فواید کشمش و انواع آن
کشمش، میوه‌ی رسیده و خشک انگور است که با توجه به نوع انگور، روش و شرایط خشک کردن و مواد افزودنی مجاز موجود در آن به نام‌های مختلفی در بازار به فروش می‌رسد و مانند دیگر خشکبارها در تمام سال یافت می‌شود.
فیبر موجود در کشمش از سرطان کولون و از رشد غیر معمول سلول‌ها جلوگیری می‌کند و موجب کنترل قند خون در بدن می‌شود و برای درمان بی نظمی معده و یبوست مفید است.
مصرف کشمش سستی و رخوت را از بدن دور می‌کند و موجب از بین رفتن آب اضافی بدن می‌شود، بدن را تقویت می‌کند، دهان را خوشبو می‌کند و منبع مناسبی از فیبر، آنتی اکسیدان و انرژی در بدن است.
متخصصان تغذیه معتقدند خوردن چند عدد کشمش در روز به تقویت حافظه کمک کرده و افراد را از ابتلا به بیماری آلزایمر مصون می‌دارد.
همچنین فیبر زیاد در کشمش به کاهش کلسترول و بهبود عملکرد روده‌ها کمک می‌کند. در کنار آن پتاسیم را می‌توان نام برد که موجب کاهش فشارخون و جلوگیری از دفع مایعات بدن می‌شود و به میزان کافی در کشمش وجود دارد.
همچنین سلنیوم در کشمش برای پوست عالی است. همچنین مقادیری از ویتامین‌های A و B در کشمش موجود است که نیاز بدن را به این گروه ویتامینی تأمین می‌کند.
کشمش 3 نوع دارد
مطابق استاندارد ملی ایران، انواع کشمش به 3 گروه آفتابی، تیزابی و انگوری تقسیم می‌شود:
کشمش آفتابی به میوه‌ی رسیده‌ی انواع مختلف انگور بی‌دانه اطلاق می‌شود که با تابش مستقیم آفتاب، خشک شده و به رنگ قهوه‌ای در می‌آید. در حالی که کشمش انگوری به رنگ زرد کهربایی تا قهوه‌ای روشن موجود است و همراه دود گوگرد خشک می‌شود اما برای تولید کشمش تیزابی از محلول‌های قلیایی مجاز استفاده می‌شود که محصول نهایی دارای رنگ زرد روشن تا قهوه‌ای خرمایی است. جالب‌تر این که در بازار 2 نوع دانه‌دار و بی‌دانه نیز وجود دارد به طوری که این طبقه‌بندی به علت نوع انگور مورد استفاده برای تولید کشمش است.
البته علاوه بر کشمش، مویز نیز در این گروه قرار می‌گیرد که همان کشمشی است که از انگورهای سیاه مجلسی قرمز یا انگور شاهانی تهیه می‌شود.
فراموش نکنید که انگور در اثر خشک شدن خواص خود را از دست نداده، حتی قندش زیادتر و اثر نیروبخش آن بیشتر شده و خاصیت نرم‌کنندگی سینه را نیز پیدا می‌کند.
در ضمن، عمده قند انگور فروکتوز است که برای افراد مبتلا به دیابت به اندازه گلوکز مشکل‌ساز نیست. همچنین در سال‌های اخیر، وجود فلز کروم در انگور تشخیص داده شده که به کاهش قند خون کمک بیشتری می‌کند.
البته خواص مهم انگور که تاکنون مورد تایید قرار گرفته است شامل اثرات ضددرد، ضدچسبندگی پلاکت‌ها، ضدآلرژی، ضدآلزایمر، ضد سفت و سخت شدن رگ‌ها، محافظ کبد، ضدسرطان، ضدادم، ضدباکتری، افزایش‌دهنده قوای جنسی، ملین، ادرارآور، تقویت‌کننده قلب، کاهش‌دهنده کلسترول، محرک ایمنی بدن، کاهش‌دهنده چربی خون و محافظت‌کننده در برابر اشعه‌ها (آفتاب) است که می‌توان تا حدودی به کشمش آن نیز نسبت داد.
تأثیر کشمش در کاهش بیماری‌های دهان و دندان
مصرف کشمش از رشد باکتری‌های دهانی که باعث پوسیدگی‌های دندان و بیماری لثه می‌شوند، جلوگیری می‌کند. به گفته متخصصان ترکیبات شیمیایی گیاهی تحت عنوان فیتوکمیکال‌های موجود در کشمش با مبارزه با باکتری‌های دهانی به بهداشت دهان کمک می‌کنند.
خوردن چند عدد کشمش در روز به تقویت حافظه کمک کرده و افراد را از ابتلا به
بیماری آلزایمر مصون می‌دارد
همچنین کشمش شیرین و چسبنده است و هر غذایی که حاوی قند باشد و چسبناک هم باشد، به نظر می‌رسد باعث پوسیدگی دندان می‌شود، اما این گروه تحقیقاتی عکس این مطلب را مطرح می‌کند.
شایان ذکر است کشمش عمدتاً حاوی فروکتوز و گلوکز است و سوکروز که عامل اصلی بیماری دهان و دندان است، ندارد.
افسرده‌ها کشمش بخورند
چون این ماده غنی از کالری و ویتامین‌های مختلف از جمله ویتامین‌های گروه B است، برای کسانی که مبتلا به افسردگی، دل‌شوره، تشویش و مشکلات عصبی هستند، بسیار مناسب است.
کشمش همچنین تقویت‌کننده‌ی بدن است و موجب افزایش انرژی در فرد می‌شود.
کشمش برای سلامت استخوان مفید است
مصرف کشمش به دلیل داشتن کلسیم فراوان برای سلامت استخوان‌ها مفید است و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند.
کشمش سرشار از آهن، پتاسیم، کلسیم و ویتامین‌های گروه B است. از طرفی کشمش دارای خواص آنتی اکسیدانی است و از تخریب سلولی جلوگیری می‌کند و برای سلامت استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان نقش مهمی بر عهده دارد و به همین دلیل مصرف آن برای زنان قبل از یائسگی بسیار مفید است.
توصیه‌ها
با توجه به نحوه توزیع انواع کشمش‌های موجود در بازار و امکان وجود آلودگی‌های میکروبی، آفت‌زدگی، میزان روغن، بقایای سموم و گوگرد محصول بیشتر از حد مجاز به مصرف‌کنندگان توصیه می‌شود که هنگام خرید از محصولات بسته‌بندی‌شده با مجوزهای لازم بهداشتی استفاده کنند و پیش از مصرف، کشمش را با آب شست‌وشو دهند تا روغن‌های معدنی، گرد و غبار و سایر آلودگی‌های احتمالی که در سطح محصول وجود دارند، به حداقل ممکن برسند.
فرآوری: مریم مرادیان نیری
بخش تغذیه و آشپزی تبیان
منابع:
هفته نامه سلامت - دکتر سارا سهراب‌وندی، متخصص صنایع غذایی
جام جم آنلاین
فارس – مرتضی صفوی، متخصص تغذیه
مطالب مرتبط:
