انقلاب در سینما رخ نداده‌است!

فرج‌الله سلحشور در تازه‌ترین ارزیابی خود از نقش انقلاب اسلامی در تولد دوباره سینمای ایران بیان داشت:‌ سؤالی که در این بین پیش می‌آید این است که آیا اگر خانم بی‌حجابی که باور قلبی نسبت به مسئله حجاب ندارد را به مجبور به استفاده از پوشش اسلامی ‌کنند، وی فرد مؤمن و با حجابی خواهد شد؟ پاسخ این است که خیر، چرا که حجاب را باید به صورت قلبی پذیرفت. در مورد سینمای ایران نیز باید گفت، آیا سینمای ما، قلباً انقلاب را پذیرفته است؟ یا ناگزیر کاور‌‌ه‌ها و آرایش‌ها و فحشا را کنار گذاشته و ظاهر خود را تغییر داده است؟ در حقیقت در سینمای امروز ایران که از زمان شاهنشاهی شروع شده، تنها 2 تا 3 فیلم از بین 100 فیلم تولیدی در طول سال هستند که از نظر تکنیکی و ارزشی قابل دیدن باشد و بقیه مستهجن است. کارگردان سریال «یوسف پیامبر» در ادامه خاطر نشان کرد: در جشنواره فیلم فجر هم تنها چند فیلم بودند که داورها و مسئولان جشنواره قبول داشتند و بقیه فیلم‌‌ها را به اجبار و چون چاره‌ای نداشتند به جشنواره راه دادند.

تجلیل از سینمای کنونی ایران، تحقیر انقلاب است

سلحشور تأکید کرد: حتی اگر بخواهیم در سیما نیز سیر فیلمسازی را بررسی کنیم، وضعیت سریال‌های مناسبتی ماه رمضان امسال وضعیت را روشن می‌کند و در خصوص هنر هفتم نیز باید بگویم، اعلام روز ملی به اسم سینمایی که راه کمپانی‌های صهیونیستی و هالیوودی را طی می‌کند و در خدمت انقلاب، اسلام،‌ قرآن و اهل بیت و حتی حفظ ارزش‌های این مملکت نیست، بی معناست.

کارگردان سریال «اصحاب کهف» در ادامه تصریح کرد: تجلیل از چنین سینمایی، تحقیر انقلاب و اسلام و اعتقادات این جامعه است؛ در حقیقت با ظهور انقلاب اسلامی در سینما انقلابی رخ نداده و فقط ظاهر این هنر تغییر کرده است و من هیچ تولد دوباره‌ای در سینمای ایران نمی‌بینم، چرا که همان تفکر، مبانی، اصول،‌ فلسفه و مبانی صهیونیستی همچنان بر سینما ایران حاکم است.

من جزو سینمای این مملکت نیستم

سلحشور در پایان گفت: سینمای ما تنها در ظاهر تغییر کرده است وگرنه ما می‌دانیم پشت پرده آن چه چیزهایی است، البته در این بین خوب‌ها و مؤمنین سینماگر که 5 درصد کل این جمعیت هستند، باید از این ماجرا قلم گرفت و 95 درصد باقی مانده مبانی صهیونیستی و الحادی غرب است و محتوا تغییری نکرده است. وی ادامه داد:‌ به جز فیلم‌های جنگی که توسط بچه های جنگ ساخته شد و هرآنچه سایر سینماگران حرفه‌ای و قدیمی از جنگ ارائه دادند، تمامی آثار ضد جنگ بوده‌اند، چراکه آنها دفاع مقدس را با جنگ ویتنام و آلمان و جنگ‌های دیگر اشتباه گرفته‌اند و در این میان اگر آثار با ارزشی هم ساخته شد، از پیکره سینما نبود بلکه از پیکره انقلابیون بود که حتی انقلابیون هم سینما را کنار گذاشتند و ‌من نیز برای دو هزارمین بار می‌گویم که من جزو سینما و سیما و فیلمسازی این مملکت نیستم و صرفاً یک انسان مستقل هستم. زبان فیلم را می‌دانم و برای ترویج اعتقاداتم از آن استفاده می‌کنم.