تبعات راه‌اندازی نیروگاه‌اتمی‌بوشهر
سازمان انرژی اتمی اعلام کرد: نیروگاه اتمی بوشهر ساعت 23 و 29 دقیقه شنبه 12 شهریورماه سال جاری با قدرت حدود 60 مگاوات به شبکه سراسری متصل شد. به این ترتیب، پس از چیزی حدود 3 دهه برق هسته ای به شبکه سراسری ایران وارد شده است.
در بیانیه سازمان انرژی اتمی آمده است که آزمایش‌های لازم برای حصول اطمینان از هماهنگی‌های کامل این پروژه با شبکه سراسری در روزهای آینده ادامه خواهد داشت.
بنابر این گزارش، «سایت بررسی استراتژیک»، در گزارشی تبعات راهبردی افتتاح نیروگاه بوشهر را مورد بررسی قرار داده است.
بر این اساس، اتصال شبکه برق نیروگاه بوشهر به لحاظ راهبردی از چند جهت اهمیت کلیدی دارد:
اول ـ با تزریق برق هسته ای به شبکه، برای نخستین بار، مردم ایران با یک جنبه ملموس از انرژی هسته ای و که دارای تاثیر مستقیم در معیشت آنهاست، آشنا خواهند شد. تمرکز بر روی این بخش از کاربردهای انرژی هسته ای، اجماع داخلی پشت سر سیاست‌های راهبردی نظام در پرونده هسته ای را به نحو بی سابقه ای تقویت خواهد کرد. به عبارت دیگر، از جنبه راهبردی مسئله این است که معادله «مقاومت-هزینه» در برنامه هسته ای ایران ـ که البته معادله ای کاملا قابل دفاع است ـ با شکل گیری معادله «مقاومت-سود» تکمیل خواهد.
دوم ـ در مرحله بعد، این موضوع اهمیتی کلیدی دارد که توجه شود افزایش تولید برق هسته ای، باعث آزاد شدن ظرفیت‌های نفت و گاز کشور و به تبع آن، افزایش ظرفیت ذخیره سازی یا صادرات خواهد شد. مطابق محاسبات کلاسیک انجام شده در اقتصاد انرژی، با استفاده از هر گرم اورانیوم در نیروگاه‌ها، 62.5 لیتر نفت آزاد می‌شود. بنابراین، افزایش تولید برق هسته ای، امکان مانور ایران در حوه انرژی را بسیار وسیع تر خواهد کرد.
سوم ـ یکی از مهم ترین تبعات راهبردی اتصال برق هسته ای به شبکه این است که برنامه هسته ای ایران از فاز سیاسی ـ امنیتی خارج شده و ماهیتی تجاری پیدا می‌کند. اطلاعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از کشورها منتظر راه اندازی نیروگاه بوشهر در ایران بوده اند و اکنون آمادگی دارند تا در پروژه‌های نیروگاهی ایران مشارکت کنند. در مسیر تجاری سازی برنامه هسته ای ایران، بوشهر نخستین و دشوارترین گام بود. برداشتن گام‌های بعدی تا این حد دشوار نخواهد بود.
راه اندازی نیروگاه بوشهر یکی از عواملی است که بدون شک گزینه نظامی را به طور کامل از روی میز غرب حذف خواهد کرد. اگرچه هم اکنون هم چنین گزینه عملا وجود خارجی ندارد اما اتصال بوشهر به شبکه، پارادوکسی ایجاد می‌کند که نتیجه آن بی معنا شدن گزینه نظامی از حیث راهبردی است..
چهارم ـ از جنبه سیاسی و دیپلماتیک، ورود برق بوشهر به شبکه که نشان دهنده وقوع ایمن فعل و انفعال هسته ای در قلب راکتور است، وجود یک چرخه کامل تولید سوخت هسته ای در ایران را کاملا توجیه می‌کند. بوشهر سالانه چیزی حدود 30 تن اورانیوم 5 درصد غنا مصرف می‌کند. درست است که روس‌ها تامین سوخت بوشهر را تعهد کرده اند اما سابقه عملکرد روسیه نشان می‌دهد در واقع هیچ اعتمادی به آن نیست و ایران برای اینکه به یکباره با قطع جریان سوخت و خاموش شدن ناگهانی راکتور مواجه نشود ناچار باید تضمین داخلی از حیث تولید سوخت را ایجاد نماید. اکنون دیگر این استدلال کاملا بی معناست که چون ایران نیروگاه ندارد، پس به چرخه سوخت هم نیازی نخواهد داشت.
پنجم ـ نهایتا راه اندازی نیروگاه بوشهر یکی از عواملی است که بدون شک گزینه نظامی را به طور کامل از روی میز غرب حذف خواهد کرد. اگرچه هم اکنون هم چنین گزینه عملا وجود خارجی ندارد اما اتصال بوشهر به شبکه، پارادوکسی ایجاد می‌کند که نتیجه آن بی معنا شدن گزینه نظامی از حیث راهبردی است. آن پارادوکس این است: اگر به بوشهر حمله شود اکوسیستم خلیج فارس و در نتیجه متحدان عرب امریکا نابود می‌شود و اگر به نطنز حمله شود، بوشهر قادر به جایگزینی کارکردهای آن از جنبه‌هایی که مورد نگرانی غرب است، خواهد بود.
منابع: تابناک
