مدیر و تصمیم های اقتصادی در مدرسه
(2)
گام چهارم: تصمیم گیری
اگر گام های ترسیم شده ی پیش را دنبال کرده باشیم، تصمیمی که می گیریم، بر بررسی دقیق مشکل از طریق اطلاعات گردآوری شده و بررسی آن اطلاعات مبتنی خواهد بود. یک تصمیم خردمندانه در هر مقطعی، تصمیمی است که بیش ترین مطابقت را با نیازهای ما دارد، در محدوده ی بودجه ی ماست و بهترین ارزش را در ازای سرمایه گذاری به ما می دهد. قبل از تصمیم گیری، به خصوص برای کالاهای گران یا پیچیده، زمان کافی صرف کنید تا اطلاعات جمع آوری شده به دقت بررسی شود.
گام پنجم: عمل
بعد از این که تصمیم گرفتید، باید برای اعمال راه کار مورد نظر دست به کار شوید. از آن جا که گزینه ها را برای حل مشکلات به خوبی تجزیه و تحلیل کرده اید، می توانید مطمئن باشید که با اطلاعات موجود، بهترین تصمیم را گرفته اید.
گام ششم: بررسی مجدد
بعد از گذشت چند ماه، تصمیمتان را دوباره بررسی کنید. آیا از تصمیمی که گرفته اید، خشنودید؟ اگر نیستید، بار دیگر برای گرفتن یک تصمیم بهتر، می توانید چه کار متفاوتی انجام بدهید؟ آیا اکنون باید کاری متفاوت انجام دهید؟ اگر نیازها تغییر کرده اند یا تصمیم قبلی راه گشا نبوده است، دوباره فرآیند تصمیم گیری را آغاز و اجرا کنیدتا دریابید که آیا باید تغییری صورت گیرد؟
به یکی از تصمیماتی که در گذشته گرفته اید، فکر کنید. آیا اکنون از بعضی از تصمیم های خود متأسفید؟ اگر پاسخ مثبت است، آیا فرآیند تصمیم گیری را اجرا کرده اید یا اولین کالایی را که دیده اید، خریده اید؟ با این که استفاده از فرآیند تصمیم گیری هر تصمیم را فوق العاده نمی کند، ما را یاری می دهد در زمینه های مهم زندگی تصمیم های بهتری بگیریم.
نیازهای اولیه عناصری هستند که برای حفظ حیات فیزیکی لازم و شامل آب و غذا، سرپناه و پوشاک هستند. بعضی افراد، امنیت و اطمینان را هم به این فهرست می افزایند. تا زمانی که انسان ها نیازهای ابتدایی خود را به دست نیاورده اند، به دیگر امور نیاز کمتری دارند.
تمایلاتی که موجب بهبود زندگی می شوند، اقلام زیر را شامل می شوند؛ اما به آن ها محدود نیستند:
- خوراک، پوشاک و مسکن، فراتر از حد لازم برای ادامه ی حیات بیولوژیک؛
- مراقبت پزشکی برای بهبود کیفیت و افزایش طول زندگی؛
- تحصیلات برای دست یابی به اهداف شخصی، در هر دو زمینه ی اجتماعی و اقتصادی؛
- کالاها و زیور آلات برای راحت تر و مفرح تر کردن زندگی.
ممکن است داشتن بسیاری عوامل ارتقادهنده ی زندگی را برای خوشبختی ضروری بدانیم؛ ولی باید تأیید کنیم که این ها در حقیقت تمایلات (خواسته ها) هستند، نه نیازها که برای ادامه ی حیات فیزیکی خود نیازی به آن ها نداریم.
ورای عوامل مقدماتی، ما بر مبنای عواملی چون ارزش ها، ترجیحات شخصی، در آمد و اوقات فراغت تصمیم می گیریم که می خواهیم چه کار کنیم. تمایلات هم، در جای خود تصمیم های ما را رقم می زنند. بهترین انتخاب، برای همه یکسان نیست و در میان اشخاص و جوامع متفاوت است و در طول زندگی نیز تغییر می کند.
ارزش ها: هر شخصی مجموعه ارزش های خود را دارد. ارزش ها اصولی هستند که یک فرد با آن ها زندگی می کند. افراد متفاوت، ارزش گذاری های متفاوت دارند. ممکن است کسی برای تحصیلات ارزش قایل باشد یا به گذراندن وقت با خانواده، اهمیت بیش تری بدهد. ما بر اساس ارزش هایی که داریم، به انتخاب های متفاوتی دست می زنیم. برای مثال، اگر برای تحصیلات اهمیت زیادی قایل باشیم، احتمالاً تصمیم می گیریم قسمت زیادی از در آمدمان را برای رفتن به دانشگاه پس انداز کنیم. اما فردی که به گذراندن وقت با خانواده اهمیت بیش تری می دهد، به احتمال زیاد برای مسافرت های خانوادگی پس انداز می کند.
ترجیحات فردی: ترجیحات فردی، اموری خوش آیند یا ناخوش آیندند. ممکن است شخصی برای گذراندن تعطیلات آخر هفته، از کوه پیمایی لذت ببرد؛ در حالی که دیگری، سر زدن به اعضای خانواده را ترجیح دهد. انتخاب های ما بر ترجیحات فردی مبتنی است و پولمان را برای اموری که با ذائقه ی ما سازگار است، خرج می کنیم.
درآمد: میزان درآمد، بر انتخاب مؤثر است. در آمد اختیاری پولی است که بعد از پرداخت هزینه ها باقی می ماند. ما می توانیم این پول را، هر طور که دوست داریم، خرج یا پس انداز کنیم. هر چه درآمد اختیاری بیش تر باشد، خرید کالاهایی با کمّیت و کیفیت بیش تر، امکان پذیرتر می شود. استطاعت خرید کالاها و خدمات برای برآوردن تمایلاتی که برای ما مهم است، بر رضایتمان از شغل، زندگی فردی، اهداف و عواملی چون عزت نفس تأثیر می گذارد. برای مثال، اگر داشتن وسایل گران قیمت مهم است، احتمال دارد اهدافی را در زمینه ی تحصیل دنبال کنیم که شغلی پر در آمد به ارمغان بیاورد.
منبع : رشد مدیریت مدرسه
مرکز یادگیری سایت تبیان - گردآورنده : شکوفه باصری
تنظیم : نسیم گنجی منش
