خیابان خواب های پایتخت

بازهم خیابان خواب ها در تهران و سیاست نامشخص شهرداری

شهرداری تهران، به گواه آمار و قضاوت های منصفانه، عملکردهای خوبی در زمینه تلاش برای برطرف کردن برخی ضعف ها و آسیب های اجتماعی دارد.ضعف ها و آسیب هایی مثل کودکان کار، کارتن خواب ها و خیابان خواب ها، تکدی گری و ...

اما این تلاش های خوب که در مقاطعی شاهد بروز نتایج مطلوب آنها نیز بوده ایم، گاهی آنچنان کمرنگ و حتی شاید بیرنگ می شود که برخی از همان نتایج مطلوب نیز حبط می شود.

مثلا در ماجرای کودکان کار، شاهد بودیم که شهرداری تهران در مقطعی به صورت ویژه به این مسئله پرداخت و حتی اقداماتی هم در این رابطه انجام شد، اما مجددا گویا شاهد بی عکس العملی مسئولان شهرداری نسبت به این قضیه مهم هستیم.

در واقع مسئله کودکان کار، دارای انگاره هایی امنیتی برای آینده شهرهای بزرگ است که اگر از هم اکنون به آن پرداخته نشود، می تواند ما را با چالش های لاینحلّی مواجه سازد و ما به عنوان مخاطبان شهرداری، هم اکنون از هیچ تصمیم و یا عمل مبرّز مسئولان محترم شهرداری پایتخت برای برچیدن این معضل مهم خبر نداریم.

در بحث خیابان خوابها نیز اگرچه شاهد هستیم که شهرداری در مواردی اقدام به اسکان این افراد کرده است اما هنوز هم در گوشه و کنار برخی از خیابان های بعضاً اصلی پایتخت، باز هم می توانیم کارتن خواب ها را ببینیم.

خیابان خوابی به هیچ وجه زیبنده نظام جمهوری اسلامی ایران و به ویژه پایتخت کشور نیست. و اهمیت این مسئله را بیش از هرکس دیگری، مسئولان شهرداری باید متوجه باشند.

مسئولانی که توجه به این معضل قابل رفع، هم در شأن خدمتگزاری آنهاست و هم در شأن عدالتخواهی شان.

از دیگر سو، این مسئله را نیز مد نظر داشته باشیم که شعار "زیبا سازی" که دائماً از طرف مقامات شهری بیان می شود تنها منوط به زیبا سازی دکور شهری نیست بلکه مقولاتی مثل ساماندهی کودکان کار و مبارزه با تکدی گری و خیابان خوابی نیز از عوامل اصلی است که می تواند ایجاد زیبایی شهری کرده و نقطه بسیار مطلوبی در ارزیابی خدمتگزاری شهرداری باشد. البته این زیبائی بیش از آنکه ناشی از ظواهر مدرن شهری باشد آن را به شهری اسلامی و اخلاقی نزدیک می سازد.

منبع :جهان-هدی رحمانی