شراباً طهورا
شب است و منــادى نـــدا مى كند مــریدان حــق را صدا مى كند كه امشب در رحـــمت خویـــش را خــدا بر رخ خــلق وا مـى كند
ز رحمت به موسى بن جعفر خدا گران هدیه اى را عطا مى كند
بــه نجمـــه عطا كرده حق آیتــــى كه حق را ز باطل جدا مى كند
قدم زد على بن موسى به عالــم كه عالم بر او اقتـــدا مـى كند
به شمس الضحى داده شمس الشموسى كز او شمس كسب ضیا مى كند
درخشید رخشنده مهرى كه مهرش مس قلب مــا را طلا مـى كند
چو جدّش ز رفعت برد گوى سبـقت كه صبــر بــلا در قضــا مــى كند
ز نام على نام او گشتـــه مشتـــق كه توصیف او هل اتى مى كند
بــــود عصمت فاطمـى را دُر نـــــاب كه شــرم از رخ او حیـا مى كند
بـــود او حَسَن را علمــــدار صلحـى كه پــاینده دیــن خــدا مـى كند
بـــود وارث نهضـــت ســـرخ عاشور كه كـاخ ستـــم را فنــا مى كند
بـــود در عبــادت چو زیـــن العبـــاد كه بر شیعیانـــش دعا مى
كندچو بحرالعلوم است دریایى از علم كه فكـــر بـــشر كیمیا مــى كند
ز فقه الرضا زنده شد فقـه صــادق كه تضمیــن آن بـــا ولا مى كند
اگر اژدهــــا كرد موســى عصــا را رضا این عمل بى عصا مى كند
كند زنــده در پرده تصویـر شیـــران ببین پور موسى چه ها مى كند
اگر آهــــویى را به دامــى ببینـــد ز دام بلایـــش رهـــــا مــى كند
بود او طبیبى كه بى نسخه درمان ز مـــا دردهـــا را دوا مــى كند
چو بابش بود مظهر جود و بخشش كه حــاجــات مــا را روا مـى كند
ز بس كه رئوف است از ما خـدا را ز فـــرط رضایــش رضــــا مى كند
رســـول خــــدا را بــــود پاره تــــن كه وصفش رســول خـدا مى كندخــــدا را زیـــــارت كند هر كه او را زیــارت به صــدق و صفــا مى كند
به دیدار قبــرش رود هر كه یك بار تـــلافى آن را سه جــا مـى كند
به «ژولیده» او داده قولى كه فردا به قـــولى كه داده وفــا مى كند
بخش عترت و سیره تبیان
مرحوم ژولیده نیشابوری
