هوشنگ كامكار : تا زمانی كه صددرصد مطمئن نشده‌ایم كه گروه ما بی عیب و نقص است
به روی صحنه نخواهیم رفت
هوشنگ کامکار سرپرست گروه كامكارها در مصاحبه ای گفت: تلاش برای اجرای برنامه‌ای متفاوت با محتوای جدید همواره برای گروه كامكارها دلهره آور و همراه با استرس بوده است چون ما سعی داریم همیشه در كنسرتهای خود قدمهایی از كنسرتهای قبلی جلوتر بوده و كارهایمان تكرار گذشته نباشد
وی تاكید كرد: ما همیشه در اجراهایمان تا زمانی كه صددرصد مطمئن نشده‌ایم كه گروه ما بی عیب و نقص است به روی صحنه نخواهیم رفت.
كامكارها كه در صورت صدور مجوز تابستان در كاخ نیاوران به اجرای برنامه می‌پردازد گفت: اجرا در فضای باز كاخ نیاوران نسبت به اجرا در سالن سرپوشیده، معایبی دارد كه یكی از این مسایل این است كه در سالن سرپوشیده صدا به شكل بهتری به مخاطب میرسد و او توجه بیشتری به كنسرت دارد در حالی كه در فضای باز امكان اینكه صدا به خوبی به مخاطب نرسد وجود دارد و به اندازه سی الی چهل درصد در كیفیت كنسرت تاثیر می‌گذارد.
به اعتقاد هوشنگ كامكار ارایه ی كار خوب در موسیقی باعث ارتقا سطح بینش و دانش گروه‌های دیگر میشود. مردم وقتی یك كنسرت خوب می‌بینند انتظارشان بالا برود.
كامكار در ادامه گفت‌وگوی خود به حضور محمدرضا لطفی و برگزاری كنسرت توسط او در ایران اشاره كرد و گفت: من طی سالهای زیادی كه همراه با لطفی بوده‌ام آشنایی كاملی از او دارم و به خوبی او را می‌شناسم واگر اظهارنظر می‌كنم براساس پشتوانه‌ای است.
كامكار معتقد است محمدرضا لطفی یكی از بزرگترین نوازنده‌های تار در سالهای گذشته بوده كه هم از نظر تكنیك نواختن ساز در سطح بالایی بوده و هم ردیفدان متبحری بوده و هم با احساس ساز می‌زده است و در ضمن خلاقیت بسیار بالایی داشته است وجود همه‌ی این عوامل باعث شده كه او تبدیل به یك نوازنده كامل شود.
وی ادامه داد: در سالیان دور موفقیت گروه‌هایی مثل شیدا و چاووش به همراه اساتید دیگر مدیون مدیریت موفق لطفی بوده است.
كامكار در عین حال به نكته مهمی از نگاه خود اشاره كرد و گفت: من تازگی‌ها سازی از لطفی را نشنیده‌ام و نمی‌توانم قضاوت كنمم ولی معتقدم هر موزیسینی كه كار سنتی انجام بدهد اگر به خارج از كشور برود روزبه روز و ماه به ماه پس رفت می‌كند بنابراین فكر می‌كنم كه لطفی در ساز زدن پیشرفتی نكرده باشد.
وی در توضیح اظهارات خود گفت: وقتی هنرمندی به خارج از كشور می‌رود هیچ انیگزه‌ای برای رشد او وجود ندارد هر هنرمندی كه در نیویورك و لوس آنجلس برنامه اجرا كند یكه تاز میدان است چون كسی نیست كه با او رقابت داشته باشد .
كامكار ابراز عقیده كرد: نوازندگی لطفی به آن قدرتی كه در اوایل انقلاب ساز می‌زد نیست. من چند سال پیش نواری از او شنیدم كه به نظرم جالب نبود. البته شاید لطفی یك شیوه دیگری را دنبال می‌كند.
وی تاكید كرد: البته هر هنرمندی كه در خارج از كشور كنسرت بگذارد مردم از آن استقبال می‌كنند. چون اجرای این هنرمند تنها حالتی نوستالژیك برای آنها دارد.
به گفته هوشنگ كامكار اهمیت برگزاری كنسرت در خود ایران صد برابر برگزاری كنسرت در خارج از كشور است چون وقتی تو در ایران برنامه اجرا می‌كنی تمام موزیسین‌ها و منتقدان به كنسرت تو می‌آیند و با نگاهی انتقادی با كنسرت برخورد می‌كنند.
كامكار در ادامه با انتقاد از بی توجهی به برخی از هنرمندان كه در قید حیات هستند اظهار داشت: چرا فقط كسانی كه مرده‌اند سازشان اصیل است؟! جوانهای خوبی در موسیقی ایرانی وجود دارند كه علی رغم آن كه تكنیك خوبی دارند و ردیف می‌دانند ولی به آنها بی توجهی میشود.
كامكار ادامه داد: هیچ وقت هیچ كدام از شبكه‌های تلویزیونی به بررسی آثار نوازندگانی چون علیزاده و لطفی نپرداخته اما می‌گذاریم همه بمیرند بعد آنها را اسطوره می‌كنیم.
وی افزود: الان برخی معتقدند هر كس مثل استاد بهاری ساز نزند دیگر نوازنده نیست. استاد بهاری در دوره خودش نوازنده متبحری بوده كه طنین و رنگ زمانه خودش را داشته اما الان زمانه ما زمانه‌ی دیگری است.
كامكار گفت: همانطور كه آقای لطفی در سخنرانی اخیرشان گفته‌اند: موسیقی نو انسان نو می‌خواهد نباید جلو نوشدن و امروزی شدن هنرمندان موسیقی را بگیریم .
كامكار در ادامه به قولهایی كه استاد لطفی در ابتدای ورود به ایران درباره ایجاد مكتب خانه و ... عنوان كرده بود اشاره كرد و افزود: امیدوارم او به قولهای بزرگی كه داده جامعه عمل بپوشاند قولهایی كه لطفی داده بدون در نظر گرفتن شرایط بوده است و شاید او در ابتدا مقداری هیجان زده شده بود!
وی ادامه داد: ایشان تنها كاری كه می‌تواند بكند این است كه در مكتب خانه میرزا عبدالله نشسته و به تدریس ردیف بپردازد و با این كار خدمت بزرگی به جوانها كرده است.
او گفت: من امیدوارم كنسرتی كه محمدرضا لطفی برگزار می‌كند پربارتر، جذاب‌تر پرتكنیك‌تر و پراحساس‌تر از كنسرتهای اوایل انقلاب او باشد.
وی تاكید كرد: ایده‌های لطفی در زمانی كه به ایران آمد ایده‌های عالی و ارزشمندی بوده است ولی بدون این كه به شرایط موسیقی ایران توجه شود این ایده‌ها ارایه شده است.
كامكار ادامه داد: همانند نامه‌ای كه آقای مختاباد در یكی از روزنامه‌ها به چاپ رساند که همیشه موسیقی كم اهمیت بوده و به آن به طور كافی پرداخت نشده است.
كامكارها در ادامه با اشاره به اظهارات برخی از هنرمندان موسیقی درباره ركود در موسیقی و ركورد شكنی در سینما گفت: برخلاف سینما، برگزاری كنسرت موسیقی تنها در فصول خاصی امكان پذیر است ولی این كه می‌بینیم مردم در فصلهای مرده و زمانهای نامناسبی مثل سرمای زمستان و اوایل بهار، از فیلم هایی چون چهارشنبه سوری و آتش بس استقبال می‌كنند نشان می‌دهد كه مردم همیشه و در هر زمانی به تماشای فیلم خوب می‌روند.
وی ادامه داد: شاید مشكلات سینماگران تنها این باشد كه گاهی فیلم‌هایشان سانسور میشود ولی در كل آنها امروزه به راحتی كار می‌كنند و فیلم می‌سازند ولی برای برگزاری كنسرت موسیقی در ایران همیشه مشكلاتی وجود دارد.
كامكار گفت: یكی از مشكلات مهم برگزاری كنسرت در ایران مشكل مدیریت برپایی كنسرت‌هاست كه بسیار ضعیف عمل می‌كند یك گروه موسیقی خودش به تنهایی نمی‌تواند كنسرت بدهد.
وی در عین حال گفت: اگر ركودی در موسیقی است به كم كاری برخی از گروه‌ها بر می‌گردد چون كسی كه موسیقی و كار خود را دوست دارد هیچگاه نمی‌تواند بیكار بنشیند.
كامكار در ادامه درباره موضوع سرود تیم ایران در جام جهانی به ایسنا گفت: همین سرودهایی كه هم اكنون برای تیم ملی انتخاب كرده‌اند عالی است چون موسیقی سنتی به درد جام جهانی نمی‌خورد.
وی با اشاره به طرح موضوع سرود جام جهانی در سریال زندگی به شرط خنده گفت: این موضوع همچنین به نوعی تبلیغ غیرمستقیم موسیقی است و تلویزیون با هوشمندی خاصی می‌تواند به شكل ظریف و غیرمستقیم، موسیقی را در برنامه‌های خود تبلیغ كند.
وی در ادامه با اشاره به همكاری اردوان كامكار با داریوش مهرجویی درباره ساخت موسیقی فیلم علی سنتوری اظهار داشت: به نظر من كار اردوان كار بسیار جالبی شده است و از نظر موسیقی و تركیب نوشتن موسیقی كار بسیار خوبی است و آقای مهرجویی هنرمند بسیار بزرگی است و امیدوارم علی سنتوری كار خوبی شود.
لینک ها :
