یك اثر برتر هیولایی تخیلی

میزبان؛ پر فروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای کره

سکانس افتتاحیه فیلم از آنجا آغاز می‌شود که ارتش آمریکا در طی یک عملیات سری حدود 200 بشکه بزرگ از ضایعات اتمی خود شامل اوارنیوم‌های بازمانده از کارخانجات‌اش را در رودخانه  بزرگ هان خالی می‌کند.

جان هو بونگ فیلمساز موفق و جوان اهل کره جنوبی در جشنواره کن امسال رئیس بخش دوربین طلایی بود. او اگرچه پیش از این سابقه حضور در این معتبرترین فستیوال فیلم دنیا را داشت اما رسیدن او به جشنواره کن مانند برخی دیگر از فیلمساران جوان نبوده که به دلایل سیاسی در جشنواره های مختلف به عنوان عضویت در هیات داوران نائل می آیند . او از سال 2000 به این طرف هرچه ساخته در کشورش مورد استقبال قرار گرفته و از 2003 و بعد از ساخت فیلم موفقیت آمیز خاطرات جنایت، کارهای پخش کننده جهانی داشتند و همین فیلم میزبان به دلیل پخش و توزیع مناسب و حرفه‌ای حتی داشت به باشگاه صد میلیون دلاری‌ها وارد می‌شد.

میزبان

او که با یک فیلم کوتاه به نام سگی که پارس میکنه؛ گاز نمی‌گیره در سال 2001 ؛ توجهات را به خود جلب کرده در حقیقت یک محصول کامل از روند توسعه سینما در کره جنوبی است. او که پدر و پدر بزرگش هم نویسنده بوند ، در نگارش هر دو فیلم خاطرات جنایت و میزبان ؛خود جان هو بونگ نیز مشارکت داشته و همین علاقه مندی اش به نویسندگی باعث شده که عمدتا جوایزی که برای 4 فیلم اخیرش برده شامل بهترین فیلمنامه نیز باشد. جان هو بونگ بعد از میزبان در سال 2006 فیلمهای توکیو می‌لرزد و مادر را روانه اکرانه کرد و از 2009 تا کنون عمده وقتش را برروی یک پروژه تخیلی به عنوان مسافرها گذاشته که در 2012 اکران می‌شود.

میزبان به عنوان یک فیلم هیولایی با المنت‌های کمدی درام؛ پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای کره جنوبی است. سکانس افتتاحیه فیلم از آنجا آغاز می شود که ارتش آمریکا در طی یک عملیات سری حدود 200 بشکه بزرگ از ضایعات اتمی خود شامل اوارنیوم های بازمانده از کارخانجات اش را در رودخانه ی بزرگ هان خالی می کند. اتفاقی که اگرچه در آن موقع سروصدایی ایجاد نمی‌کند اما سرمنشا بروز اتفاقات بسیار بدی برای شهر سئول است. دستیار ژنرال آمریکایی این پروژه خود یک بومی شهر است وقتی تلاش هایش برای عدم اجرای این پروژه به جایی نمیرسد ، تغییر شغل می دهد و با کمک پسری به نام پارک به شغل رستورن داری و رسانیدن غذا به مشتری‌ها می پردازد. سال ها پس از این جریان ؛ رودخانه هان که پذیرای بشکه های ذرات اوانیوم بوده ، موجوداتی خاص را در خود پرورش میدهد. ماهیان ناقص الخلقه و یا برخی از آبزیانی که بسیار بزرگ تر از نسل قبل خود بوده اند. اما این همه ماجرا نیست.

یک روز پارک در حین رسانیدن یک محموله غذا درگیر ماجرایی غریب می شود. او که یک تخم بزرگ پیدا کرده نمیداند این موجود قرار است به چه چیزی تبدیل شود. با گذشت چند روز و بیرون آمدن یک موجود اژدها شکل ، پارک پی می‌برد که یک گودزیلا را ناخواسته حمل می‌کرده است.

با انداختن این موجود در رودخانه هان اوضاع پیچیده تر شده و شهر بهم می‌ریزد...

میزبان اگرچه فیلمی است که خطرات بشر برای محیط زیست را هشدار می دهد و یک فیلم با پیام های علمی و فرهنگی نیز می تواند باشد اما نباید زیاد روی این قضیه فکر و تمرکز کنید. در بهترین حالت میزبان یک نمونه تقریبا خالص از فیلم‌های گودزیلایی است که نه لودگی و سستی فیلم‌های ژاپنی را دارد و نه خون و خون‌ریزی فیلم‌های هیولایی آمریکایی را. در حقیقت میزبان اگرچه یک فیلم هیولایی است اما با یک داستان قابل قبول و یک فیلمنامه شش دانگ می‌تواند تماشاگر را با خود همراه کند. اسپشیال افکت های به کار گرفته در فیلم که چیزی حدود تمام بودجه 11 میلیون دلاری فیلم را به خود اختصاص داده بسیار قبول و چشم نواز از کار درآمد و کار به جایی رسید که به راحتی توانست با نمونه های آمریکایی مقابله کند.