شنا بدون مرگ و میر اضافه!

بنابراین توصیه می کنیم قبل از آبتنی کردن در دریا، حتما این مطلب را بخوانید

- ممکن است در استخر شناگر قهاری باشید اما این دلیل نمی شود که دریا با شما خوب تا کند و حسابتان را از بقیه جدا نگه دارد. شنا در دریا با شنا در استخر زمین تا آسمان متفاوت است. بنابراین با اعتماد به نفس کاذب راهی دریا نشوید.

-اگر هنوز شنا را کامل فرا نگرفته‌اید، در آبی که عمیق‌تر از قد خودتان است، شنا نکنید.

- در بستر دریای خزر، به‌ویژه از آستارا تا نکا، برآمدگی‌های ماسه‌ای وجود دارد. اگر روی برآمدگی ماسه‌ای پایتان را بگذارید تصور می‌کنید که عمق آب کم است ولی با کمی جابه‌جایی ناگهان عمق آب افزایش پیدا می کند؛ بنابراین باید مواظب تغییر ناگهانی عمق آب باشید تا دچار مشکل نشوید.

-اگر حین شنا در مسیر جریان شکافنده قرار گرفتید، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و موقعیت خود را در دریا بسنجید، بعد تصمیم‌گیری کنید. در این شرایط هیچگاه با جریان شکافنده در نیفتید و خلاف جهت جریان به سوی ساحل شنا نکنید. چند دقیقه خود را روی آب نگه دارید تا از جریان شکافنده خارج شوید، آن وقت به حالت مورب به طرف ساحل شنا کنید. توجه داشته باشید که جریان با حرکت به سوی دریا، در آب دریا از بین می رود.

- اگر حین شنا موج بعدی به سوی شما نزدیک شد تنها چند ثانیه نفس بگیرید و حدود یک متر زیر آب بروید تا از ضربه موج در امان بمانید.

- اگر همراه جریان شکافنده خود را به حالت شناور نگه داشتید و به خارج از محدوده شکست موج در سمت دریا وارد شدید، ابتدا نفس بگیرید و بعد تقاضای کمک کنید، آن وقت موازی با ساحل شنا کنید تا به ناحیه‌ای آرام‌تر وارد شوید. نکته مهم این است که روی امواج بزرگ خود را شناور نکنید. در هنگام نزدیک شدن امواج کوچک ابتدا موازی ساحل و سپس به حالت مورب خود را به ساحل برسانید.

- بیشتر جریان‌های ساحلی به‌دلیل وجود امواج و شکست آنها ایجاد می‌شوند. این جریان‌ها آن‌قدر قوی هستند که حتی ممکن است شناگران ماهر را غرق کنند. امواج معمولا به‌صورت مورب به ساحل نزدیک می‌شوند. این امواج در عمق معینی ناپایدار می‌شوند و می‌شکنند. به‌دلیل شکست امواج، جریان‌های موازی و عمود بر ساحل شکل می‌گیرند. جریان‌های موازی ساحل معمولا در فواصل معینی با یکدیگر برخورد می‌کنند و با سرعت قابل توجهی به سمت دریا برمی‌گردند. جریان‌های عمودی، ‌جریان‌های شکافنده یا جریان‌های تند برگشتی نامیده می‌شوند. این جریان‌ها در محدوده آب‌های کم عمق ساحلی به‌وجود می‌آیند و هر سال در آب‌های ساحلی ایران در دریای خزر باعث مرگ صدها تن از شناگران می‌شوند.

جدی بگیرید

نجات فردی که در حال غرق‌شدن است، از عهده هر کسی برنمی‌آید. این یک کار حرفه‌ای است چون ممکن است به جای نجات، به فرد آسیب بزنیم. شیوه گرفتن سر فرد در حال غرق شدن، اهمیت زیادی دارد و اگر این کار اشتباه انجام شود به ستون‌فقرات و گردن او آسیب می‌رسد.

وقتی یک ناجی حرفه‌ای فردی را نجات می‌دهد، اگر بیهوش باشد، از همان زمانی که در آب است، عملیات احیای تنفسی اش را آغاز می‌کند و حین نجات و کشیدن فرد به سوی ساحل، تنفس دهان‌به‌دهان انجام می دهد.

پس از آنکه مصدوم به ساحل رسید، اگر هنوز بیهوش بود، باید به سرعت احیای قلبی، به‌وسیله فردی که دانش این کار را دارد انجام بگیرد. بنابراین اگر با غرق شدگی یکی از همراهانتان مواجه شدید، کار را به کاردان بسپارید تا مراقبت های پزشکی را انجام دهد. مگر آنکه دوره های لازم نجات غریق را گذرانده باشید.

فردی که از آب بیرون کشیده‌ شده است باید به سرعت گرم شود. با هر وسیله‌ای که در دسترس است، باید بدن او را پوشاند تا دمای بدنش بالا رود. در ضمن اگر استفراغ کرد، او را به سمت چپ بدنش بخوابانید تا هر آنچه در دهان دارد، بیرون بریزد. اگر به همان حالت طاقباز بماند، استفراغ ممکن است به داخل ریه‌هایش بازگردد که خطر زیادی دارد.

معمولا کسی که از دریا بیرون آورده می‌شود، به دلیل موج‌های سهمگین و بلعیدن مکرر آب کمی گیج است. تا زمانی که وی چنین حالتی دارد و کمی گنگ است، چیزی به او برای خوردن ندهید؛ حتی آب، زیرا بدن وی حالت طبیعی ندارد و ممکن است نتواند چیزی را به درستی قورت دهد.

حتما باید ریه‌های فردی که نزدیک به غرق‌شدن بوده و در آب بارها بی‌اختیار بالا و پایین رفته است، مورد معاینه دقیق قرار بگیرد. اگر آب داخل ریه‌ها رفته باشد، باید هر چه سریع‌تر اقدام‌های اورژانسی برای تخلیه ریه‌ها انجام شود.

معمولا خانواده چنین افرادی در زمان بروز حادثه کارهایی انجام می‌دهند که اشتباه است و حال مصدوم را بدتر می‌کند. رایج‌ترین آنها آویزان نگه‌داشتن سروگردن مصدوم است در حالی که باید حتما سر او روی محلی نرم قرار داده شود.

عفونت سینوس رایج‌ترین عارضه در کسانی است که در خطر غرق‌شدن قرار داشته‌اند. از طرفی جریان آب آنها را به‌شدت به کف دریا یا صخره و سنگ‌ها می‌کوبد و ممکن است استخوان‌هایشان هم آسیب دیده باشد. بعد از آنکه مصدوم کمی هوشیار شد، بدن او را بررسی کنید و اگر زخم یا کبودی مشاهده کردید، به‌سرعت به مراکز پزشکی مراجعه کنید. به جز این موارد، آزمایش‌های خون تخصصی هم در موارد خاص انجام می‌شود.

فرد سانحه دیده تا چند روز بعد از حادثه از خوردن غذا و مایعات محرک که باعث استفراغ می‌شود، خودداری کند.

فراوری:الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از سلامت، همشهری آنلاین