اینها چی داشتن که ما نداریم؟!
در روزهای سخت جنگ تحمیلی ، به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و قرار گرفتن شهدا در محدوده‌ای بین نیروهای خودی و دشمن، امکان جابه جایی و انتقال ابدان شریف تعداد زیادی از شهدا فراهم نشد. به همین دلیل بعد از پذیرش قطعنامه 598 و اتمام جنگ قرار بر این شد که عده ای از همرزمان شهدا به دنبال جسدهای مطهر یاران شهیدشان باشند و با تفحص آن ها مرهمی بر دل داغدار خانواده های شهدا . بر همین اساس کمیته جستجوی مفقودین شکل گرفت.
بچه ها برای تفحص یارانشان آدابی را برای خود وضع کردند که به قرار زیر است:
آداب و فرهنگ تفحص:
1. دائم الوضو بودن هنگام کار
2. تعیین رمز توسل به یکی از معصومین و اهل بیت علیهم السلام برای عملیات روزانه
3. نذر صلوات برای پیدا کردن پیکرهای مطهر
وسط تفحص شهدا داشتم فکر می کردم:
«خدایا! منم با اینها بودم. چی شد اینها رو انتخاب کردی؟ اینها چی داشتن که ما نداریم؟ مگه ما بدا دل نداریم؟ ....»
پیکر شهیدی پیدا شد. رو لباسش نوشته بود
4. درست کردن جایی بعنوان معراج شهدا و نگهداری شهدای تازه تفحص شده در منطقه
5. برگزاری مراسم توسل، زیارت عاشورا و دعای عهد روزانه در معراج، کنار پیکرهای مطهر
و این هم خاطره ای از تفحص شهدا که تقدیم شما می گردد :
روحشان شاد و یادشان گرامی
وسط تفحص شهدا داشتم فکر می کردم:«خدایا! منم با اینها بودم. چی شد اینها رو انتخاب کردی؟ اینها چی داشتن که ما نداریم؟ مگه ما بدا دل نداریم؟ ....»
پیکر شهیدی پیدا شد. رو لباسش نوشته بود:
«عاشقان شهادت»....
عکس مربوط به حضور سردار سپاه اسلام، مهندس حاج سعید قاسمی بر بالین یکی از شهدا در تفحص است و صد البته تزیینی است!.
فرآوری: رها آرامی
بخش فرهنگ پایداری تبیان
منابع :
سایت شهدای گمنام
وبلاگ سبز سرخ
