مومن دروغ نمی گوید!
اگر به او بگوید خوب است می‌رود یک زیباتر از زن خود پیدا می‌کند بعد دلگرم به او می‌شود و زن سی ساله خود که شش تا بچه را بزرگ کرده را رها می‌کند.
کسی که یک دروغ بگوید، حالا فرقی نمی‌کند این دروغ را به خدا بگوید، به خلق خدا بگوید، به مردم بگوید، شوهر به زن بگوید، زن به شوهر بگوید، فرقی ندارد.
دویست و هشتاد و سه بار خدا در قرآن گفته از دروغ و افترا بپرهیزید حتی به زن در خانه نمی‌شود دروغ گفت، او یک انسان است در مقابل شما، حق ندارید دروغ بگویید، اگر یک روایتی هم گفت که به زن در خانه دروغ بگویی عیبی ندارد، این روایت را بگذاری در مقابل دویست و هشتاد و سه آیه قرآن که علیه دروغ و افترا فریاد زده است این روایت دیگر ارزش برایش باقی نمی‌ماند.
از دروغ گفتن به شوخی بپرهیزید، امیرالمؤمنین(علیه السلام) می‌فرماید: دروغ به شوخی طعم ایمان را از شما خواهد گرفت و ما نیازمان از تشنه در بیابان گرم به طعم ایمان بیشتر است، برای اینکه اگر ما مزه ایمان را نچشیم عمل با ارزش نمی‌توانیم پیدا کنیم.
خیلی‌ها ایمانشان اجباری است، عاشقانه نیست عملی که توأم با عشق نباشد ارزش ندارد، نماز و روزه اجباری چه ارزشی دارد، نمازگزار باید تمام نمازش را عشق، پر کند.
این گونه که حضرت می‌فرماید: یعنی وقتی که نمازش تمام شد غصه‌اش شود. امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: همیشه با آب غصه دلت را شستشو بده.
خیلی چیزها را ائمه (علیهم السلام) قبول ندارند و ما قبول داریم خیلی چیزها را خدا قبول ندارد و ما قبول داریم، خیلی چیزها را آن‌ها قبول دارند و ما قبول نداریم و خیلی به نظرمان عادی و ساده است.
بعضی چیزها عیب‌های خیلی بزرگ پیدا می‌کند، اگر هم اولش عیب نداشته باشد، بعداً پیدا می‌کند. چرا می‌گوید: دروغ به شوخی هم حرام است؟ برای اینکه مقدمه ورود به دروغ جدی است، چرا می‌گوید: نگاه کردن شعبه‌ای از زنا است و هر نگاه کردنی تیری از تیرهای مسموم شیطان است که به چشمت خورده و چرا می‌گوید: اگر هر کسی به نامحرم نگاه کند به تعداد نگاه‌هایش در جهنم تیرهایی از آتش و آهن گداخته به چشم او می‌زنند چون مقدمه زناست، چون مقدمه هجوم به ناموس یک مملکت است، چون مقدمه خراب کردن یک خانواده است، چون مقدمه متلاشی کردن یک کانون گرم خانه مسلمان است، چرا باید دروغ گفت؟
ما اول باید سراغ قرآن برویم قبل از روایت، آنجایی که قرآن برای ما روشن نبود واجب است سراغ روایت برویم، حالا وقتی می‌گوید:
اگر انسان دروغ بگوید بوی بدی از این دهان به فضا می‌رسد که ملائکه عالم از استشمام این بوی بد چون موجود زنده‌اند، چنان ناراحت می‌شوند که همه یک پارچه فریاد می‌زنند الهی این دروغ‌گو را لعنت کن. حالا آدم در نماز دروغ بگوید، به پروردگار آنجا که می‌گوید: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» من بنده تو هستم اما خدا می‌بیند که او بنده شکمش هم هست، بنده هوایش هم است، بنده شرق و غرب هم است، خوب این دروغ است.
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع :
سایت برنا
بیانات آیة الله مظاهری
