«شیوع»؛ فیلمی واقع گرا و مهیج

پرفروش ترین فیلم این هفته آمریکای شمالی

این منتقد 67 ساله در سایت اختصاصی خود فیلم سینمایی «شیوع» را اینگونه نقد کرده است:

«شیوع» فیلمی واقع گرا و مهیج درباره یک نوع بیماری مسری و جهانی است. این فیلم سینمایی یک تفکر وحشت آور و ژرف درباره اینکه چگونه یک ویروس می تواند در مدت زمانی اندک در هوا گسترش پیدا کند و به درون بدن انسان ها راه یابد را برای مخطبان به وجود می آورد.

به دلیل اینکه ما تقریبا هر سال خبرهایی را مبنی بر انواع بیماری های مسری مانند آنفلانزا می شنویم، فیلمنامه و دیالوگ های بین بازیگران «شیوع» برای تماشاگران تکراری و آشنا هستند. ترتیب شرح وقایع و انتشار خبر بروز بیماری مسری در این فیلم نیز همانند اخباری است که ما تا به امروز از انواع و اقسام بیماری های واگیردار در دنیای وقعی که در آن زندگی می کنیم شنیده ایم.

همچنین هشدارهای جلوگیری از شیوع بیماری، نشست ها و جلسات بین المللی، جنجال و تحقیقات بر سر تولید یک واکسن جدید برای جلوگیری از بیماری و غیره نیز همانند زمانی است که ما در زندگی واقعی و زمانی که یک بیماری در جهان شایع می شود، می شنویم.

نوع ویروسی که در «شیوع» وجود دارد بسیار گمراه کننده، منزوی، تحریک کننده و غیر قابل درمان است، اما استیون سودربرگ، به عنوان کارگردان، توانسته با استفاده کاملا ماهرانه از به تصویر کشیدن زندگی چند شخصیت کلیدی فیلم و روابط معمولی و عادی سایر کاراکترهای حاضر در آن، داستان فیلم سینمایی «شیوع» را به خوبی پیش ببرد.

واضح و روشن است که انسان ها به صورت آگاهانه ویروس را به یکدیگر منتقل نمی کنند، بلکه ویروس ها برای اینکه بتوانند رشد کنند و به زندگی خود ادامه دهند وارد بدن یک موجود زنده دیگر می شوند. اگر با زاویه دید دیگری به این موضوع علمی نگاه کنیم، می توانیم متوجه شویم که ویروس ها می توانند نوعی از موجودات بیگانه فضایی باشند، در نتیجه به طور کلی نیز می توان گفت که «شیوع» فیلمی است تخیلی درباره هجوم موجودات بیگانه، البته نه از دنیای دیگر، بلکه از همین کره زمینی که ما آدم ها در آن زندگی می کنیم.

«بت امهاف» (گویینت پالترو) و شوهرش «میچ» (مت دیمون) به عنوان 2 شخصیت کلیدی فیلم سینمایی «شیوع» به شمار می آیند. «بت امهاف» به این بیماری مسری و پیچیده مبتلا می شود و موجب می شود که تنها پسرشان نیز به این مریضی واگیردار مبتلا شود و از دنیا برود، اما میچ، به عنوان پدر این خانواده در برابر این بیماری مصون می ماند که این موضوع نقطه ضعف این فیلم سینمایی است.

سودربرگ در آخر این فیلم سینمایی، منشا به وجود آمدن این ویروس واگیردار و چگونگی تفاوت آن با قبل و بعد از ابتلای یک انسان به این بیماری را بیان می کند که البته این موضوع بدیلن دلیل است که سودربرگ می خواهد در فیلمش نشان دهد که این ویروس از طریق هوا منتشر می شود و ممکن است در آینده (در یک فیلم دیگر) و در جایی دیگر دوباره ظاهر شود.

«شیوع» از قوانین آثار «تکنو-تریلر» (Techno-thriller) پیروی می کند، به طوری که کارگردان گذشت روزها و مکان های مختلف فیلم را به صورت زیرنویس برای تماشاگران بیان می کند و بازیگران کلیدی مانند «دکتر الیس چیور» (لاورنس فیشبرن)/ «دکتر ارین» (کیت وینسلت)؛ مامور بیماری های مسری/ «دکتر لئونورا اورنانتس» (ماریون کوتیلارد)؛ محقق سازمان سلامت جهانی و «دکتر الی هکستال» (جنیفر ال) نیز در این فیلم سینمایی حضور دارند.

سودربرگ با استفاده از تمامی این امکانات، فیلم «شیوع» را به یک فیلم درام تبدیل کرده است و نشان می دهد که این ویروس دشمنی جدی برای از بین بردن زندگی انسان ها است.

نکته جالب توجه در «شیوع» این است که، تماشاگران در این فیلم سینمایی شاهد حضور شخصی به نام «آلان کارموید» (جود لاو) هستند، کارموید که یک وبلاگ نویس محبوب و معروف است که با نوشته های خود درباره ویروس منتشر شده، این موضوع را بیان می کند که دولت با شرکت های داروسازی با یکدیگر تبانی می کنند، به طوری که شرکت های داروسازی به انتشار هرچه بیشتر ویروس ها کمک می کنند تا بتوانند داروهای خود را بیشتر بفروشند.

این طرز تفکر در نوع خود نگرشی بسیار شوم و پلیدی است که به عقیده من مطرح کردن آن در فیلم سینمایی مهیج «شیوع» ضرورتی ندارد.

فیلم سینمایی «شیوع» که از روز 9 سپتامبر (18 شهریور) تابستان سال جاری روی پرده سینماهای آمریکای شمالی و سایر کشورهای جهان رفته، تا به امروز توانسته فروشی برابر با 24 میلیون دلار را برای خود رقم زده است.