این عکس کجای عالم است!

خیال و علم؛ گرچه در نگاه اول این دو از هم جدا هستند اما مانند دو بال پرنده در طول تاریخ توانسته اند انسان را تا جایگاهی که اکنون در آن قرار دارد به پیش ببرند و به پیش خواهند برد. گاهی اوقات علم در مقابل خیال سرکشی کرده و بعضی مواقع این خیال بوده است که بر علم چیره گشته. اما شکوفایی هر دو زمانی اتفاق افتاده است که در کنار یکدیگر بودند و با هم حرکت کرده اند.

حال شما نیز قوه تخیلتان را به پرواز دربیاورید و به دو تصویر پیش رو با دقت نگاه کنید:

به نظر شما دو تصویر بالا مربوط به چه چیزی یا چه مکانی هستند؟ آیا می توانید حدس بزنید که نخستین عکس چه چیزی را نمایش می دهد؟ نظرتان درباره دومین عکس چیست؟ لطفا قبل از خواندن شرح کامل تصاویر، حدس های خود را در قسمت نظرات وارد کنید تا ما و دیگران با تراوشات ذهنی شما بیشتر آشنا شویم!

فراموش نکنید که درست یا غلط بودن حدس های شما مهم نیست آنچه که ارزشمند است تنها تفکر بر روی خالق این زیبایی هاست.

تصویر اول: در سایه‌ی زحل

شگفتی‌های غیرمنتظره‌ای در سایه‌ی زحل اتفاق می‌افتند. فضاپیمای رباتیک کاسینی در سال 2006 در حالی که به دور زحل می‌گشت، به مدت 12 ساعت در سایه‌ی زحل غوطه‌ور بود و کسوف را نظاره ‌کرد. کاسینی منظره‌ی متفاوتی را می‌دید. در این تصویر که رنگ‌آمیزی اغراق آمیزی دارد، در نگاه اول به نظر می‌رسد حلقه‌های جادویی زحل، قسمت شب سیاره را تا حدودی روشن کرده‌اند. همچنین وقتی که حلقه‌ها مقابل زحل قرار می‌گیرند تاریک دیده می شوند اما اگر از سمت مخالف خورشید به آن‌ها نگاه کنیم اندکی نور خورشید را پراکنده می‌کنند و درخشان دیده می‌شوند‌. حلقه‌های زحل به قدری روشن شدند که حلقه‌های جدیدی کشف شدند. هرچند به سختی می‌توان آن ها را در این تصویر مشاهده کرد. همان طور که در این عکس با جزئیات بسیار دیده می شود، حلقه‌ی E زحل، حلقه‌ای است که آن را فواره‌های یخی تازه کشف شده‌ی انسلادوس به وجود آورده‌اند و بیرونی‌ترین حلقه‌ی مرئی زحل را در بالا ایجاد کرده‌اند. در دوردست‌ها و در سمت چپ تصویر، دقیقا بالای حلقه‌ی روشن اصلی، لکه‌ی قابل چشم‌پوشی محو و آبی رنگ زمین دیده می‌شود. زمینی که ما و هرآنچه روی آن قرار دارد اکنون به اندازه نقطه ای بیشتر نیست.

تصویر دوم: M27، یک دنباله‌دار نیست

چارلز مسیه، ستاره شناس فرانسوی قرن هجردهم میلادی، هنگام شکار دنباله‌دارها در آسمان شهر خود با پشتکار فهرستی را تهیه کرد از اجرامی که بهشان بر خورده بود و قطعا دنباله‌دار نبودند. این جرم، شماره 27 در فهرست اوست. فهرستی با عنوان این یک-دنباله‌دار نیست، که اکنون مشهور شده است. ستاره شناسان قرن 21 ، این جرم را به عنوان یک سحابی سیاره‌نما شناسایی کرده‌اند، اما آن یک سیاره نیز نیست، حتی با وجودی که ممکن است در یک تلسکوپ کوچک، به شکل سیاره و گرد به نظر بیاید. جرم مسیه 27 (M27) مثال خوبی از یک سحابی نشری گازی است که از ستاره خورشید-مانندی ساخته شده که سوخت اتمی هسته‌اش به پایان رسیده است. این سحابی زمانی شکل می‌گیرد که لایه‌های بیرونی ستاره به فضا پخش شده و با تابشی مرئی، حاصل از برانگیخته شدن اتم‌ها بر اثر نور شدید اما نامرئی فرا بنفش ستاره در حال مرگ، می‌درخشد.

این ابر گاز میان-ستاره‌ای متقارن و زیبا که به سحابی دمبل مشهور است بیش از 2.5 سال نوری وسعت داشته و در حدود 1200 سال نوری دورتر، در صورت فلکی روباهک قرار دارد. جزئیات داخل ناحیه مرکزی آن که کاملا مورد مطالعه قرار گرفته و همچنین هاله بیرونی کم فروغ‌تر سحابی که جزئیات آن به ندرت به تصویر کشیده شده، با این ترکیب رنگی احساس برانگیز برجسته شده است. این عکس ترکیبی است از تصاویر با فیلترهای پهن-باند و باریک-گذر که با استفاده از فیلترهای حساس به تابش اتم‌های گوگرد، هیدروژن و اکسیژن ثبت شده است.

منبع:

پایگاه مجله نجوم