یک عمل نیروزا و ضد افسردگی!

مخصوصا وقتی گرفتگی روحی باشه مشکل سخت تر میشه چون راهکارش سخت تر میشه چون واقعا نمیشه تشخیص داد که این گرفتگی ناشی از چیست؟

گاهی دوست داری گریه کنی فریاد بزنی و یا کسی رو گیر بیاری که عقده دلت رو روش خالی کنی و یا حتی کاش کسی بود که بهت می گفت مشکلت چیه ؟

بعضی ها کارهایی میکنن که نه تنها حالشون بهتر نمیشه که بدتر هم میشه مثلا یک سیگار بر میدارن و با ژست خاصی که انگار غم عالم سرشون باریده دود راه میندازن و در واقع از خودشون انتقام میگیرین و بعضی ها ابرو در هم میکشن و دنبال مقصر می گردند و هر لحظه اخمشون عمیق تر میشه چون یه دو سه نفری رو پیدا کردن و الان توی ذهنشون براش محکمه راه انداختند و به اشد مجازات محکومشون میکنن که شاید دلشون خنک بشه.... اما نه انگار اینا هم نشد .

دوستی وقتی این حالت بهش دست میداد یه گوشه کز می کرد و ناله های جانسوزی می زد وقتی ازش می پرسیدیم چی شده با صدای خسته و رنجوری میگفت روحم درد میکنه نمیدونم چکارش کنم .

بعضی ها هم یه راه خوب بلدند نه کسی رو مقصر میدونن و نه روزگار رو لعن و نفرین میکنن بلکه سعی میکنن بدونن این کسالت و کلافگی از کجا شروع شد چه چیز باعثش شده میگردند و وقتی پیداش کردند دنبال درمانش میرن.

شاید بشه گفت یه دوپینگ روحی میکنن که سریعا روشن بشن میرن پیش کسی که دوستشون داره با تمام وجود و ازش میخوان دست نوازشی روی سرشون بکشه مرهم زخمشون رو میگیرن و آروم میشن، بعد شارژ میشن توپ توپ ... حالا تو آسمون ها هستند و میخان پرواز کنن .

بله اونا میرن یه گوشه به خدای خوب و مهربون میگن که اشتباه کردند میگن که میدونند این شرایط رو خودشون رقم زدند و میگن که الان چاره ای ندارند و کسی نمیدونه باید چکار کنند میگن امدیم بگیم اشتباه کردیم غلط کردیم متوجه نبودیم الآن کمکمون کن و هنوز حرفاشون تموم نشده و اشکای گرمشون خشک نشده که آرامش مثل آمپولی که آرام به رگ هاشون تزریق بشه وارد خونشون میشه و راحت میشن راحت راحت ...

دوستی میگفت من هر وقت یه اشتباهی می کنم روم نمیشه با خدا حرف بزنم اما در نهایت چاره ای ندارم  مثل بچه هایی که به حرف مادرشون گوش نمیدن و یه بلایی سر خودشون میارن اما باز ناچار به آغوش خود مادر پناه میبرن منم میرم پیش خدا و بهش میگم این چیزهارو من خراب کردم و ناتوان تر از اونیم که بتونم درستش کنم میشه خواهش کمکم کنی و قسم میخورد که همیشه بلا استثناء جواب گرفته و می گفت در عجبم چرا مردم میخان به تنهایی مشکلاتشون رو حل کنند آخه مگه میشه ؟؟!

پس مشخص شد یه چیزی هست به اسم توبه که بیشتر از هر دوپینگ و سیگار و ... باعث آرامش روح میشه و نه تنها گناه نداره بلکه ثواب هم دارو و آدم رو تا انسانیت کامل تا خدایی شدن پیش میبره میگی نه ببین خود خدا چقدر در مورد توبه صحبت کرده و ببین چقدر کسانی که اهل توبه اند پیش خدا عزیز هستند.

ثمرات توبه

توبه، آثار و برکات ارزشمند و فراوانی دارد. کسی که موفّق می‌شود به حالت نورانی توبه دست یابد، ثمرات بی‌نظیری در زندگی و نیز در سلوک معنوی خویش مشاهده می‌کند که بدون توبه امکان تحقّق آن وجود ندارد.

پروردگار عالم به کسی‌ که توبة واقعی کند یا تصمیم آن‌ را داشته باشد، سلام می‌کند و رحمت خویش را شامل حال وی می‌نماید:

«وَ إِذا جاءَكَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلی‏ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحیم» [1]

و چون كسانى كه به آیات ما ایمان مى‏آورند نزد تو آیند، بگو: سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر داشته، كه هر كس از شما به نادانى عمل بدى كند آن‌گاه بعد از آن توبه كند و به اصلاح (كار خود) پردازد، بى‏تردید خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

خداوند‌ متعال بنده‌ای‌ که به ‌سوی او باز گردد و پشیمان و سرافکنده باشد را دوست‌ ‌دارد و او را مطهّر می‌داند؛ یعنی‌ بهترینِ‌ درجات‌ را به‌ چنین بنده‌ای عطا می‌فرماید:

«ان‌ِّ اللهَ‌ یُحب‌ُّ التِّوّابین‌َ وَ یُحب‌ُّ الْمُتَطَهِّرین‌َ» [2] ؛‌خداوند توبه‌ كاران‌ و پاكیزگان‌ را دوست‌ می‌دارد.

نکتة ظریفی‌که در این آیه نهفته، این‌ است که خدای‌ سبحان، توبه‌کننده را پاک و پاکیزه می‌کند و آن‌گاه به او محبّت می‌ورزد و در واقع می‌توان گفت: کسی‌که توبه کند، محبوب خداوند تعالی می‌شود که این، مقام بسیار والایی است:

«إِذَا تَابَ الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اللَّهُ»[3]

چون بنده توبة نصوح كند خداوند او را دوست دارد.

البته محبّت نمی‌تواند یک طرفه باشد؛ وقتی بنده‌ای محبوب خدای مهربان شد، قطعاً او نیز خدای خویش را دوست می‌دارد و به او عشق می‌ورزد و محبّت بین بنده و خدا، دو طرفه می‌شود و چنانچه بنده، با گناه و نافرمانی خداوند، به این محبّت ضربه نزند، تا آخر عمر بر شدّت آن افزوده خواهد شد. بنده‌ای که قلبش سرشار از محبّت الهی است، لحظه‌ای نمی‌تواند از یاد خدا غافل شود و قدمی در مسیر غیر رضای حق‌تعالی بردارد. چنین بنده‌ای پروردگار خود را طلبیده است و به سمت او حرکت کرده و او را یافته است و کسی که خودِ خداوند را به دست بیاورد، هرگز از دست نخواهد داد. در حدیث قدسی از خداوند تعالی نقل شده است که می‌فرماید:

«أنِّی حَبِیبُ مَنْ أَحَبَّنِی وَ جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُونِسٌ لِمَنْ أَنِسَ بِذِكْرِی وَ صَاحِبٌ لِمَنْ صَاحَبَنِی وَ مُخْتَارٌ لِمَنِ اخْتَارَنِی ... مَنْ طَلَبَنِی بِالْحَقِّ وَجَدَنِی‏»[4]

من دوست كسى هستم كه مرا دوست بدارد و همنشینم با كسى که با من همنشینى كند و انس دارم با كسى كه با من مأنوس است. همراهى و مصاحبت دارم با كسى كه با من مصاحبت دارد. انتخاب می‌كنم كسى را كه مرا انتخاب نماید... هر كسى حقیقتاً من را بجوید، مرا مى‏یابد.

درهای رحمت الهی در دنیا و آخرت به سوی کسی که در درگاه الهی سرافکنده، شرمنده و خجالت زده شود و اظهار ندامت کند، گشوده می‌شود:

«الْمُؤْمِنُ إِذَا تَابَ وَ نَدِمَ فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِ مِنَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ أَلْفَ بَابٍ مِنَ الرَّحْمَةِ»[5]

مؤمن چون توبه كند و پشیمان شود، خداوند در دنیا و آخرت هزار در از رحمت بر وى بگشاید‏.

خداوند سبحان، نسبت به بنده‌ای که به سوی او بازگردد، رئوف و مهربان است:

«وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحیمٌ وَدُودٌ» [6]

و از پروردگارتان آمرزش بخواهید و آنگاه به او بازگردید، كه پروردگار من مهربان و دوستدار [تائبان‏] است.

بنابراین، تائب توجّه خدای متعال را به سوی خود جلب می‌کند و معلوم است کسی که مورد توجّه حق‌‌تعالی واقع شود، به چه مقاماتی دست خواهد یافت؛ نظر عنایت خداوند به‌سوی چنین کسی است و در دنیا و آخرت سربلند خواهد شد.

«فَمَنْ تابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ عَلَیْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ» [7]

پس هر كس پس از ستمش توبه كند و كار خود را به صلاح آورد، خداوند بر او توجّه مى‏كند و توبه‏اش را مى‏پذیرد، كه حقّا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

پی نوشت ها

[1]. انعام / 54

2. بقره‌ / 222

3 الکافی، ج 2، ص 436

4. بحارالانوار، ج 67، ص 26

5. جامع ‏الاخبار، ص 87

6. هود / 90

7. مائده / 39

فرآوری : محمدی

بخش قرآن تبیان

منبع : پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مظاهری