داربی هفتاد و یکم فراتر از یک جدال

این داربی است؛یک مسابقه کاملا خاص که تا سال ها در اذهان باقی می‌ماند از این رو کسی دوست ندارد در آن بازنده باشد،اگر پرویز مظلومی امروز یک محبوبیت از "نوع دیگر" دارد،اگر علی دایی از پرسپولیس رفت و کسی بابت رفتنش(نه نوع رفتنش) چندان ناراحت نشد ،بخاطر همین داربی است.

شاگردان مظلومی در صورتی یکی از بهترین استارت های تاریخ باشگاه استقلال را رقم زدند که در آن سو پرسپولیس بنا به آمار، ضعیف ترین شروع ممکن را داشت.چه کسی به یاد می آورد قرمزها به رده هفدهم جدول سقوط کرده باشند؟

اگر نبوغ کریمی و گلزنی جواد کاظمیان در شب بازی پرسپولیس و مس سرچشمه نبود، قرمزها  در صورت باخت به مردان سرچشمه،برای اولین بار به رده آخر جدول سقوط می کردند اما به هر ترتیبی پرسپولیس یک امتیاز از کرمان سوغاتی آورد تا از ثبت این رکورد شرم آور فرار کرده باشد.

اما در هفته ششم ناگهان ورق برگشت؛ پرسپولیس با یک بازی درخشان در اصفهان ذوب آهن را متوقف کرد و فاصله ای با یک پیروزی پر گل نداشت و استقلال در تهران مغلوب تراکتورسازان شد. بنابراین آنچه عقل حکم می کند و منطق می گوید نمی توان تیم  پیروز در داربی هفتاد و یکم را به راحتی حدس زد.

علی پروین که  رکوردار حضور در این آوردگاه ویژه است می گوید: «این مسابقه هیچ ربطی به وضعیت در جدول ندارد. اصلا مهم نیست کدام تیم قوی تر است و کدام یک ضعیف تر بلکه برنده داربی تیمی است که از لحاظ روحی آماده باشد و بتواند 90 دقیقه بر هیجان کاذبش غلبه کند». آنچه پروین می گوید و اکثر کارشناسان داخلی روی آن صحه می گذارند در چند نوبت به بارزترین شکل ممکن خودش را نشان داد و ثابت کرد چگونه تیم ضعیف تر موفق شده است برنده میدان باشد.

ضعیف باش و ببر

آدولف هیتلر در کتاب معروف"نبرد من"جمله ای ویژه دارد که بعدها به مانیفست نازی ها مبدل شد.او می گوید:«چکونگی پیروزی به هیچ وجه مهم نیست، چرا که پس از فتح کسی از ما  چیزی نمی پرسد»این عقیده که ریشه در افکار ماکیا ولیستی دارد معتقد است هدف می تواند وسیله را توجیه کند.البته در فوتبال نمی توان با این روش چندان موفق بود چون آن چیزی که اهمیت دارد علاوه بر کمیت، کیفیتی است که هواداران را به ورزشگاه می کشاند.با این وجود داربی برخلاف دیگر بازی هاست.

بسیارند تماشاگران و حتی مربیانی که حاضر اند به هر قیمتی پیروز این بازی باشند حتی با مدد به ضد فوتبال و بازی چرک. یکی  از بازی هایی که هیچکس حدس نمی زد برنده آن پرسپولیس باشد به داربی سی و یکم مربوط می شود. جمعه 17 اذرماه سال 1368 تیم آبی با فوجی از ستاره ملی پوش آماده پیروزی بزرگ برابر پرسپولیسی بود که از روی کاغد هیچ شانسی برای برد نداشت.اما تک گل رضا عابدیان ورق را برگرداند و در آن سو هیچ یک از توپ های استقلالی ها حاصلی نداشت تا یکی  از شیرین ترین پیروزهای تاریخ داربی برای علی پروین و پرسپولیس حاصل شود. اما 5 سال بعد این حادثه این بار به ضرر قرمزها تکرار شد. 30 ام دی ماه سال  1373 پرسپولیس  که تیم نخست گروه خود شده بود(در آن سال لیگ آزادگان در دو گروه مجزا برگزار شد) به مصاف استقلالی رفت که با  زحمت توانسته بود تیم دوم گروه خود شود. پس از اینکه قرمزها با دو گل از شاگردان نصرالله عبدالهی پیش افتادند،کمتر کسی بود که احتمال بازگشت استقلال به بازی را بدهد.

پرسپولیس که آن سال تیمی به مراتب قوی تر و بهتر از رقیب دیرینه اش داشت، در آستانه یک پیروزی بزرگ بود اما با اخراج رضا شاهردوی و ده نفره شدن قرمزها،استقلال دو گل زد و در اواخر بازی، درگیری محرمی که با چند ضربه مشت از خجالت بچه محلش(قلعه نویی) در آمده بود،موجب یورش تماشاگرن به درون زمین شد.در نهایت حکم کمیته انضباطی پیروزی 3 بر صفر استقلالی ها بود تا آبی ها شکست تاریخی سال 68 را اینچنین بعد از 5 سال با تیمی ضعیف تر بگیرند.البته دیدار های دیگری هم بودند که از همین سناریو(پیروزی تیم ضعیف تر) تبعیت می کرد.

کلید داران داربی

"داربی باز" به مردانی می گویند در هر صورتی و در هر شرایطی مردان خاص این بازی هستند.حالا مهم نیست گل بزنند یا نه، فقط نقش شان در بازی مهم است.علی دایی  که شانس حضور در چندین داربی را داشت هرگز موفق نشد دروازه استقلال را فتح کند.اما یک مدافع  مثل مهدی هاشمی نسب موفق شده در مجموع 5 بار در این دیدارها گلزنی کند.حالا به مجموعه دو تیم نگاه می کنیم تا ببینیم داربی بازان چه کسانی هستند.قطعا ستاره کلیدی استقلال،کاپیتان 35 ساله شان است.

فرهاد مجیدی که در دوران جوانی همیشه یک بازیکن کم اثر در داربی بزرگ پایتخت بود پس از بازگشت از لیگ امارات موفق شد در سه بازی متوالی دروازه پرسپولیس را فتح کند.هنوز هواداران استقلال از روی سکو گل تاریخی او در داربی شصت و نهم را با حلاوت به یاد می آورند،همان گلی که در دقیقه نود و پس از جا گذاشتن شیث رضایی به ثمر رسید.بنابراین مدافعان پرسپولیس بیشتر از  هر کسی از مجیدی هراس دارند.فقط ثانیه ای غفلت لازم است تا  فرهاد چهارمین گلش در داربی را به اسم خود ثبت کند. البته سوای مجیدی چند بازیکن دیگر استقلال هستند که نشان داده اند مرد ویژه این بازی هستند؛از آرش برهانی گرفته تا مجتبی جباری.اما در آن سوی میدان یگانه نگین درخشان قرمزها،کاپیتان جادویی شان است؛علی کریمی. شماره 8 پرسپولیس همواره یکی از ستاره های تاثیر گذار  داربی بوده است.

هم سابقه گلزنی دارد و هم اینکه به تعداد انگشتان دست و پا موفق به  خلق دریبل های ماندگار شده است.شاید پر رنگ ترین این دریبل ها مربوط به داربی پنجاهم باشد همان روزی که استقلال با تک گل علیرضا اکبرپور از سد شاگردان علی پروین گذشت اما هنوز هواداران پرسپولیس دریبل های مسلسل وار کریمی روی ستار همدانی را از یاد نبرده اند.

مهرداد اولادی هم یکی دیگر از بازیکنانی است که حمید استیلی می تواند روی آن حساب ویژه ای باز کند. این مهاجم مازنی در صورتی که مصدومیت مانع از حضورش در میدان نشود،شاید یکی از گلزنان بازی باشد.نکته جالب در مورد او به داربی شصت و یکم مربوط می  شود؛دوازده آبان ماه سال 1385 بود که او موفق شد در نبردی تک به تک دروازه سید مهدی رحمتی را با ضربه ای چیپ باز کند.حالا هم اولادی به پرسپولیس بازگشته و هم رحمتی.بنابراین در صورتی که اولادی بازی کند مصاف این دو بازیکن ،حساسیت خاص خودش را خواهد داشت.

مظلومی رکورد می زند؟

در دو تیم مربیان فراوانی هستند که سابقه چندین پیروزی در داربی را دارند؛علی پروین،منصور پورحیدری و امیر قلعه نویی در دو دهه اخیر بهترین نتایج را کسب کرده اند اما پرویز مظلومی در یک قدمی یک رکورد ویژه است.او که در لیگ دهم موفق شد در دو بازی رفت و برگشت به هر ترتیبی از سد پرسپولیس و علی دایی بگذرد اگر بتواند داربی هفتاد و یکم را هم  به نفع استقلال به اتمام برساند آن وقت تنها مربی ای است که در چند دهه اخیر موفق به کسب سه "پیروزی متوالی "شده است.

مظلومی  که همیشه متهم به بازی محتاطانه است و خیلی ها برد های او را  به شانس و اشتباهات داوری مرتبط می کنند از ابتدای لیگ یازدهم تیمی به مراتب کامل تر از فصل قبل را روانه میدان کرده است.استقلال بهترین خریدها را انجام داده تا جایی که علی  دایی می گوید آنها قهرمان فصل نقل و انتقالات بوده اند،از این رو تماشاگران آبی به کمتر از قهرمانی در لیگ جاری رضایت نمی دهند.فارغ از اینکه او موفق به انجام این مهم می شود یا نه، سومین "پیروزی متوالی" مقابل پرسپولیس می تواند برای او یک جایگاه خاص پدید بیاورد.کار مهمی که پیش از این هیچ کس موفق به انجامش نشد حتی امیر قلعه نویی که آبی ها می گوید بهتر از هر مربی دیگری روش شکست پرسپولیس را می داند.امیر در زمان حضورش در استقلال بعنوان سرمربی، توانست 3 بار از سد قرمزها بگذرد اما این پیروزها در طول سه فصل صید شد و بصورت یک بازی در میان.

حاج رضایی:امان از ترس

امیر حاج رضایی علاقه ای به پیش بینی این بازی ندارد اما از یک سو می‌گوید قطعا استقلال در شرایط فعلی، تیم بهتری است اما از سوی دیگر اعتقاد دارد رده بندی در جدول و این دست از مسائل ،ربطی به برنده داربی نخواهد داشت.او در ابتدا  نقبی به تساوی های ملال آور این چند سال اخیر می زند و می گوید:«به جز فصل قبل که استقلال موفق شد برنده هر دو بازی رفت وبرگشت باشد،در طول چند سال گذشته به تساوی های یک بر یک دو تیم عادت کرده بودیم چرا که هر دو تیم با اندیشه نباختن پا به میدان می گذاشتند»او سپس به دلیل دیگری اشاره داشت و گفت:«اعتقاد دارم قبل از داربی به دو تیم توصیه زیاد می شود و دو تیم هم بر اساس این تئوری بازی می كنند كه نبازند اما در اروپا مشاهده می كنیم كه در داربی های بزرگ یكی از تیم های می بازد بدون این كه به حیثیت تیم بازنده لطمه ای وارد شود اما در فوتبال ایران مسائل ظاهرا فرهنگی وجود دارد كه در فوتبال مدرن این مسائل وجود ندارد.در ایران در فاصله یك بازی حساس مربی را بركنار می كنند، سپس این مربی ابقا می شود و روز دیگر برای مربی شرط می گذارند. تمام این اتفاقات جریانات ضد فرهنگی است.

یك مربی را با برگزاری یك مسابقه ارزیابی می كنند و دائما هم به او اولتیماتوم می دهند»اما کدام تیم برنده می‌شود؟ حاج رضایی با احتیاط  حرف می زند اما می گوید ضعیف بودن و قوی بودن هیچ یک تیم ها ربطی به نتیجه ندارد:«این بازی یک بازی خاص است،شاید استقلال وضعیت بهتری داشته باشد اما تجربه می گوید عامل روانی مقش فراوانی در پیروزی یکی از دو تیم دارد.فصل قبل آبی ها در دو بازی رفت و برگشت پیروز شدند چون برخلاف قرمزها روحیه جنگنده تری داشتند و در مجموعه توانستند برنده باشند.حالا بازیکنان پرسپولیس مصمم به جبران آن دو نتیجه هستند و این عامل "روحی روانی" تاثیر بسزایی در نتیجه داربی هفتاد و یکم خواهد داشت».