از انزوای این همه تاریکی به تو پناه می برم  ای هشتمین خورشید!

از تشویش بِرَهانم.

باران کرامتت را بر من بگستران.

بر آستان حرم تو آهویی پریشانم که کوچه به کوچه تو را جست وجو کرده است.

رازی میان زمزمه های من با تو جاری ست؛ راز نهانی ام را بخوان....

بخش عترت و سیره تبیان