عصرحجر کامپیوتری

در طی این سال ها اتفاقات مهم گوناگونی، این روند تکامل را تحت تاثیر خودش قرار داده است. در ادامه مطلب با یک تاریخچه تصویری می توانید با این دوران و رویدادهای مهم اش آشنا شوید.

در روز 12 اوت سال 1981 ، بزرگترین اتفاق تاریخ رایانه در هتل والدورف آستوریا در شهر نیویورک رخ داد: کامپیوتر شخصی (PC) آی بی ام مدل 5150 به جهانیان عرضه شد.

برای این رایانه خریدار امکان انتخاب از میان  دو نوع صفحه نمایش تک رنگ (سیاه و سفید) و یا ( CGA 16 رنگ)، یک پخش کننده نوار کاست و نصب دو تا 5 عدد درایو فلاپی یک چهارم اینچی را داشت، و اگر قصد استفاده از حافظه ذخیره سازی بالا را داشتید می توانستید سفارش نصب یک هارد دیسک 10 مگابایتی را بدهید!! چه باور کنید یا نه ، این کامپیوتر های شخصی IBM برای مصارف خانگی آن زمان بسیار لوکس بودند، به خصوص آن که گرانقیمت بوده (به پول امروز قیمت آنها بین 3000 تا 7500 دلار بود!!) و به خصوص کامپیوترهای مخصوص مصارف خانگی دیگری نیز در آن زمان در بازار رایانه وجود داشت ، مانند  رایانه اپل II ، و در واقع ، کامپیوتر های شخصی IBM هرگز یک موفقیت بزرگ به حساب نیامدند.

با این حال، زیر پوست کامپیوتر های شخصی IBM انقلابی رخ داده بود. آی بی ام ، متوجه شده بود که بازار رایانه های مخصوص دفاتر اداری کوچک و خانه محاسبات را دارد از دست می دهد، پس به سرعت دست به کار شد و یک تیم متشکل از 12 تن از کارشناسان زبده خود را به نام گروه ضربت سیستم های پایه (Entry Systems Division) تشکیل داد. قبل از رایانه های شخصی، هر محصول آی بی ام (کامپیوتر ، چاپگر ، سیستم ذخیره سازی) از طریق یک فرایند طراحی پر زحمت تولید می شد که گاه از لحظه طراحی اولیه تا عرضه به بازار سال ها طول می کشید. گروه ضربت سیستم های پایه ، با این حال ، دستش برای انجام هر کاری که زمان عرضه کامپیوتر شخصی آی بی ام را به کمترین حد ممکن برسد باز بود. در نتیجه ، کامپیوتر های شخصی IBM ، طراحی، تولید ، و به بازار عرضه شد همه و همه در عرض یک سال.

تنها راهی که شرکت آی بی ام می توانست این کار را با موفقیت انجام دهد، با اجتناب کردن از استفاده از سخت افزار اختصاصی قوی و ساخت PC با استفاده از قطعاتی بود که در لیستتولید IBM  به عنوان تولید کننده اصلی (OEM)وجود نداشت، مثلا به جای استفاده از پردازنده های ساخت خود، رایانه شخصی IBM از پردازنده اینتل 8088 استفاده می کرد. به جای اینکه از سیستم عامل خود در این رایانه استفاده کند، کار را به شرکت مایکروسافت وانهاد و از سیستم عامل مایکروسافت استفاده کرد. ، مانیتورها و پرینترهای قدیمی که امتحان خود را پس داده بودند، به جای طراحی قطعات جدید مورد استفاده قرار گرفت. هر چند، فراتر از همه این ها، آی بی ام یک قدم بزرگ برداشت و معماری کامپیوتر خود را به طور کامل باز طراحی کرد، که اجازه می داد شرکت های دیگر هم بتوانند به ساخت و فروش PC سازگار با آن سخت افزار و نرم افزار بدون نیاز به کسب مجوز از  IBM   بپردازند.

کامپیوتر های شخصی IBM سه ویژگی اساسی داشتند: اول آنکه در آنها پردازنده استاندارد و ارزان قیمت، اینتل 8088  به کار گرفته شده بود. دوم، از اسلات توسعه ای (ISA 62 ) پین با رفتار استاندارد ، و با راهنمای سخت افزای وسیع استفاده می کرد و مهمتر از همه ، از نسخه اختصاصی MS – DOS برای PC که توسط آی بی ام کمی مورد بهینه سازی قرار گرفته بود به عنوان سیستم عامل  استفاده می کرد.

به عبارت دیگر ، موارد بسیار کمی در مورد کامپیوتر های شخصی IBM وجود داشت که در واقع منحصر به فرد IBM بود، به جز بخش BIOS ، که به سرعت توسط شرکت هایی مانند Phoenix ، Award ، و American Megatrends  مورد مهندسی معکوس قرار گرفت. هنگامی که BIOS در با خارج از تراشه در دسترس آنها قرار گرفت، رایانه های سازگار با آی بی ام (یا کلون PC ها) به سرعت از دل شرکت هایی  مانند HP ، Dell ، و Compaq  ظهور کرده و با این نام های تجاری به بازار عرضه شدند (در تصویر فوق  رایانه قابل حمل COMPAQ را ملاحظه می کنید ،که اولین کامپیوتر سازگار با PC آی بی ام بود.)

با این حال، شاه بیت این قصه که منادی ورود کلون PC ها (و متعاقب آن سلطه این رایانه ها بر بازار) بود ،MS – DOS می باشد. کامپیوتر شخصی آی بی ام ( و رایانه های همتای) دیگر از سیستم عامل هایی همانند CP/M-86 پشتیبانی می کردند، اما MS – DOS به طور قابل ملاحظه ای ارزان تر بود. در تئوری ، اگر آی بی ام خواستار آن شده بود که مایکروسافت PC – DOS را به صورت انحصاری برای آی بی ام تولید کند، رایانه های شخصی همشکل هرگز شکل نمی گرفتند. اگر MS – DOS به طور نسبتا مجانی در دسترس نبود، هرگز امروز بازار بزرگ انواع و اقسام کامپیوترهایی که از سیستم عامل ویندوز پشتیبانی کرده و استفاده می کنند در بازار موجود نبود. به طور خلاصه ، مایکروسافت واقعا تمام موفقیت فعلی خود را به کامپیوتر های شخصی IBM و رایانه های هم شکل مدیون است.

همچنین شایان ذکر است که تنها رایانه های شخصی آی بی ام مورد اقتباس قرار نگرفتند: شرکت هایی همچون  AMD ، NEC ، تگزاس اینسترومنتز ، و دیگران ، همه و همه پردازنده های سازگار با  x86 تولید کردند که عملکرد یکسان و مشابهی با پردازنده اینتل 8088 که در اولین کامپیوتر آی بی ام استفاده شده بود داشتند.

آی بی ام تولید رایانه های شخصی را با مدل XT در 1983 و AT  در سال 1984 ادامه داد. هر دو گام هایی بسیار تکاملی بودند، و هر دو سازگاری سابق با  نرم افزار و سخت افزاری که برای PC اولیه توسعه یافته بود را حفظ کرده بودند، XT به دلایل زیادی قابل توجه بود: اول آنکه اولین کامپیوتر شخصی مجهز به هارد دیسک استاندارد بود (به ظرفیت 10 مگابایت)، و دوم آنکه همراه خود اسلات ISA باریک تری را معرفی کرد که از آن پس به یک استاندارد بدل شد. بله ، اسلات توسعه ای مادربرد رایانه شما در سال 2011 همان طرحی را دارد که اول بار در یک کامپیوتر 28 ساله پیش استفاده شد. XT  همچنین اولین کامپیوتری بود که ایده استفاده از  حافظه متعارف و محدود 640 کیلوبایتی که صاحبان دیگر کامپیوترها را در سال های آتی به ستوه آورده را منسوخ کرد.

رایانه بعدی AT  نام داشت که از XT قابل توجه تر بود: اولین کامپیوتری بود که از پردازنده جدید و متحول شده اینتل با کد 80286 در آن استفاده شده بود (که با خود اسلات توسعه ای ISA 16 بیتی را معرفی کرد و امکان استفاده از حافظه رم را به حداکثر 16 مگابایت افزایش داد)، و در دراز مدت تبدیل به شکل دهنده اصلی رایانه ها مدل AT شد. ( تصویر بالا). مادربردهای و منبع تغذیه و کارت های توسعه ای برای بیش از 20 سال به شکل استاندارد کیس خوابیده تولید شدند ، تا زمانی که اینتل بالاخره جانشین آن، ATX. را عرضه کرد که به شکل کیس های عمودی یا ایستاده نمود پیدا کرد.

در حالی که آی بی ام و دیگر همتایان در حال رساندن بازار رایانه به حد انفجار بودند، آقای استیو جابز  در شهر Cupertino   که مقر اپل در آن قرار داشت ایده های دیگری را در سر می پروراند…

   ادامه دارد...

برگرفته از: نارنجی، گویا